Nang matapos kaming mag-usap ay naisipan naming manood na lang muna ng movie ngunit habang nasa kalagitnaan na kami ay nagpaalam saglit si Kazimir na magpupunta raw siya sa kusina para raw kumuha ng pagkain.
Hindi ko alam kung bakit ngayon niya pa naisipan kung kailan nasa kalagitnaan na kami. Minsan talaga ay hindi ko maintindihan ang kaniyang pag-iisip. Kung kailan na maganda na ang palabas saka naman kukuha ng pagkain.
"Kahit huwag na! Nasa kalagitnaan na nga tayo ng palabas, eh!" saad ko pero umiling lamang siya at ngumiti sa akin.
"Kukuha nga ako para mas enjoy ang panonood," aniya kaya wala na akong nagawa kung hindi i-pause muna ang palabas at inirapan siya.
"Dalian mo! Mawawala iyong excitement ko sa palabas," saad ko.
Kumindat lang siya sa akin bago siya lumabas ng kuwarto. K
