บทที่ 12 ฝันถึงเรื่องราวเก่าๆ
2047 Words
บทที่ 12 ฝันถึงเรื่องราวเก่าๆ
19 : 08 น.
หลังจากเสร็จภารกิจบนเตียง เขาก็ลุกขึ้นแต่งตัว เตรียมตัวจะกลับ
“ เธออยากกินอะไรบ้างไหม พรุ่งนี้ฉันจะซื้อมาให้ ”
“ เอ่อ...พี่ ไม่ๆ คุณให้เงินฉันแล้วนะคะ ” ทำไมถึงไม่จำสักทีนะ จะเผลอหลุดเรียกชื่อเขาอยู่ได้ เขาไม่ใช่พี่คิรินคนเดิมแล้วนะทรายแก้ว!
“ ฉันจะซื้อมาให้ เธอก็บอกมาว่าจะเอาอะไรแค่นั้น ไม่ต้องพูดมากหรอก ”
“ บอกไม่ถูกค่ะ บางสิ่งก็กินไม่ได้ นอกจากว่าจะไปเห็นด้วยตาเอง ถึงจะอยากกินค่ะ ”
“ เรื่องมากจริงๆเลยนะเธอ ”
“ ก็ไม่ได้อยากเรื่องเยอะหรอก แต่ลูกสิค่ะทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ” ไม่ได้อ้างแต่คือเรื่องจริง
“ งั้นเอาผลไม้ไหม ”
“ ก็ได้ค่ะ พอดีอยากกินมะพร้าวอ่่อน ทุเรียน องุ่น ส้ม มังคุด ส้มโอ มะม่วง เงาะ มะขามอ่อนมาจิ้มพริก ซู๊ด น่าอร่อยมาก ” ใบหน้านวลทำท่าทาง แค่คิดน้ำลายก็ไหลแล้ว
“ เยอะมากเลยนะนั้น พอฉันใจดีเข้าหน่อยไม่รู้จักเกรงใจแล้วเหรอ? ”
“ ก็ลูกอยากกินอะ ” มือเล็กลูบท้องเบาๆ
“ หึ ” เขาส่ายหน้าเบาๆ ก้มเก็บเสื้อสูทที่หล่นบนพื้นขึ้นมาสะบัด แล้วเดินออกจากห้องไป ใบหน้านวลเผลอยิ้มออกมา เขาก็ยังใจดีเหมือนเดิมนะ แต่แค่ปากร้ายไปหน่อยเอง
ครืดดด ครืดดด
เป็นเบอร์แปลกที่ไม่คุ้นตา เธอไม่ได้รับสายหรอก ปล่อยให้สายหลุดไป จนมี SMS เข้ามา
' ทรายแก้วน้องรัก นี่พี่สาวทอรุ่งเองนะ พี่จะบอกว่าแม่ไม่สบายหนักมาก ช่วยกลับมาดูใจเป็นครั้งสุดท้ายหน่อย '
อ่านจบ ดวงตากลมเบิกกว้าง มันตกใจที่แม่เป็นแบบนั้น แต่แวบหนึ่งผ่านเข้ามาว่า นี่คือกับดักหรือเปล่า? ไม่ใช่ว่าหลอกให้เธอกลับไป แล้วจับไปขายหรอกนะ
อุตสาห์หลีกเลี่ยงสายโทรเข้าที่เป็นของทางบ้านด้วยการบล็อก เพราะไม่อยากสนใจ แต่ก็ดันมีส่งSMSเข้ามา เมื่อรับรู้แล้วมันก็ย่อมมีความวิตกกังวล เพราะเธอไม่สามารถตัดครอบครัวออกจากชีวิตได้หรอก แต่ที่หนีออกมาก็แค่อยากใช้ชีวิตตัวเอง ไม่อยากให้ใครบังคับก็แค่นั้น
แต่ด้วยเรื่องแม่ พี่ทอรุ่งคงไม่เอามาพูดเล่นหรอก ไม่อยากนั้นจะเรียกได้ว่าแช่งแม่ตัวเองนะ
เอาไงดี จะกลับไปหรือไม่กลับไปดี แต่ถ้าถูกหลอกขึ้นมาจะทำไง จะหาทางหนีทีไล่ได้อีกเหรอ? เห้อ!
