Ikaw Ang Kulang

Kabanata 12

Maagang gumigising si Reca para tumulong sa kusena magluto. Ngunit hindi siya pinayagang ng mayordoma. Kaya naman lumabas na lamang siya ng bahay gusto niya makalanghab ng sariwang hangin. Iniwan niya sa silid si Kano tulog pa ito ng lumabas ng silid. Inikot niya ang mga mata sa paligid at naglakad-lakad. Sa kaniyang paglalakad nakakita siya ng greenhouse na mukhang hindi na naalagaan dahil sa mga damong tumubo at mga nakatingwangwang na mga halaman sa paligid. Kanino kaya itong garden marahil sa dating asawa ni Kano. Speaking sa dating asawa ni Kano nagkaroon kaya sila ng anak. Wala kasing naikwento o ayaw lang pag kwentuhan.

"Señora Carmelita." Agad naman akong napalingon sa taong nagsalita sa likuran ko.

"Ha?"

"Si Señora Carmelita ang nagmamay-ari niyang greenhouse... Hindi na nagawang linisin mula ng umalis ito ng mansyon."

"Ah, ganoon po ba? Anong dahilan at umalis po siya ng mansyon, manong?" Tanong niya sa matanda. May katandaan na ito dahil may mga puting buhok ng nakahalo sa itim nito buhok.

"Nong panahon, si Sir.. sino-sino babaeng na involved dito. Buntis noon si señora sa anak nilang lalaki. Dahil malaki na ang tiyan ng señora hindi na niya maibigay ang kaligayahang gusto nito." Tahimik lang siyang nakikinig marami pa talaga siyang hindi alam sa mga nangyayari.

"Dahilan para mangbabae si Sir. At hindi iyon natiis ni Ma'am. Nang manganak si Ma'am balik alindog siya. Pero wala pa rin nagbago. Kahit na napakaganda na ni Ma'am. Hanggang isang gabi nahuli ni Ma'am, si Sir sa silid nilang katalik nito ang secretary ni Sir..." Nanglaki ang mga mata niya sa nalalaman.

"Tapos anong nangyari?" Hindi makatiis niyang tanong sa matanda.

"Hindi namin alam ang sunod nangyari nabulabog na lang kaming lahat ng may dumating na dalawang ambulansya... Sinugod si Sir sa hospital naliligo sa sariling dugo at ganoon rin ang secretary nito. Sunod naman dumating ang mga police at dinala si Ma'am na tulala lang. Boung akala namin patay na si Sir, pero hindi."

"Nakaligtas si Sir.. pero ang secretary nito hindi... tama sa puso ang kinamatay nito. At si Ma'am pinalaya rin kalaunan matapos manalo sa kaso. Pero hindi na normal ang pag- iisip nito. Kaya naman pinasok na lang sa mental facility hanggang ngayon na roon pa rin ito."

"Bakit hindi siya dinalaw ni Kano.. I mean Sir niyo ang dating asawa?" Kuryos na tanong niya dito.

"Malaki ang galit ni Sir kay Ma'am... Hindi namin alam, kung bakit? Samantalang siya itong may malaking kasalanan kay Ma'am. Pero magmula ng pumasok ako dito. Wala araw na walang sigawan lagi na lang sila nagtatalo mula ng magbuntis si Ma'am at manganak sa panganak." Mukhang alam na niya kung anong dahilan at hindi na siya nagsalita pa.

"0kay. Na saan na po ang anak nila? Bakit hindi ko siya nakikita pagdating dito?"

"Lumayo ito matapos malaman ang boung kwento at hindi na muli nagpakita. Hindi nga nagawi ang batang iyon mula ng lumayas."

"Ano? Lumayas kamo?" Takang tanong niya dito.

"Opo, Señorita? Lumayas po si Sir? Matapos saktan ng ama niya. Mag mula kasing lumabas sa hospital si Sir Arthur, lagi na lang mainit ang dugo niya sa bata. Mag mula nga ng ipanganak iyon. Kahit hawakan nga o tingnan hindi nga ginawa ni Sir, Arthur... para ba hindi niya anak. Kamusta kaya ang batang iyon. Sana okay ito. Tagal na rin kasi..."

"Sana nga nasa mabuting kamay ang anak ni Arthur. At huwag magtanim ng galit sa puso sa Ama. Kahit ano pa nagawang kasalanan sayo. Hindi pa rin itatangging magkadugo kayo." Sabi na lang niya kay Manong.

"Hay... Sana nga."

