บทที่ 10 เรียกผิดนิดหน่อยเอง
1497 Words
บทที่ 10 เรียกผิดนิดหน่อยเอง
เช้าตรู่...
เมื่อคืนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น เพราะเธออาบน้ำเสร็จออกมาอีกที เขาหลับไปแล้ว กลายเป็นว่านอนกกนอนกอดกันไป
“ จะไปทำงานแล้วเหรอ ” น้ำเสียงงัวเงียของเขาดังขึ้น
“ ค่ะ ”
“ ทำไมเธอไม่ปลุกฉัน ”
“ กลัวจะรบกวนค่ะ ”
“ วันนี้ฉันมีงานเช้าเหมือนกันนะ ”
“ ขอโทษค่ะ ทราย...เอ่อ..ฉันไม่รู้ ”
“ ช่างมัน ถ้าเธอไม่รีบ ก็รอฉันก่อนเดี๋ยวไปส่ง ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปเองดีกว่า ”
“ บอกให้รอก็รอสิ ”
“ ค่ะ ” เขาเข้าห้องน้ำไป ส่วนเธอก็เดินหาของกินในตู้เย็น เพราะหิวแล้ว
“ กินอะไรของเธออีก ดูสิเลอะหมดแล้ว ”
“ อุ้ย! ” ตกอกตกใจหมด จู่ๆก็เสียงดัง คนกำลังกินเพลินๆ
มือหนายื่นมาเช็ดมุมปากให้ ทำเอาสายตาทั้งคู่ประสานกัน ความรู้สึกที่ผ่านสายตา มันวนกลับไปตอนคบกันใหม่ๆ ความรู้สึกเก่าๆจึงผุดออกมา
ใบหน้าคมโน้มลงมาประกบจูบริมฝีปากเรียวในทันที เป็นจูบที่ช้าๆไม่ได้เร่งรีบ สมยอมทั้งสองฝ่าย ยิ่งทำให้ความรู้สึกเก่าๆผุดเข้ามาเรื่อยๆ ต่างคนต่างโหยหาเสียยิ่งกว่าอะไรดี
ดวงตากลมหลับตาพริ้ม มือเล็กจับเสื้ออีกคนไว้แน่น ปากเรียวไม่ยอมถอนออก ทำให้เขาช่วงชิงความหวานอยู่ร่ำไป
“ อื้อ~ ” น้ำเสียงของอีกฝ่ายส่งผ่านลำคอ ประคองใบหน้านวลแล้วพาเดินไปยังเตียงนุ่ม พยายามทำทุกอย่างให้เบามือที่สุด
“ เฮือก~ ” พอเขาถอนจูบ ก็สบตาเข้ากับเธอจังๆ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงมาก
“ ยังมีเวลา ไม่ต้องรีบเนอะ ”
เขาพูดขึ้นเอง ไม่ให้เธอได้ขัด โน้มลงมาประกบจูบอีกครั้ง ทั่วร่างมันวาบหวามไปหมด ขนแขนลุกซู่ มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างบาง และค่อยๆปลดกระดุมเสื้อให้หลุดออก
“ อื้ม~ ” เธอเริ่มประท้วงเพราะเริ่มหายใจติดขัด แต่เขาเหมือนจะยังไม่พอ ควานหาน้ำหวานไม่มีทีท่าว่าหยุด
“ เฮือก~ ” ถอนหายใจโล่งอกพร้อมกัน มือหนาไม่หยุดจับตะขอบราแล้วปลดออก ทำให้เห็นสองเต้าที่เริ่มชูชัน
“ งื้อ~ พะ...พี่คิรินคะ อย่าค่ะ อื้ม~ ” ร่างบางบิดเร้าไปมาเมื่อปากหนาครอบจุกสีหวาน
“ หึ กล้าดีนะเธอ เรียกฉันว่าอะไรนะ ” เขาหยุดทุกอย่างแล้วจ้องหน้าเธอ
“ เอ่อ...ฉัน ฉันขอโทษค่ะ คุณคิริน ” โอ๊ย น้อ ใครจะคิดว่าพออารมณ์พาไป จะเรียกเขาสนิทเหมือนเมื่อก่อนจนได้
“ หึ ฉันไม่อยากเสียเวลาแล้ว ” เขาเหมือนจะหมดอารมณ์ลุกขึ้นนั่ง ติดกระดุมตัวเองให้เสร็จ หญิงสาวตามอารมณ์แทบไม่ทัน แต่ก็ลุกขึ้นนั่งมาจัดแจงของตัวเองให้เรียบร้อยเช่นกัน
“ ต่างคนต่างไป คืนนี้เจอกัน ห้ามเรียกฉันว่าพี่อีก เข้าใจไหม ”
“ ดะ...ได้ค่ะ ”
“ อะนี่เงิน เอาไปซื้อของมาตุนไว้ ฉันไม่ได้ใจดีกับเธอ แต่แค่กลัวลูกหิวก็แค่นั้น ”
“ ค่ะ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ” ช่วงนี้เงินน้อยอยู่ด้วย เลยไม่ปฏิเสธเพราะหิวบ่อยจริงๆ
และแล้วเขาก็ไป เธอจำใจต้องไปหาต่อรถเอาเองสินะ ตอนแรกใครบอกจะไปส่ง เชอะ! เรียกผิดนิดหน่อยก็ไม่ได้ ทีเมื่อก่อนให้เรียกอยู่นั้นแหละ คิดแล้วมันน่าโมโหเนอะ!
