อย่าเล่นกับไฟ 5
1076 Words
“เฮียปล่อยหนู” ฉันพยายามดันหน้าอกเฮียเกมส์ออกเมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้กันเกินไปจนเกรงว่าด้านล่างของเขาจะฟาดมาโดนกัน...
“ห้ามร้องนะเดี๋ยวแม่ได้ยิน” ฉันนอนตัวแข็งทื่อไม่รับรู้อะไรแล้วจำต้องพยักหน้าตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย
จากนั้นเฮียเกมส์ก็ค่อย ๆ ปล่อยมือที่ปิดปากฉันออกแล้วดันตัวลุกขึ้น เมื่อตั้งสติได้ฉันก็รีบหันหน้าไปทางอื่นทันที มือสองข้างยกขึ้นทาบหน้าอกเมื่อหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว
ไม่คิดเลยว่าจะมาเห็นเขาในสภาพนี้มันเกินไปจริง ๆ ทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าต่อไปนี้จะมองหน้าเขายังไง
“มาทำอะไร หรือว่าคิดถึงเฮีย” ในเวลาที่ฉันแทบจะหัวใจวายแต่เขายังมีอารมณ์มาเล่นอีกมันน่าทุบจริง ๆ
“เฮียรีบไปใส่เสื้อผ้าก่อน อย่าพึ่งถาม” ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองโป๊อยู่ยังไม่รีบไปแต่งตัวอีก
“ใหญ่ขนาดนั้นเลย ถึงกับเสียงสั่น” เขานี่มันคนหน้าไม่อายเลยจริง ๆ ฉันเลือกที่จะไม่ตอบเพราะมันใหญ่อย่างที่เขาพูดจริง ๆ จึงปฏิเสธไม่ได้ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินห่างออกไปไกลจึงดันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วถอนหายใจด้วยความรู้สึกโล่งไม่น้อย
ชีวิตฉันต้องเจออะไรบ้างก็ไม่รู้แต่ละวัน แล้วทีนี่จะมองหน้าเฮียได้สนิทใจเหมือนเดิมยังไงละ ฉันพยายามสะบัดหัวแรง ๆ เพื่อให้ภาพที่ติดตาออกไปจากหัวแต่แล้วมันกลับจำได้ขึ้นใจ
“ใหญ่จนน่ากลัว” เมื่อนึกจินตนาการถึงผู้หญิงที่มีอะไรกับเขาเป็นต้องขนลุกทันที
“คงจุกไปหลายวันแน่” ฉันลูบแขนตัวเองก่อนจะหันมองเฮียเกมส์ก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัวในสภาพที่...
ไม่ต่างจากเดิมเลยสักนิด เขาสวมใส่เพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวและเหมือนว่ามันจะมีแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวจริง ๆ ข้างในคงไม่ได้ใส่อะไรแน่ไม่งั้นมันคงไม่โตงเตงแบบนั้นหรอก
“เฮียหนูขอร้องไปใส่ดี ๆ กว่านี้ก่อนได้ไหม” รีบเอ่ยบอกก่อนจะอดใจไม่ไหวกับความขี้อ่อยของเขา
“ไม่เป็นไรเฮียไม่ถือ” เฮียเกมส์พูดด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะเดินมาทิ้งตัวนั่งลงด้านข้างฉัน ถึงจะไม่ได้คิดอะไรแต่มันก็รู้สึกวูบวาบไม่น้อยที่เราสองคนนั่งอยู่บนเตียงเดียวกันในห้องที่มืดสลัว
และยิ่งนึกคิดเหตุการณ์ก่อนหน้าสมองมันก็คิดดีไม่ได้เลย...