บ้านคะนึงหา
(“ ไอ้หมอ เรื่องที่กูเคยถามมึงในแชท มึงทำได้ไหม ”)
(“ เออๆ ทำไมจะไม่ได้ ค่าจ้างอย่างเยอะเลยนะ ”)
(“ โอเค พรุ่งนี้กูจะพาคู่หมั้นไปตรวจ มึงทำตามที่กูบอกเลยนะ ”)
(“ กูอยากจะถามมึงมาก แต่มึงบอกห้ามถาม กูสงสัยว่ะ ว่ามึงให้ทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร ถ้าเกิดคู่หมั้นมึงไปตรวจที่โรงพยาบาลอื่นทำไง ”)
(“ โรงพยาบาลหลายแห่งเป็นของพ่อมึงนี่น่า มึงก็ช่วยกูสิ จะยากอะไร เอาให้คุ้มเงินค่าปิดปากมึงด้วย ”)
(“ เออๆ ถ้าเกิดวันหนึ่งมึงมีอะไรกัน แล้วเกิดท้องขึ้นมา กูไม่รับผิดชอบใดๆนะ อย่ามาว่ากูตรวจผิดพลาดด้วย ห้ามมาฟ้องโรงพยาบาลกูล่ะ ”)
(“ กูไม่ได้รักคู่หมั้น แต่กูหมั้นเพื่อให้แม่กูสบายใจ กูเชื่อในตัวกูเองว่าจะไม่พลาดมีอะไรแน่นอน ”)
(“ แต่มึงต้องแต่งงานนี่น่า ไม่มีกับเมียแล้วจะไปมีกับหมาที่ไหนวะ ”)
(“ หมาที่มึงเอ่ยถึง อีกสองวันกูจะพาไปฝากครรภ์ที่นั่น มึงรอเลย ”)
(“ อะไรวะ หมาสี่ขานั่นเหรอ...จะบ้า...หรือว่ามึงมีชู้ ”)
(“ ชู้เหี้-ไรมึงล่ะ กูยังไม่แต่งงานสักหน่อย ไว้มึงรอดูแล้วกัน แค่นี้แหละ ”)
เขาวางสายจากเพื่อน แล้วถอดเสื้อผ้าออกเพื่อจะอาบน้ำอาบท่า เตรียมเข้านอน อ่อนล้าเหลือเกิน คงจะลงแรงไปเยอะ อ่อนเพลียไม่ไหว
' ก๊อกๆ ก๊อกๆ '
ใครอีกวะเนี่ย
' แกร๊ก '
“ แม่มีอะไรหรือเปล่าครับ ผมจะอาบน้ำ ” เขานุ้งผ้าขนหนูที่พันแค่เอวลงไป
“ หนูพริ้งร้องห่มร้องไห้มาหาแม่ตั้งแต่บ่าย แกไปไหนมาฮะ เพิ่งจะกลับมาเอาป่านนี้ ”
“ ผมก็ไปประชุมนะสิแม่ ”
“ แม่ถามประทีปเลขาแกแล้ว บอกว่าสองสามวันนี้ไม่มีประชุม แกอย่ามาโกหก แกไปไหนมาฮะ ”
“ ผมแค่ไปหาอะไรทำแก้เครียดเอง ”
“ แกเครียดอะไร ผู้หญิงไปให้ถึงที่แกก็ไม่ยอมเอา ”
“ อ่อ ที่แท้แผนของแม่เองเหรอ แล้วไอ้ยาปลุกเซ็กส์นั่นแม่เอามาจากไหน ”
“ แกรู้ได้ไงว่าแม่ให้หนูพริ้งใส่ ทั้งที่หนูพริ้งอาจจะใส่เองก็ได้ ”
“ ผมไม่ได้บอกนะว่าใครใส่ แต่ช่วยตอบคำถามผมก่อน แม่เอามาจากไหน ”
“ ก็ซื้อเอาผ่านเว็บนะสิ ”
“ เว็บไหน ”
“ แกถามทำไม ”
“ ผมจะซื้อมาไว้ใช้ไง ”
' เพี๊ยะ '
“ โอ๊ย แม่ ผมเจ็บนะ ”
“ แกจะเอาไปให้สาวๆที่ไหนกินฮะ แกนะแก ฉันอุตส่าห์หาคนดีๆมาให้แล้วก็ไม่เอา ดันไปหาเศษหาเลยนอกบ้านอีก ”
“ ฮ่าๆ เพราะยาแม่เลย ทำเอาผมฟินไม่ไหว เอาจนผมหมดแรงแล้วเนี่ย ” แม่หน้าเสียทันที
“ ไอ้ลูกเวร! แกไปเอากับใครมาฮะ ” แม่ทำท่าจะย่างเข้ามาในห้อง เขารีบปิดประตูเสียงดัง และล็อกห้องทันที
แค่หยอกๆเองนะแม่ อย่าความดันขึ้นล่ะ หึ เขารู้ตั้งแต่พริ้งบอกว่าแม่ให้มาชวนไปทานข้าวแล้วแหละ ว่าต้องมีอะไร แต่ไม่คิดว่าพอกินน้ำเปล่าเข้าไป ฤทธิ์ของยาก็ออกเร็วมาก
แต่ก็ต้องขอบคุณแม่อันเป็นที่รักด้วยนะ ถ้าไม่ได้ยานั้น ไอ้คนขี้เก๊กแบบเขาคงจะไม่ไปหายัยนั่นอย่างโจ่งแจ้ง แล้วจับกดให้จมเตียงหรอก ก็คนมันกระดากอายนี่หว่า ครั้งก่อน เธอคนนั้นเมา เขาเลยไม่อายมาก
เฮ้อ~ ว่าแต่กูเป็นอะไรมากปะ แค่คิดถึงยัยนั่น หัวใจก็ดูมีความสุขมากๆ ทั้งที่มันไม่ควรเป็นแบบนี้ ควรจะสะใจที่สามารถย้ำยีเธอได้สิ อย่าลืมสิวะ ไอ้คิรินว่าแม่นั่นพูดอะไรไว้บ้าง!! ครอบครัวนั่นทำอะไรกับพ่อของแกไว้บ้าง ไอ้คิริน!