"Okay lang po ba iyon kay Arthur na kamumuhian ng sariling anak?" Nagkibit-balikat na lamang ito.

"Siguro... Kasi ni minsan hindi namin narinig hinanap ito ng umalis o na miss man lang anak niya."

"Wala siyang kwentang Ama..." Kusang lumabas sa aking bibig ang salitang iyon.

Sighed. "Sa nga pala, bumalik kana sa loob ng bahay. Gising na si Sir. Sabay daw kayong kakain. Mag-ingat ka sana señorita.." agad siyang tumango at iniwan ito sa greenhouse. Babalikan niya ito sa susunod na mga araw. Ibalik niya ito sa dating ganda.

"Salamat, Manong... Sandali, pwide ko ba aayosin ito at ibalik sa dati?" Tanong niya dito bago umalis.

"Wala po problema Ma'am, sabihin niyo lang sa akin at sa ganoon matulongin po kayo sa pagpapaayos nitong greenhouse. Ikaw lang ang makakagawa nito sa ilang dekada..." Nakangising sabi sa kaniya ni Manong.

"Sige, po Manong... Ano po pangalan niyo?"

"Kardo po, Ma'am..." Tumango lang siya at iniwan ito ng matanaw si Arthur sa may kalayuan.

"Sige, Manong Kardo."

"Anong ginagawa niyo diyan?" Nakasimangot na tanong ni Arthur sa kanila ni Manong at sa kaniya nakatingin.

"Ah, wala po Sir... Napag usapan lang po namin ang pagppaayos dito sa greenhouse." Sagot ni Manong kay Arthur na hindi maipinta ang mukha.

"Let's go inside." Taging sabi nito at inakbayan na siyang papasok sa loob ng bahay.

"Ah!" Sigaw niya ng maramdaman ang mahigpit na hawak sa kaniyang braso.

"Huwag mo akong pagtataksilan Rheanna Mhilca... Alam mo kung paano ako magalit, ha?" Pagbibintang sa kanila ni Arthur na kinasama naman ng kaniyang loob. Inalis niya ang pagkakahawak nito sa kaniyang braso at boung tapang na sinagot ito.

"Ano? Pinagtataksilan? Ganon ba ang pagkakilala mo sa akin?" Galit niyang sabi dito.

"Hindi ko alam. Kung gumagawa ka ng kalukuhan habang wala ako dito sa bahay. Tandaan mo Rheanna Mhilca! Oras na malaman kung pinagtaksilan mo ako papatayin kita at ang lalaki mo!"

"Huwag mo ibentang sa akin ang mga madumi mong gawain. Dahil kahit wala akong pinag- aralan alam ko kung ano ang Tama sa Mali At may takot ako sa Dios!" Hindi niya na napigilan ng tumulo ng kusa ang mga luha niya sa mga mata. Tinalikuran niya ito. Kahit pa magalit ito wala na siyang pakialam.

++++++

"Darling... Heto na ba iyong bahay mo. Grabe sobrang laki naman nito. Sino kasama mo dito?" Si Scarlet. Manghang- mangha sa ganda ng bahay ni Daryll.

"Yes, mag- isa lang ako dito. Pero may pumunta dito para linisin ang bahay." Pagod nito sabi. Galing sila sa mahabang biyahe.

"You mean... Pwide natin gawin ang gustong gawin dito. Kasi dalawa lang tayo... At magkasama na parang mag-asawa." Makahulugan nitong sabi sa kaniya ni Carlota.

"Mayroong guest room sa kanan pwide ka roon at kumpleto sa lahat ng gamit." Malamig na sabi niya Carlota

"Ano? Akala ko ba kaya mo ako sinama dito para magkasama tayo sa iisang silid. Tapos ngayon mag- isa lang pala ako... Matutulog!"

"No! Hangga't hindi tayo kasal hindi tayo magtabi matulog o kahit na pumasok sa silid ko." Deretsahang sabi niya sa babae.

"Find! Sa guestroom muna ako matulog." Hindi sumagot si Dryll. Laptop kaagad ang hinarap.

"Daryll?"

"What?"

"I'm happy now... Kasi sinama mo ako dito grabi ang ganda at laki ng bahay mo kulang na lang asawa." Hindi na siya sinagot ni Dryll. Dahil abala na ito sa laptop at iniwan sa sala ang b

Babae. Gigil namang lumapit si Carlota sa may pinto pero naka locked na ito. Walang nagawa ng sunod niyang pasukin ang guest room na tinuro ni Daryll para sa kaniya.

