บทที่ 21
“ทานได้ค่ะ” เธอตอบพลางก้มหน้าก้มตาตักข้าวเข้าปาก ราวกับจะกินให้มันหมดๆ ไป จะได้ออกไปจากสถานการณ์น่าอึดอัดนี้สักที เห็นแล้วพาลทำให้คนความอดทนต่ำอย่างเขาพลอยโมโหไปด้วย
“ถ้าบ่ะปอใจ๋ก่อปิ๊กไปกิ๋นข้าวบ้านตั๋วเ**ยบัวตอง จะไปมายะนิสัยบ่ะดีตี้นี่ อ้ายบ่ะชอบ(ถ้าไม่พอใจก็กลับไปกินข้าวที่บ้านตัวเองซะบัวตอง อย่ามาทำมารยาททรามๆ ที่นี่ พี่ไม่ชอบ)” เขาหันไปเอ็ดน้องสาวนอกไส้เสียงเขียว
“ยะหยังอู้กับน้องจะอี้ เพราะแม่ญิงคนนี้แม่นก่อ พอเขามาอ้ายก่อเปลี่ยนไป (ทำไมถึงพูดกับน้องแบบนี้ เพราะผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม พอเขามาพี่ก็เปลี่ยนไป)” บัวตองหันไปมองพริมรตาอย่างกล่าวหา ทำเอาคนที่หิวในคราแรก ถึงกับกินต่อไม่ลง
“ตั๋วน่าก่า เป๋นบ้าอ่ะหยังถึงได้ทำตั๋วหยั่งอี้ ต่อไปถ้ายังจะยะนิสัยบ่ดีจะนี้ ก่อบ่ะต้องมาย่ำบ้านหลังนี้แหม(เธอนั่นแหละเป็นบ้าอะไร ทำไมถึงได้ทำตัวงี่เง่า ต่อไปถ้ายังทำตัวไร้มารยาท ก็ไม่ต้องมาเหยียบ
