บทที่ 11 ระบายความโกรธ
1533 Words
บทที่ 11 ระบายความโกรธ
ห้อง 107
“ ยะ...อย่าค่ะ ไม่นะ ไม่นะ คุณลูกค้า ตั้งสติก่อน กรี๊ดดดด ” เธอพยายามดิ้น แต่ก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่ดี ทั้งที่เธอแค่เอาน้ำเปล่ามาให้ ผู้ชายคนนี้ถึงกับจะขืนใจเธอเลย
“ หึก น่ารักจัง มามะ...ให้พี่หอมหน่อย หนูน่ารักจังเลย ”
' ก๊อกๆ ' เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผู้ชายที่พยายามกอดเธออยู่ หยุดชะงัก เธอดิ้นจนหลุด แล้ววิ่งถอยห่างออกไป ร้องไห้สะอื้น มือเล็กยกปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มไปด้วย
“ ใครวะ แม่งขัดจังหวะกูจริงๆ ”
' ก๊อกๆๆๆ ' ดูท่าคนที่มาน่าจะมีธุระด่วนจริงๆ เธอขอให้เป็นเพื่อนพนักงานด้วยกันเถอะ
' แอ๊ด '
“ มาหาใครวะ ” ผู้ชายที่เป็นลูกค้า เอ่ยถามอีกคน
“ คนของผม ” สิ้นเสียงนั้น เหัวใจของเธอกระตุก เพราะความดีใจ รีบวิ่งไปหาอีกคนที่หน้าประตู โดยที่ไม่ทันได้แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน
“ อึก~ พี่คิริน ” แต่เธอไม่ทันถึงประตู ผู้ชายที่พยายามขืนใจเธอมาขวางหน้าเสียก่อน
“ เรายังมีเรื่องต้องทำอีกนะคนสวยจะรีบไปไหนเหรอ ”
' พรึ่บ! ' ' พลัวะ '
“ มึงทำอะไรคนของกูฮะ ” เขากระชากผู้ชายคนนั้นให้หันไปหาแล้วพุ่งหมัดใส่หน้าอย่างแรง
“ โอ๊ยย มึงต่อยกูทำไม กูไม่รู้จักมึงสักหน่อย ”
“ พี่คิริน ช่วยหนูด้วยค่ะ อึก เขาจะขืนใจหนู ฮื่อๆ ” เธอรีบวิ่งไปเกาะแขนเขาทันที
“ ไอ้เหี้- มึงไม่มีที่ลงเหรอฮะ ทำไมไม่ไปซื้อกินเอา ”
“ กูชอบของฟรีเว้ย ”
“ งั้นมึงก็มากินตี-กูฟรีๆแล้วกัน ” เขาปัดมือเธอออก แล้วพุ่งเข้าใส่อีกคนอย่างบ้าคลั่ง
' ตุบๆ ' ' ปึก '
“ โอ๊ย พอแล้ว กูยอมแล้ว มึงโกรธอะไรกูหนักหนาฮะ กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียวเอง แบ่งๆกันก็ไม่เสียหายหรอกมั้ง ” แบ่งกันเหรอ พูดเหมือนเธอเป็นสิ่งของอย่างนั้นแหละ
“ เธอเป็นคนของกู ใครหน้าไหนก็อย่าหวังมาแตะ ”
“ งั้นมึงก็เก็บไว้ดูเล่นที่บ้านมึงสิ ให้เธอมาทำงานทำไม อ๋อ หรือมึงจะเป็นแมงดาที่เกาะผู้หญิงกินกันแน่วะ ฮ่าๆ ” ปากคายเลือด ก็ยังหัวเราะได้อีก
“ ไอ้เวร อย่าอยู่เลยมึง ไอ้ปากปีจอ ”
' พลัวะ ' ' ปึก ' ' ตุบ '
“ พะ...พี่คิรินคะ อึก พอเถอะค่ะ ถ้าเขาตายขึ้นมา มันจะเป็นเรื่องใหญ่นะคะ ” เธอเข้าไปใกล้ฉวยแขนเขาไว้ เท้าที่กำลังจะกระทืบต่อหยุดชะงัก ใบหน้าคมหันมาจ้องมองหน้าเธอ
“ กลับ ”
เขาดึงมือเธอแล้วพาออกจากห้องนั้นไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“ พี่น้ำ ทรายกลับก่อนนะคะ พี่ช่วยไปดูลูกค้าห้อง 107 ด้วยนะ ” เธอตะโกนเสียงดังให้เพื่อนร่วมงานได้รับฟัง