โธ่ เว้ย! กูจะบ้าตาย จะรู้สึกดีก็ไม่ได้ ไอ้หัวใจเจ้ากรรมมันไม่สามารถลืมรักแรกตอนนั้นได้เลย อุตสาห์ปิดผนึกไว้แล้วเชียว ไม่คิดว่าจะพังทะลายลงเร็วมาก กลายเป็นว่าความรู้สึกเก่าๆวนเวียนกลับมาจนได้
ย้อนไปตอนมัธยมปลายเทอมหนึ่ง
“ ฮะ…แฮ่ม พี่มาขัดจังหวะหรือเปล่าเนี่ย ”
“ ไม่เลยค่ะ มาได้จังหวะพอดี น้ำฟ้าว่าจะไปซื้อขนม แต่กลัวยัยทรายแก้วจะเหงา พี่คิรินมาได้จังหวะมากเลยค่ะ ฝากเพื่อนน้ำฟ้าด้วยนะคะ ” เพื่อนสาวออกตัวแรงโดยไม่สนว่าอีกคนจะหน้าแดงเป็นลูกตำลึงแล้ว
“ ได้เลยครับ พี่จะดูแลเพื่อนน้องให้เป็นอย่างดีเลย ”
“ ขอบคุณค่าา ไปนะทรายแก้ว เชิญกะหนุงกะหนิงกันให้สบาย ”
“ น้ำฟ้า! ” หญิงสาวมองค้อนใส่เพื่อนเพื่อกลบเกลื่นความเขินอาย
“ หิวไหม พี่ซื้อขนมมาให้เยอะเลย ” หลังจากที่เหลือกันแค่สองคน เขาก็ถือวิสาสะนั่งใกล้แฟนสาวในทันที
“ หื้ม~ ขอบคุณค่ะ ขนมน่าทานทั้งนั้นเลย ” แววตาเป็นประกายในทันที เพราะเป็นขนมของโปรดทั้งนั้นเลย ที่โรงเรียนไม่มีขายแน่นอนนอกเสียจากว่าจะซื้อตอนเช้าก่อนเข้ามาในโรงเรียน
“ แล้วพี่ล่ะครับ น่ากินไหม ”
“ ฮ่าๆ พี่ล้อเล่นครับ อะๆ พี่แกะให้ หรือจะให้พี่ป้อนด้วยดีไหม ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ หนูแกะเองได้ค่ะ ” อีกคนจะแย่งขนมมา แต่อีกฝ่ายยกให้สูงขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เอาไปได้
“ พี่แกะให้แล้ว อ้าปากครับเดี๋ยวพี่ป้อน ” มือหนายื่นขนมมาที่ปากเรียวในทันที
“ ไม่เอา เดี๋ยวครูผ่านมาเห็นจะโดนทำโทษเอานะคะ ” ใบหน้าคมหงอยในทันที
“ โอ๊ย ไม่รู้มีอะไรเข้าตาพี่อะ ”
“ ไหนคะ ขอดูหน่อย ” ใบหน้านวลโน้มเข้าไปใกล้เพื่อจะสอดส่องให้ อีกฝ่ายก็โน้มมาอย่างตั้งใจ
‘ จุ๊บ ‘
“ พะ…พี่คิรินอะ ”
ใบหน้านวลยิ่งแดงมากขึ้น พร้อมเบือนหน้าหนีเพราะไม่รู้จะทำไง โดนอีกฝ่ายฉวยโอกาสและแกล้งว่าตนมีอะไรเข้าตา
หญิงสาวเสียรู้เขาจนได้ แต่มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนเขาทำ แต่ทุกครั้งมันก็ยังมีรู้สึกเขินอายอยู่
“ ฮ่าๆ แก้มแดงมากๆ เลย เขินเหรอครับ ”
“ ก็พี่อะ ทำอะไรก็ไม่รู้ ที่นี่คือโรงเรียนนะคะ ”
“ แค่จุ๊บปากเอง ไม่มีใครเห็นหรอก นอกจากน้องจะเอาไปบอกเพื่อนๆ ”
“ ชิ ”
“ พรุ่งนี้วันหยุด ไปเที่ยวไหมครับ ”
“ ต้องขอพ่อแม่ก่อนค่ะ ”
“ สัปดาห์ก่อน เรายังไปกันได้เลย ”
