ดีแลนกับอบเชยไม่ใคร่จะลงรอยกัน คุณหนูของนางไม่ชอบให้อบเชยไปวุ่นวายอยู่ใกล้ๆ
“เปล่าค่ะ...”
“ดีแล้ว...เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นเองแหละลูก” เทียนปลอบใจบุตรสาว ทำไมนางจะไม่รู้ อบเชยมองดีแลนต่างจากผู้ชายคนอื่น แต่บุตรสาวของนางคงได้แต่แอบมอง เมื่อดีแลนนั้นสูงสุดจนเกินเอื้อม เจ้าชายบนยอดปราสาท หรือจะมาสนใจเด็กกะโปโลข้างทาง เทียนถอนใจแรงๆ ก้มหน้าทำงานต่อ พยายามไม่พูดถึงเรื่องที่นางเองก็รู้อยู่แก่ใจ
ดีแลนตามมานั่งใกล้ๆ เขามองตามมือของอบเชย พยายามที่สุดที่จะไม่ให้เทียนจับได้
“ใกล้สุกแล้วหล่ะค่ะคุณหนู”
เทียนบอกเสียงนอบน้อม นางเร่งไฟในเตาให้ขนมสุกเร็วขึ้น
“ไม่ต้องรีบก็ได้ป้าเทียน ฉันว่าง...”
ดีแลนพูดปด งานเขายุ่งจนหัวปั่น แต่เพราะคิดถึงคำเดียวเลยบากหน้ามาหา และไม่ผิดหวังด้วย เขาได้กินมื้อเที่ยงกับอบเชย แม้สีหน้าของหล่อนจะยิ่งหมองลง
“เชย...เดี๋ยวไปด้วยกันเลยนะ”
“คะ” เมื่อดีแลนพูดจบ อบเชยก็หั