ก่อนร่างบางจะถูกพาขึ้นรถคันหรู คนขับอารมณ์ยังไม่คงที่ เพราะรถที่แล่นอยู่ในถนนสายหลัง พุ่งเร็วมาก ปาดซ้ายขวาอย่างไม่ระมัดระวัง จนคันหลังบีบแตรใส่
เธอไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไร นั่งเกร็งๆ เกาะเบาะที่นั่งไว้แน่น
“ มันทำอะไรเธอแล้วบ้าง ”
“ เปล่าค่ะ ”
“ แล้วทำไมสภาพถึงดูไม่ได้ ”
“ เขากอด ทราย...เอ่อ ฉันพยายามดิ้น พี่...เอ่อ...คุณคิรินมาทันเวลาพอดีค่ะ ”
“ กลับถึงห้องอาบน้ำให้สะอาด แล้วนอนรอฉัน ”
“ คะ? ”
“ ฉันโกรธ ฉันจะระบายอารมณ์กับเธอไง ”
“ โกรธฉันเหรอคะ ”
“ โกรธพ่อเธอมั้ง! ” ยังกวนประสาทได้อีก
“ คุณร้อนเหรอคะ ทำไมเร่งแอร์เย็นจัดขนาดนี้ ฉันหนาวนะคะ ”
“ ดูนี่สิ ” จู่ๆก็ทำทะลึ่ง รูดซิปของตัวเองลง เธอเบือนหน้าหนีทันที
“ หันมาดูเดี๋ยวนี้เลย ”
“ คะ...คุณจะบ้าเหรอคะ ไม่อายหรือไง ”
“ จะอายทำไม ก็ไอ้นี่ไม่ใช่เหรอที่ทำให้เธอท้องอะ ” เธอหมดคำพูดจะพูดกับเขาแล้ว
' พรึ่บ ' มือหนาฉวยข้อมือของเธอไปวางบนอะไรไม่รู้แข็งๆ ตึงๆ เหมือนมันจะเต้นตุบๆ ด้วยนะ ใบหน้านวลค่อยๆหันกลับไป
“ ว้าย พี่คิรินทำอะไรคะเนี่ย ” ตกใจเพราะอีกคนเอามือเธอไปวางบนแก่นกายของตน
“ ฉันบอกแล้วไงว่าห้ามเรียกพี่ ทำไมไม่จำฮะ ” บีบมือเล็กที่จะดึงกลับไว้แน่น
“ จะ...เจ็บค่ะ ฉันขอโทษ คราวหลังจะไม่เรียกแล้วค่ะ ถ้าเรียกอีกหักเงินเดือนฉันได้เลย ”
“ เป็นข้อเสนอที่ดีมาก ”
อพาร์ทเมนท์
พอถึงเขาก็ลากมือเธอ พาเข้าห้องทันที เธอรู้สึกหิวจะไปหาของกินในตู้เย็น แต่โดยอีกฝ่ายผลักให้นั่งลงบนปลายเตียง ตัวเขาก็มายืนใกล้ๆ ถอดเข็มขัดไปด้วย
“ คะ...คุณจะทำอะไร ” เธอเบือนหน้าหนี
“ หันมา! ” คำของเขาเหมือนวาจาสิทธิ์เธอหันกลับมา แล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขาแทน
“ จ้องมองที่มัันเดี๋ยวนี้ ”
“ คุณจะทำอะไรก็ทำเถอะ แต่อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ ” เธอพูดอย่างร้องขอ
“ หึ พูดได้ดี งั้นจะรออะไร ขยับขึ้นไปนอนแล้วถางขาสิ ”
“ แต่ฉันยังไม่อาบน้ำเลยนะคะ ”
“ ฉันทนรอเธอไม่ไหวหรอกนะ ”
เขาจับเธอนอน จัดแจงทุกอย่างให้หมด หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะเลย
มีีสิ่งหนึ่งที่กำลังจะรุกล้ำในที่สงวน มันกำลังถูๆไถๆ ความรู้สึกแปลกใหม่ปราดเข้ามาทั่วร่าง
“ เธอแกะกระดุมเสื้อออกเดี๋ยวนี้เลย ” เขาสั่ง แต่สายตามองอยู่เบื้องล่างของเธอ
“ อ้าขากว้างๆสิ เดี๋ยวก็เจ็บหรอก ” เขาพูด มืออีกข้างมาจัดแจงให้
รู้สึกถึงของแข็งเริ่มสอดเข้ามา เธอขยับสะโพกหนีทันที เพราะมันเจ็บ
“ ห้ามขยับ ไม่งั้นฉันจะทำรุนแรงใส่เธอแน่นอน ”
“ ฉัน...ท้องอยู่นะคะ ”
“ มันไม่มีผลในตอนนี้ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ขวางฉันไม่ได้หรอก ”
