ลูกหนี้ตีตรา

1  “อะไรนะคะ!” เสียงแหลมเล็กดังมาจากหญิงสาวร่างบอบบางที่อารมณ์คุกรุ่นด้วยโทสะ เพราะคำพูดจากคนเป็นย่า “คุณย่าคงจะไม่หมายความอย่างที่พูดจริงๆ หรอกนะคะ” หญิงสาวนามพรรณธรถามย้ำอีกครั้ง เธอขบเม้มกลีบปากเข้าหากัน ใบหน้านวลผ่องแดงระเรื่อ ดวงตาวาวจ้าด้วยไม่พอใจอย่างรุนแรงมองหญิงสาวมองไปยังคนเป็นย่าอย่างคนหัวเสีย ก่อนความโกรธเกรี้ยวจะส่งไปถึงคนที่ไม่ได้อยู่ในวงสนทนาด้วย คนเป็นย่ามองหลานสาวด้วยสายตาแน่วนิ่งและมุ่งมั่น ใบหน้าแม้จะแย้มยิ้มอย่างใจดี หากฉายแววเด็ดเดี่ยวและมุ่งมั่น ปล่อยให้พรรณธรร่าเริงมานานแล้ว ถึงเวลาจะแล้วที่ต้องจัดการให้อยู่ในกรอบในระเบียบเสียที “คุณย่าขา...คิดผิดคิดใหม่ได้นะคะ คุณย่าก็รู้อยู่ หนูกับอีตาพี่คมน์ไม่ถูกกัน ขืนให้แต่งกันไป มีหวังได้ทะเลาะกันทุกวันแน่เลย คุณย่าคงไม่สบายใจ ถ้าหากหนูกับพี่คมน์อยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุข”  พรรณธรชักแม่น้ำทั้งห้ามาหว่านล้อมผู้เป็นย่าให้เปลี่ยนใจ หากเมื่อได้เห็นใบหน้าของผู้เป็นย่า เธอได้แต่หนักใจ คราวนี้คนเป็นย่าคงจะเอาจริง ไม่ได้พูดทีเล่นทีจริงเหมือนกับหลายๆ ครั้งที่ผ่านมา กมลพรรณเคยเปรยเรื่องการแต่งงานของเธอกับอีตาคมน์มีดคมหอกคมดาบมาหลายครั้งแล้ว ตอนแรกเธอเพียงแค่รับฟังเฉยๆ ปล่อยเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ไม่เก็บเอาไปคิดและใส่ใจ ยังเคยเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ตฤณฟังอย่างสนุกสนาน หากชายหนุ่มกลับไม่คิดอย่างนั้น ถึงได้เร่งเร้าเธอ... “ถ้าอย่างนั้น...ผมให้แม่รีบไปขอต้นหลิวดีกว่า” “จะรีบไปไหนละคะ อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว ต้นหลิวยังเด็กอยู่เลยนะ” “แต่ผมไม่ไว้ใจย่าต้นหลิวนี่น่า ท่านเป็นคนพูดจริงทำจริงและไม่ชอบผมเอามากๆ ด้วย ถ้าเกิดท่านทำจริง ผมก็กินแห้วนะสิ” ตฤณจับมือพรรณธรเอาไว้มั่น เขามองเข้าไปในดวงตากลมโต “นะครับต้นหลิว ยอมตกลงให้พ่อกับแม่ขอผมไปคุยกับคุณย่าเรื่องของเรานะครับ” แม้จะยังรักชีวิตโสด แต่เมื่อถูกคาดคั้นบ่อยๆ เธอก็เริ่มคล้อยตาม จึงนัดกับตฤณให้มาเจรจากับคุณย่าก่อนจะนัดวันนำผู้ใหญ่มาพูดตกลงกันให้เรียบร้อย เพราะเธอดูออกว่าย่าไม่ค่อยชอบแฟนหนุ่ม สืบเนื่องมาจากชายหนุ่มชอบทำตัวลอยไปลอยมาไม่ยอมทำงานทำการให้เป็นกิจะลักษณะ พรรณธรดึงความคิดกลับมา เธอข่มความโกรธและน้อยใจเอาไว้ ทั้งที่อกแทบจะระเบิดออกมา “คุณย่าไม่รักต้นหลิวแล้วใช่ไหมคะ ถึงได้ผลักไสให้ไปอยู่กับใครก็ไม่รู้ ไปให้เขารังแกหลานคุณย่าหรือเปล่าก็ไม่รู้” กมลพรรณยังคงยิ้มหวานๆ วงหน้าเหี่ยวย่นยังคงดูอิ่มเอิบ สดใสและใจเย็น ดวงตาเต็มไปด้วยความรักใคร่และเอ็นดูหลานสาวเพียงคนเดียวที่เลี้ยงมาตั้งแต่อายุได้เพียงแค่ห้าขวบกว่าๆ เพราะลูกชายและลูกสะใภ้เสียชีวิตก่อนวัยอันควรด้วยอุบัติเหตุ น้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยออกมายังไพเราะและนุ่มลื่นหู “ย่าเพียงแค่ต้องการให้ต้นหลิวมีผู้ชายดีๆ คุ้มครองดูแล คมน์เป็นคนที่ย่ามั่นใจ จะรับหน้าที่นี่ได้และทำได้ดีด้วย”  “คุณย่า!” พรรณธรเรียกผู้เป็นย่าเสียงดังลั่นบ้าน กลมพรรณไม่ฟังอะไรเลย ถึงได้ตัดสินใจเรื่องสำคัญนี้แทนเธอ เท้าเล็กพาร่างอรชรอ้อนแอ้นเดินวนไปเวียนมา บ้างก็หยุดกระทืบเท้าแรงๆ อย่างคนต้องการระบายเพลิงโทสะที่มี ในสมองมีแต่คำถามว่าทำไมย่าถึงต้องบังคับให้เธอแต่งงานกับอีตาคมน์มีดนั่นให้ได้ ชายหนุ่มมีอะไรดีนักหนา พรรณธรขบกัดฟันบนกลีบปากจนเจ็บ “เป็นเพราะอีตาคมน์บ้านั่นคนเดียว อยากให้เจอตัวนะ จะด่าให้สามวันไม่ซ้ำคำเชียว” หญิงสาวข่มกัดฟันกรอดๆ ‘อีตาคมน์บ้า ทำไมต้องเข้ามาทำให้ชีวิตของเธอวุ่นวายด้วยก็ไม่รู้ ทำไมย่าถึงต้องการให้เธอแต่งงานกับอีตานี่นัก หาเมียเองไม่ได้หรือไง หรือว่าอีตาคมน์มีดนั่นเป็นเกย์ เพราะเท่าที่ได้รู้มาชายหนุ่มไม่เคยมีข่าวคราวกับผู้หญิงคนไหนเลยนี่น่า’ พรรณธรยิ้มหวาน ใช่...ต้องใช่แน่ๆ อีตาคมมีดคมหอกคมดาบจะต้องเป็นเกย์แน่ๆ ถึงได้ยอมทำตามคำขอร้องของคุณย่าง่ายๆ คงเพราะต้องการทำให้คนอื่นคิดว่าตัวเองเป็นชายทั้งแท่ง แหม...คิดแล้วก็เสียดายจริงๆ เท่าที่ได้เห็นภาพคมน์จากนิตยสาร ต้องยอมรับว่าชายหนุ่มหน้าตาดี ทำให้เธอสะดุดตาสะดุดใจ จนต้องเหลียวมองอยู่บ่อยครั้ง เค้าโครงหน้าเข้มออกเค้าไปทางฝรั่งนิดๆ ถึงจะเห็นเพียงแค่ผิวเผินจากภาพถ่ายครึ่งตัว ชายหนุ่มร่างใหญ่ นัยน์ตาคมดุแต่แฝงไว้ด้วยเสน่ห์เร่าร้อนและเรียกร้องให้เข้าหา ทำเอาใจเธอเต้นแรงเร็วอยู่บ่อยครั้ง พรรณธรตำหนิตัวเองอยู่ในใจและพยายามดึงเอาข้อเสียที่หาได้มาหักล้างจุดเด่น พรรณธรเบะปากพลางย่นจมูก อีตาคมน์ถ่านไฟจะสู้ตฤณของเธอได้ยังไงกัน ตฤณมีคิ้วดกหนา ดวงตามีแววหวานอยู่เป็นนิจ จมูกโด่งได้สันรับกับริมฝีปากหนาใหญ่สีแดงอมชมพูอย่างคนที่ไม่กินเหล้าเมายา “คุณย่าแน่ใจได้ยังไงกันคะ อีตาคมหอกคมดาบนั่นดีจริง คนอะไร อายุตั้งเยอะแล้วยังไม่มีแฟนเลย อาจจะเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกันก็ได้ คุณย่าคิดใหม่ดีกว่านะคะ” สำหรับเธอ คมน์มีดีก็คือฐานะทางบ้านและหน้าที่การงาน เพราะเป็นถึงเจ้าของโรงแรมใหญ่ทางภาคใต้ และแว่วๆ มาว่าชายหนุ่มมีฟาร์มหอยมุกและสวนปาล์มอีกนับร้อยไร่ แต่ครอบครัวของตฤณก็ไม่น้อยหน้า เพราะชายหนุ่มเป็นลูกชายของนักธุรกิจนำเข้าและส่งออกรายใหญ่ของประเทศเทศ พรรณธรยังคิดเข้าข้างคนรัก ทั้งที่เธอเองก็รู้แก่ใจดีว่าคมน์เหนือกว่าตฤณในทุกๆ ด้าน “คมน์เป็นลูกผู้ชายแท้ ๆ ที่รู้หน้าที่ของตัวเองดี รู้ว่าสิ่งใดควรทำไม่ควรทำ และสิ่งใดต้องทำ”   พรรณธรสบถ พลางกระทืบเท้าแรงๆ ทำเอานางแก้วหญิงรับใช้วัยใกล้เคียงกับเจ้าของบ้านรุ่นใหญ่ที่นำน้ำชาและของว่างมาให้ถึงกับสะดุ้ง นางมองสองย่าหลานสลับกันไปมาอย่างเพื่อเตรียมพร้อมที่จะต้องเจอกับฤทธิ์เดชของพรรณธรที่จะต้องอาละวาดด้วยความไม่ยอม   พรรณธรอัดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ อยู่หลายครั้ง ก่อนจะถามผู้เป็นย่าด้วยน้ำเสียงแหบเครือ “คุณย่าทำอย่างนี้ได้ไงคะ คุณย่าก็รู้ว่าหนูมีแฟนอยู่แล้ว และเราก็รักกันมากด้วย แล้วคุณย่า...” น้ำตาเอ่อล้นคลอหน่วยตา เธอรู้ว่าการใช้ไม้แข็งกับย่านั้นไม่ได้ผล สิ่งที่ใช้ได้คือน้ำตาและคำพูดออดอ้อนหวานหู แต่ในกรณีนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสองสิ่งนี้จะยังใช้ได้ผลหรือเปล่า ปลายนิ้วเรียวยกขึ้นซับน้ำตา ที่มาพร้อมเสียงสะอื้น ใบหน้านวลก้มมองพื้นห้อง “คุณย่าขา คุณย่าจะบังคับให้หนูแต่งงานกับนาย...พี่คมน์นั่นจริงๆ หรือคะ หนูกับเขายังไม่เคยพูดจากันเลยนะคะ นิสัยใจคอก็ไม่รู้ว่าจะเข้ากันได้หรือเปล่า ถ้าเกิดว่าเป็นคนวิกลจริตและทำร้ายหนูขึ้นมาละคะ” พรรณธรพยายามหาคำพูดร้ายๆ มาใส่ความคมน์ เพื่อให้ย่ายกเลิกงานแต่งงานในครั้งนี้ “คิดมากเกินไปแล้วนะต้นหลิว พี่คมน์เป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ แล้วก็ขยันทำมาหากินด้วย” กมลพรรณเอ่ยยิ้มๆ เพราะรู้ทันหลานสาว ใช่ว่านางเองอยากบังคับพรรณธรให้ห่างไปจากอก แต่เพราะเหตุการณ์มันบังคับ ทำให้ต้องเลือกทางนี้ เพราะตอนนี้ครอบครัวตฤณกำลังย่ำแย่ คงจะไม่เกินหกเดือนนี้น่าจะมีข่าวครอบครัวครรลองถูกตามทวงหนี้ ดังนั้นตฤณจะต้องทำทุกอย่างทุกทาง เพื่อให้พรรณธรตกลงแต่งงานด้วย ถ้าไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล แล้วนางก็ทนเห็นหลานสาวต้องไปตกทุกข์กับชายหนุ่มที่ไม่จริงใจ หวังแต่ปอกลอกและหลอกลวงอย่างครอบครัวนั้นไม่ได้ จึงต้องหาทางออกที่ดีที่สุดให้ นั่นคือ...