22
“เธอเองก็ไม่ใช่ว่าจะโง่นะต้นหลิว แต่ทำไมถึงยอมให้ผู้ชายมันจูงจมูกเอาได้ละ”
พรรณธรถึงกับอ้าปากค้าง เท่าๆ ที่เคยเห็นและรับรู้คือว่าคมน์ไม่ใช่คนปากร้ายชอบว่าใคร แต่วันนี้และตอนนี้เขากำลังว่า...ไม่ใช่เขากำลังด่าเธอต่างหาก ด่าว่าเธอเป็นคนโง่เหมือนกับ...
“หรือว่าเธอจะยอมเป็นเจ้าสัตว์นั่นจริงๆ ถึงได้ยอมให้จูงจมูก ทั้งๆ ที่เธอเองก็รู้ดีแก่ใจว่ามันเจ้าชู้ขนาดไหน”
“ไม่จริง ตฤณรักต้นหลิว เราสองคนรักกัน!” พรรณธรเถียงปากสั่น
“งั้นหรือ...งั้นพี่ถามหน่อยสิ ว่าไอ้เจ้านั่นผิดนัดกับเธอกี่ครั้ง มันหลีผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเธอกี่หน”
พรรณธรส่ายศีรษะ คมน์ถามเหมือนกับว่าเห็นเหตุการณ์เหล่านั้น อึ้งจนพูดไม่ออก เพราะทุกสิ่งที่ชายหนุ่มพูดมานั้นล้วนแล้วแต่เป็นความจริงที่เธอพยายามปิดหูปิดตาตัวเอง
“เธอลองคิดทบทวนในทุกสิ่งที่ผ่านมาโดยไม่ใช้อคติสิต้นหลิว แล้วเธอจะได้ตาสว่างมองเห็นอะไรเสียที ถ้าคุณย่าไม่รัก ท
