บทที่ 20
“คุณเข้ามาในนี้ได้ยังไง” เธอหันมามองคนข้างๆ ตาขวาง ด้วยจำได้ว่าก่อนนอนตัวเองล็อคประตูแล้ว
“ก็เข้ามาทางประตู…ด้วยนี่” เขาบอกพลางเอื้อมไปหยิบกุญแจที่วางอยู่บนหัวเตียงมาชูให้ดู
“แล้วเข้ามานานรึยัง” ให้ตายสิ! ถ้าไม่กลัวเสียมากกว่าได้ เธอก็อยากจะตะกุยหน้าเขาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่เมื่อทำไม่ได้ จึงได้แต่ข่มอารมณ์แล้วถามต่อ
“ก็นานพอที่จะหลับไปแล้วตื่นนึง” เขายักไหล่ตอบหน้าตาเฉย ต่างกับเธอที่ตาโตแล้วโตอีก
“อืม! แล้วคุณนอนตรงไหน” เธอพยายามสูดหายใจเข้าลึก ระงับความโกรธที่มันกำลังพลุ่งพล่านเอาไว้อย่างยิ่งยวด แต่ดูเหมือนความพยายามทั้งหมดจะสูญเปล่า ทันทีที่เขาตอบออกมา
“ก็นอนตรงนี้ ข้างๆ คุณ” สีหน้าเธอเลิกลั่กทันที พร้อมกันนั้นก็กำลังกำสาบเสื้อคลุมอาบน้ำเอาไว้แน่น ใช่! หลังอาบน้ำเสร็จ เธอก็หลับไปทั้งเสื้อคลุม ยิ่งไปกว่านั้นทั้งเนื้อทั้งตัวเธอก็มีแค่เสื้อคลุมตัวนี้แค่ตัวเดียว ตัวเดียวจริ