“ วันนั้นพ่อแม่ไปดูงานที่ต่างประเทศค่ะ ”
“ ให้น้ำฟ้าไปรับก็ได้ พี่อยากคุย อยากอยู่กันสองคนนานๆ เลย ”
“ เราก็คุยกันทุกวันนี่น่า ”
“ คุยกับเจอกันตัวเป็นๆ มันต่างกันนะครับ ”
“ เดี๋ยวหนูขอแม่ก่อน แล้วจะบอกคืนนี้นะคะ ”
“ ครับ โรงเรียนปิดชดเชยด้วยนะ วันเสาร์อาทิตย์นี้เป็นวันสำคัญ พี่เห็นเพื่อนๆ พากันไปเที่ยวทะเล พักหนึ่งคืนด้วยนะ น่าอิจฉาจัง เขาไปกันเป็นคู่ๆ แต่พี่นี่สิไม่มีคู่ แต่พี่อยากไป ” ใบหน้าคมแสดงออกว่าเสียดายจริงๆ หัวใจคนเป็นแฟนอย่างหญิงสาวเห็นแล้วสงสารมากๆ
“ แม่ต้องให้ไปแน่ๆ ค่ะ หนูจะบอกแม่ว่าไปกับน้ำฟ้า ให้น้ำฟ้าไปด้วยได้ไหมคะ ”
“ น้ำฟ้าคงไปไม่ได้ น้องอย่าลืมสิว่า น้ำฟ้ากับส้มห้องพี่เป็นอริกัน ”
“ ถ้าหนูไป พี่ส้มจะไม่ว่าอะไรเหรอคะ ”
“ มีพี่อยู่ ไม่มีใครกล้าทำอะไรแฟนพี่หรอกครับ ” มือหนาลูบหัวอีกคนเบาๆ พร้อมสายตาที่จ้องมองมากบ่งบอกว่าห่วงใย
“ ค่ะ กินขนมกันต่อนะคะ เดี๋ยวจะเข้าเรียนแล้ว ”
“ ครับ พี่ถือขนมอยู่ น้องช่วยหยิบขนมอีกถุงให้ได้ไหม นั่นๆ ซองสีฟ้าอะ ”
“ แต่มันอยู่ใกล้พี่นะคะ ”
“ พี่ขอช่วยหน่อย ”
“ ได้ค่ะ ” เขาไหว้วานอะไร หญิงสาวไม่เคยปฏิเสธ ทำตามอย่างว่าง่าย
แขนเรียวยาวเอื้อมไปข้างหน้าของอีกคน พร้อมเอียงตัวตามไป
‘ จุ๊บ ’
“ พะ…พี่คิริน อีกแล้วนะคะ ชอบฉวยโอกาสตอนหนูเผลอตลอด ” พี่เขายื่นหน้ามาใกล้ตอนที่เธอเผลอ แล้วขโมยจุ๊บที่แก้มนวล
“ นิดๆ หน่อยๆ เอง โอ๊ยๆ อย่าๆ อย่าบิดเอวพี่ครับ โอ๊ยๆ พี่เจ็บ ”
“ นี่แหนะๆ โทษฐานที่ฉวยโอกาสอะ ”
“ ถ้าพี่ขอ น้องจะให้ไหมล่ะครับ ”
“ พี่ไม่เบื่อบ้างเหรอคะ เราคบกันมาก็นานแล้วนะคะ พี่คิรินทั้งหอม ทั้งจุ๊บเกือบทุกครั้งเวลาเจอหน้ากันเลย ”
“ ใครจะเบื่อลง แก้มนุ่มๆ อันนี้ ”
“ … ” หญิงสาว งุดหน้าลงทันทีเพื่อกลบเกลื่อน
ติ๊ิ๊ดดด ติ๊ดดด
“ เฮือก~ ”
เพราะเสียงนาฬิกาปลุก ทำให้เธอตื่นจากฝันอย่างน่าเสียดาย ซึ่งเป็นเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นและผ่านมานานแล้วของเราสองคนในช่วงตอนเรียนมัธยม
ฝันแบบนี้มาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ฝันถึงความทรงจำเก่าๆ ฝันถึงเขาบ่อยมาก ทุกครั้งที่ตื่น หัวใจมันจะรู้สึกหดหู่ถึงในฝันจะเป็นเรื่องราวที่น่ายินดีและมีความสุขก็ตาม
🍒_______🍒
นามปากกาธัญญวรินทร์
- Writer