วันนี้ทั้งวันเธอทำงานอย่างเบลอๆ เพราะมัวแต่โมโหเขาและนึกถึงแต่สัมผัสวาบหวามที่เขามอบให้ มันวนเวียนอยู่แต่ในหัว เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย!
12 : 34 น.
' ปึก '
แฟ้มงานถูกเขวี้ยงใส่หน้าพนักงาน ตอนนี้เขารู้สึกหงุดหงิดใจมาก อ่านอะไรก็ไม่เข้าหัว แล้วไอ้พวกพนักงานก็ขยันส่งงานมาให้ตรวจอีก คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่
“ ไปทำมาใหม่ ให้คุณประทีปตรวจนะ ไม่ต้องส่งเข้ามาในห้องฉันแล้ว ”
“ ครับ บอส ”
เพราะเธอสินะ ทรายแก้ว ทำให้ฉันปั่นป่วนไม่หาย ไอ้เราก็ถือทิฐิเกินไปหรือเปล่า เธอก็แค่หลุดปากเรียกพี่เอง โธ่ๆ ไอ้ขี้เก๊ก สมน้ำหน้า! ตอนนี้ทำได้แค่อารมณ์เสียเพราะหาที่ลงไม่ได้ บวกกับในสมองมันก็วนเวียนแต่เรื่องบนเตียงไม่จบไม่สิ้น!
' ก๊อกๆ '
“ เข้ามา ”
' แกร๊ก '
“ พี่คิรินหิวไหมคะ ” เป็นพริ้ง คู่หมั้นของเขาเองที่เดินเข้ามา
“ มาเมื่อไหร่เหรอ? ”
“ เพิ่งถึงไม่นานค่ะ วันนี้พี่เป็นอะไรเหรอ พริ้งได้ยินพนักงานนินทาพี่ด้วยนะคะ ”
“ เรื่องอะไรเหรอ? ”
“ บอกว่าพี่อารมณ์ไม่ดี พวกเขาทำงานถูกแล้ว ส่งไป พี่ก็บอกให้ทำใหม่ไม่รู้กี่รอบ ” เหอะ! ไอ้พวกพนักงานนี่ ว่างมากหรือไง นินทาเจ้านายอยู่ได้
“ พี่เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ” จู่ๆพริ้งก็เดินมาใกล้แล้วนั่งลงบนตักเขา
อารมณ์ที่มันยังมีอยู่ ก็เริ่มลุกขึ้นฮืออีกครั้ง จนเขาต้องอดกลั้นมันไว้
“ เปล่า ”
“ กินอะไรดีกว่า เผื่อจะได้อารมณ์ดีขึ้น ” เธอยกกล่องขนมขึ้นมาเปิดออกแล้วหยิบหนึ่งชิ้นมาจ่อที่ปากหนา
“ ออกก่อนได้ไหม นั่งที่โซฟาดีกว่า ” เขาพูดพร้อมจับเอวคอดบังคับให้ลุกขึ้นยืน
“ อ้าปากสิค่ะ ” พอมานั่งที่โซฟา เธอก็จ่อขนมมาที่ปากเหมือนเดิม
“ พี่กินเองได้ ” เขาแย่งจากมือเล็กมากินคำโตๆ
“ อร่อยไหมคะ ”
“ มันหวานเกินไป พี่ไม่ชอบ ”
“ นี่ค่ะ น้ำ ” เธอยิ้มแล้วยื่นมา เขารับไปเปิดฝาแล้วกิน
“ วันนี้พริ้งว่างเหรอ ถึงมาหาพี่ ”
“ ค่ะ คุณแม่บอกให้มาชวนพี่ไปทานข้าวค่ะ ”
“ พี่ทานแล้ว อิ่มแล้วด้วย พริ้งกลับไปก่อนนะ พี่ขอทำงานต่ออีก ”
“ อย่าเพิ่งไล่กันสิค่ะ ” เธอไม่ทำเพียงแค่พูด แต่กลับขยับเขยื้อนเข้ามาชิดใกล้ มือเล็กยกลูบไล้ที่แผงอกแกร่งไปด้วย