“สรุปมีอะไรถึงปีนข้ามมาหาถึงห้องเลย” เลิกคิ้วถามในขณะที่มือยังจับผ้าผืนเล็กเช็ดผมไปพลาง ๆ ท่าทีของเขาดูชิวมากไม่ได้มีท่าทีเขินอายฉันเลยสักนิด
สงสัยจะเคยแก้ผ้าต่อหน้าผู้หญิงบ่อย ซึ่งต่างจากฉันที่ไม่รู้จะวางสายตาไว้ตรงไหนเลย
“ถุงเสื้อผ้าที่ฝากให้เพื่อนอยู่ไหนพอดีเอาให้ผิดถุง” ฉันยื่นถุงเสื้อของเดซี่ให้เขาโดยที่ไม่มองหน้าเขาเลยสักนิด
“แล้วถุงนั้นของใคร?” ฉันหันไปสบตาเฮียเกมส์ที่นั่งมองหน้าฉันในระยะประชิด ดวงตาคู่สวยกวาดมองทั่วใบหน้าเขาก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น
คนห่าอะไรไม่รู้ แม้จะอยู่ในที่มืด แสงน้อยแต่ก็ยังหล่อฉิบหาย
“ของหนู มันอยู่ไหน?” เฮียเกมส์ไม่ตอบลุกเดินไปหยิบถุงเสื้อเอามาให้ก่อนจะยกยิ้มขึ้น
“อยากเห็นหนูใส่ชุดนี้จัง” พูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนจะกวาดดวงตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า การกระทำและคำพูดของเขาทำเอาฉันร้อนวูบวาบไปทั้งตัวแต่เมื่อตั้งสติได้ก็เอ่ยถามเขาไปด้วยสีหน้าสงสัย...
“เฮียแอบเปิดดูเหรอ?” เขายักไหล่ด้วยท่าทีกวน ๆ เหมือนไม่ได้รู้สึกผิดที่แอบดูของคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตเลยสักนิด
“ไม่มีมารยาทเลยมาเปิดดูของคนอื่นแบบนี้ได้ยังไงกัน”
“งั้นเอาไปให้เพื่อนเองเลย” เขายื่นถุงเสื้อผ้าของเดซี่คืนมาให้ฉัน เห็นแล้วอยากจะกระชากกลับคืนมาคิดว่าง้อหรือไง
...แต่ก็ต้องง้อเพราะขี้เกียจขับรถเอาไปให้เพื่อนเอง
“ขอโทษปากไวไปหน่อย” ฉันรีบเม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองพูดอะไรออกไปมากกว่านี้
“ดื้อจัง น่าจับลงโทษให้เข็ด” เฮียเกมส์ยกยิ้มที่มุมปากด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์เห็นแล้วอดมันไส้ไม่ได้จริง ๆ
“งั้นหนูกลับละ”
“เดี๋ยว! เอาเบอร์โทรมาหน่อย” ฉันลุกขึ้นเพื่อเดินออกมาแต่ก็โดนเฮียเกมส์จับแขนแล้วดึงให้นั่งลงบนเตียงเหมือนเดิม ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาด้านหน้า
“แค่กดเบอร์นะไม่ต้องลบเบอร์ผู้หญิงของเฮียเข้าใจไหม” แล้วใครมันจะไปลบเบอร์ผู้หญิงของเขาวะ ประสาทหรือเปล่า ฉันได้แต่คิดในใจ
“เผลอลบสักเบอร์เฮียคงไม่เป็นไรหรอกเพราะเบอร์ผู้หญิงน่าจะมีเป็นร้อย” มันไส้จึงพูดแกล้งเขาออกไปแบบนั้นโดยที่ไม่คิดจะทำจริง ๆ อยู่แล้ว
“แน่นอนคนมันหล่อ” แต่พอได้ยินคำพูดเขาก็แทบจะโก่งคออ้วก
พูดจบเฮียเกมส์ก็วางโทรศัพท์ลงบนตักฉัน จึงไม่รอช้ารีบหยิบขึ้นมากดเบอร์ให้เขาจะได้รีบกลับ
ฉันนั่งจิ้มเบอร์ลงในโทรศัพท์เขาในขณะที่คนข้าง ๆ ก็ขยับหน้ามาใกล้ ๆ ฉันเหลือบมองเฮียเกมส์ที่เอาแต่จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองโดยไม่ละสายตาไปไหนเหมือนกลัวว่าฉันจะลบเบอร์ผู้หญิงของเขาจริง ๆ ยังไงยังงั้น...
เมื่อเห็นว่าฉันบันทึกเบอร์เรียบร้อยใบหน้าหล่อก็หันมาสบตากัน
เขาทำทุกอย่างเหมือนเป็นเรื่องปกติ มีเพียงฉันนี่แหละที่ไม่รู้จะตื่นเต้นอะไรหนักหนาก็แค่คนหล่อคนหนึ่งนั่งมองหน้าอยู่ด้านข้างก็เท่านั้น…
- Writer