“ อึก มันเจ็บมากเลยค่ะ ” รู้สึกว่าแก่นกายที่ผงาดของอีกฝ่ายจะเข้าไปครึ่งลำแล้ว
“ ทนเอาสิ ขนาดฉันเจ็บ ยังไม่พูดเลย อะ~ ทำไมถึงแคบจัง ” เขาพยายามสอดมันเข้าไป
' พรวด '
“ อ้ายย เจ็บ ”
“ อ้าส์~ ”
พอเข้าได้ เขาก็ขยับเขยื้อนเลื่อนไปมาทันที ภายในคับแคบจนเธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
“ อ้าส์ ~ อย่าขมิบแรงสิ จะฆ่าฉันให้ตายหรือไง ฮะ อะ โอ้ว~ ”
“ อื้ม~ มันเจ็บ อะ ”
เขาสอดใส่เข้าไปจนสุด แล้วดึงออกมาใหม่ ใส่ไปอีกครั้งจนสุด ความรู้สึกที่ตามมาคือจุก เสียด จนร่างบางงอตัว
สะโพกหนาเริ่มเร่งจังหวะ โดยไม่สนอีกคน กระแทกเอวสอบเอาอารมณ์พลุกพล่านของตนเป็นที่ตั้ง ใบหน้าคมเชิดขึ้น หลับตาพริ้ม ปากครางไม่หยุด
ร่างบางทั้งแสบ จุก แต่จู่ๆก็กลายเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ ที่ขัดแย้งในหัว มันเสียวไส้ ท้องไส้ปั่นป่วนไม่ไหว เธอจะขาดใจให้ได้ เวลาเขากระแทกลงมา เสียงที่เล็ดลอดออกมากลายเป็นครางเสียงกระเส่า
เธอเงยหน้าขึ้น เผยอริมฝีปากขึ้น อารมณ์ในตอนนี้มันอยากจูบ มันอยากระบายความอัดอั้นที่เขามอบให้
อีกฝ่ายก็ต้องการเช่นกัน ไม่ลังเลที่โน้มเข้ามาประกบจูบ ป้อนความวาบหวามให้แก่กัน รสจูบนั้นช่างอ่อนหวานละมุนละไม ผิดการช่วงล่างที่ร้อนแรง
สะโพกหนากระแทกแรง อีกฝ่ายเด้งเอวบางเพื่อรับแรงกระแทก กลายเป็นว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากหัวใจที่เรียกหา
“ อ้าส์~ ” พอถอนจูบ อีกคนก็ครางออกมา ก่อนจะโน้มทั้งตัวลงมาแนบชิด มือเล็กยกขึ้นโอบคอแกร่งอัตโนมัติ
พลั่บๆ
เสียงแฉะฉ่ำของน้ำเมือกที่ไหลออกมาเมื่อเนื้อกระทบเนื้อของทั้งสอง
“ โอ้ว พะ...พี่คิรินคะ อื้อ~ กรี๊ดดด ” ร่างบางเกร็งกระตุกในทันที พร้อมปล่อยให้ตัวเองล่องลอย สมองขาวโพลน
อีกคนเร่งสะปีด เร่งเอวสอบสองสามครั้ง แล้วผ่อนแรงลง ปล่อยให้น้ำอุ่นๆพุ่งเข้าสู่ท้องอีกคน
ใครจะคิดว่าเขายังไม่พอ เรี่ยวแรงยังมีอีกเยอะ เหมือนอารมณ์ยังคงเหลืออยู่ เขาเลยทำแบบเดิมอีกรอบ เธอปฏิเสธไม่ได้เลย ต่อให้ไม่เต็มใจ เธอก็ต้องยอม เพราะเขาเปรียบเสมือนเจ้านายที่คอยจ่ายเงินเดือนให้ และเธอก็ต้องทำงานให้เหมาะสมกับเงินเดือนที่ได้รับด้วย
“ พอแล้วค่ะ ” เธอเอ่ยห้าม เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะสอดใส่เข้าไปในช่องแคบอีกครั้งหลังจากปล่อยน้ำสีขุ่นเข้าไปในท้องเธอเป็นครั้งที่สองแล้ว
“ ฉันทำไปสองรอบ เธอเรียกพี่คิรินไปกี่ครั้ง ฉันจะทำโทษเธอด้วยการเอา หากยังมีคำว่าพี่ออกมาอีก ฉันก็จะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ” ใครอยากจะพูด ถ้าอารมณ์ไม่พาไป เธอคงไม่เอ่ยคำนั้นออกไปหรอก
🍒_______🍒
นามปากกาธัญญวรินทร์
- Writer