"Ah, kainis!"

"Ma'am, saan ko po ipapasok itong mga gamit mo?" Nakasimangot lingunin ang taong nagsasalita sa kaniyang likuran.

"Malamang diyan sa loob! Alangan naman sa labas!" Mainit na ulong sagot niya sa matandang katiwala ng mansyon.

"Suplada!" Narinig niya iyon.

"Anong sabi mo? Narinig ko iyon?"

"Wala po... sabi ko maganda po kayo! Kasing ganda ng mga babaeng naging girlfriend ni Sir!" Agad naman nag-iba ang mood niya sa pagkarinig sa sinabi ng matanda.

"Talaga!"

"Opo."

"Thank you. Ilagay mo lang diyan mga gamit at lumabas kana. Salamat!" Sa malumanay niyang sabi sa matanda.

"Sige. Uto- uto!"

"Ano?"

"Wala po."

"Sandali lang, pang- ilan na ba akong Babae na dinala dito ni Daryll?" Curious niyang tanong sa babae.

"Uhm, pang- ilan nga ba? Hindi ko na maalala... Kasi marami kayo, eh?"

"Ano? Anong nangyari sa kanila?"

"Hindi nagtagal nagkahiwalay sila ni Sir!"

"Bakit?"

"Ang alam ko ayaw pa ni Sir Daryll magpakasal pa..." Napalunok siya ng laway.

"Well... Sa akin nangako siyang pakasalan ako." Confident niyang sabi sa matanda.

"Ganiyan rin ang sabi ng mga Babaeng dinala dito ni Sir... Pero nagkahiwalay rin agad matapos magsawa! Sana ikaw na ang huli, Ma'am. Kasi masakit kapag umasa sa wala." Nakangising sabi sa kaniya. Hindi niya magagawa iyon sa akin. Ang laki ng hirap ko para marating dito tapos basta-basta na lang siya ibabasura. Never! Over my dead body!

"Talagang ako na!"

"Sana nga. Sige po, alis na ako."

Hapunan.

"Darling salamat, ha?"

"Your welcome."

"Ah, Sir, nalaman na po ng mga kaibigan niyo nakabalik kana. Mamaya po nandito na sila para bisitahin kayo."

"Amelia, sabihin mo sa kanila sa ibang araw na kami mag-usap hindi dito. Gusto ko po magpahinga muna."

"Narinig mo sabi ni Daryll. Susulitin namin ang mga araw na magkasama. Kasi next week balik trabaho na siya." Si Carlota.

"Okay. Pero may tumawag po dito si Dok Mondragon gusto niya raw kayo kausap."

"Sige, Amelia, salamat pupunta ako sa clinic niya mamaya."

"Ah, Darling, sasama ako, ha?"

"No! Importante ang pupuntahan ko Carlota." Mariin nitong sabi.

"Importante paba iyan sa akin!"

"Yes."

"Okay."

"Pahinga ka na lang dito. Kailangan mo pa mag rehearsal sa talent agency na papasukin mo. Dapat lagi kang fresh at maganda sa paningin nila iyon ang dapat mong pagtuunan ng pansin sa ngayon."

"Hindi ko nakakalimutan iyon."

"Good! Lahat ng pinasok ko roon maganda ang quality at magagaling sana ikaw rin sa ganon hindi ako mapahiya."

"Magaling ako noh! Masyadong mo na akong seneryoso. Girlfriend mo ako.. hindi empleyado mo. Iba ang treatment mo sa akin. Dapat hindi mo ako pinakaba, eh?"

"No. Carlota? You must work hard on your own and not rely on me. I'll go. Ikaw na bahala sa kaniya dito Amelia. Lahat ng mga kailangan mo kay Amelia mo na sabihin." Matapos itong magpunas ng table napkin sa bibig. Umalis na si Daryll sa lamesa. Hindi naman nakareak agad si Carlota.

"Ako na po bahala dito, Sir!" Pahabol na sabi ni Amelia sa amo.

"Bilisan niyo kumain. Para iligpit ko na agad."

"Ano?"

"Sabi ni Sir... Ako na bahala dito sa bahay. Semprey mayordoma ako dito. Karapatan kung pangalagaan at ma mentain ang kalinisan ng mansyon."

"Ipokrita! Hindi mo ba nakikita kumakain pa ako, oh!"

"Hindi ako ipokrita... May pangalan po ako. Amelia!"

"Whatever! Makaalis na nga! Pinapainit mo ang ulo ko. Bwisit!"