เขาถึงกับสะดุ้งเพราะความสะยิว อารมณ์ก่อนหน้ายังมีเหลืออยู่ไม่น้อบ พอโดนกระตุ้นเลือดในกายมันก็เริ่มสูบฉีด
“ เป็นอะไรคะ แอร์เย็นฉ่ำขนาดนี้ แต่พี่คิรินเหงื่อแตกเลยนะคะ ” นิ้วเรียวยกขึ้นไปลูบไล้ที่ใบหน้าคมวนไปมา
“ เอ่อ...พี่ขอไปอาบน้ำก่อนนะ ”
“ อาบไม่หายหรอกค่ะ นอกเสียจากว่า พี่คิรินจะ.... ”
ร่างบางข้างๆไม่รอช้าลุกขึ้นนั่งคร่อมบนตักเขาทันที มันแปลกๆแล้วนะ วันนี้ดูพริ้งจะยั่วยวนยังไงไม่รู้
มือเล็กยื่นลงไปรูดซิปที่กางเกงเขา เห็นดังนั้นก็รีบลุกขึ้นไม่ทันระวัง ร่างบางก็ตกลงพื้นอย่างแรง
“ โอ๊ยย พี่คิรินคะ ระวังหน่อยสิ ก้นของพริ้มคงช้ำน่าดู ทายาให้ด้วยนะคะ ”
“ พริ้งพอเถอะ พี่ยังไม่พร้อม ไว้เจอกันนะ พี่เพิ่งคิดได้ว่ามีประชุมต่างจังหวัด ไปก่อนนะ ”
เขาพูดจบเดินไปเอามือถือที่โต๊ะ แล้วรีบออกจากห้องทำงานตรงไปยังรถคันหรู แล้วบึ่งออกจากบริษัททันที
ตอนนี้ในหัวมีแค่ทรายแก้ว เขาต้องไปหาเธอ แล้วเธออยู่ไหนวะเนี่ย
นิ้วหนากดโทรออกเบอร์ของคนที่นึกถึงในตอนนี้ ประมาณสามสายเห็นจะได้ ไม่มีทีท่าว่าจะรับสายเลย
“ งั้นไปโรงแรมก็ได้ เธอคงทำงานอยู่ที่นั่น ”
“ ต้องการที่พักใช่ไหมคะ จะเอาค้างคืนหรือว่าเป็นชั่วโมงดีคะ ” พอมาถึงพนักงานก็เอ่ยทัก
“ ทรายแก้วอยู่ไหม ”
“ เอ่อ...เธอไปห้องลูกค้าค่ะ ”
“ ห้องไหน ”
“ เอ่อ...ไม่สะดวกจะเปิดเผยค่ะ คุณ...รอสักครู่นะคะ อีกสักประเดี๋ยวทรายแก้วก็คงออกมาแล้วค่ะ ”
“ อืม ”
“ เอ่อ...คุณช่วยไปจอดรถตรงนั้นได้ไหมคะ ตรงนี้มันจะขวางทางรถคนอื่นค่ะ ”
“ อืม ” เขาทำตามพนักงานหญิง
“ ทรายแก้ว ฉันจะให้เวลาเธอเพียงห้านาที ถ้าเธอยังไม่ออกมา ฉันจะเข้าไป จองหนึ่งห้อง ให้มันเสร็จที่นี่ไปเลย ”
เขานั่งมองดูนาฬิกาจนถึงเวลาที่ตนเองกำหนด อีกคนก็ไม่โผล่หน้ามา เขาจึงลงจากรถเดินตรงไปหาพนักงานหญิงคนเดิม
“ ทรายแก้วไปหาลูกค้าห้องไหน ”
“ เอ่อ...ไม่สะดวกจะ... ”
' ปัง '
“ โธ่เว้ย รีบบอกมา ผมรีบ ” มือหนาตบโต๊ะอย่างแรง พนักงานหญิงสะดุ้ง
“ ห้อง 107 ค่ะ ห้องซ้ายมือนะคะ ที่มีรถคันสีเทาจอดอยู่หน้าห้องค่ะ ”
“ ก็แค่นั้น ”
เขารีบวิ่งไปทันที เปิดผ้าม่านเพื่อดูเลขหน้าห้องและรถคันสีเทา
มันน่าตลกสิ้นดีนะ ว่าไหม ที่นี่เรียกม่านรูดน่าจะเหมาะสมกว่า แต่นี่อะไร กลับเรียกเป็นโรงแรม หึ!
🍒________🍒
นามปากกาธัญญวรินทร์
- Writer
