4 | ของที่เคยใช้มาแล้ว
1053 Words
พลอยชมพูพยายามข่มตาหลับอยู่นานสุดท้ายก็ต้านอาการคอแห้งหิวน้ำตอนกลางดึกไม่ได้
ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าตอนกลางคืนเธอจะไม่ออกจากห้องเด็ดขาด อย่างน้อยๆ ก็เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับพี่ชายของคาลวินที่เขาไม่ได้อยากเจอเธอ ซึ่งถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากเลี่ยงการพบเจอเขาเหมือนกัน
ร่างบอบบางในชุดนอนกระโปรงสีชมพูสั้นเพียงต้นขาก้าวลงจากบันไดอย่างเชื่องช้า
ลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อไฟชั้นล่างปิดสนิท อย่างน้อยๆ ก็ไม่ต้องลงมาแล้วเจอใคร ครั้งนี้จะหยิบขวดน้ำติดมือขึ้นชั้นบนด้วยเลย หลีกเลี่ยงการหิวซ้ำซ้อนเห็นจะดี
คนตัวเล็กเปิดตู้เย็นอย่างเบามือ หยิบขวดน้ำดื่มแล้วเตรียมจะหันหลังกลับ เธอไม่ได้เปิดไฟในห้องครัวเพราะมองว่าแสงไฟด้านนอกยังส่องเข้ามาให้เห็น ไม่คิดว่าการหลีกเลี่ยงเพื่อไม่ให้เจอกลับเป็นการเรียกร้องให้อีกคนเข้ามาเจอ
พรึ่บ!
เสียงกดสวิตช์ไฟดังขึ้นก่อนที่ความสว่างจะทำให้เห็นทุกอย่างในห้องครัวอย่างชัดเจน ร่างบอบบางหันขวับไปหาคนที่เปิดไฟ กำลังจะอธิบายว่าเธอแค่ลงมาดื่มน้ำเพราะคิดว่าเป็นแม่บ้านคนไหนสักคน ทว่าเธอคิดผิด ผิดมหันต์เมื่อคนที่กำลังยืนเผชิญหน้ากันคือพี่ชายของคาลวิน ไคเลอร์กำลังยืนมองหน้าเธอ
มองหน้าคงไม่เท่าไหร่ ไม่ชอบใจก็ตอนที่สายตาคู่นั้นมองต่ำลงเรื่อยๆ นานอยู่เหมือนกันกว่าดวงตาคมกริบจะตวัดขึ้นมองหน้ากันเหมือนเดิม
“เธอเองเหรอ”
“พลอยแค่ลงมาดื่มน้ำค่ะ ไม่คิดว่าพี่เลอร์จะกลับบ้าน”
“แล้วทำไมเธอต้องคิดว่าฉันจะไม่กลับบ้าน”
“วินบอกว่าพี่ชอบค้างที่คอนโดมากกว่า”
“แล้วยังไง กล้าดียังไงถึงมาถามเรื่องฉันในบ้านของฉัน” คนฟังสบตากับเจ้าของคำพูดเล็กน้อย เห็นท่าของคนที่ชวนทะเลาะแน่ๆ คนตัวเล็กจึงเบือนหน้าออกไปอีกทาง
“คงไม่ได้เป็นเพราะกลับมาเจอกันแล้วเกิดคิดถึงฉันขึ้นมาหรอกใช่ไหม” ใครจะคิดว่าเขาจะกล้าพูดแบบนั้นกัน
“พลอยไม่ได้คิดแบบนั้นเลยค่ะ”
“อ๋อเหรอ แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าเธอจะไม่คิด เคยๆ กันมาตั้งกี่ปี แน่ใจเหรอว่าเธอลืมฉันหมดใจ” ไคเลอร์สาวเท้าเข้ามาใกล้ สัญชาตญาณส่งผลให้ร่างบางขยับถอยทันทีเช่นกัน
“พลอยกำลังคบอยู่กับวิน ทำไมพลอยต้องคิดถึงพี่ที่เป็นพี่ชายวินด้วยล่ะคะ”
“ใครจะตอบเรื่องนี้ได้ดีเท่าเธอล่ะ บางทีน้องชายฉันมันอาจจะไม่ถึงใจเธอเหมือนฉันก็ได้ ลืมเหรอว่าฉันรู้จักเธอที่สุด”
“พี่เลอร์!”
“อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ อย่าลืมสิว่าตอนนี้เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น” คนฟังเม้มปากแน่น หัวใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อก้าวถอยจนชนกับขอบเคาน์เตอร์ จะเบี่ยงตัวหลบเป็นจังหวะที่ฝ่ามือหนากระชากเข้ากับข้อมือเธออย่างแรงก่อนที่เขาจะดึงเธอเข้าไปประชิดลำตัว
“พะ..พี่เลอร์ ปล่อย!”
“จะว่าไปแล้วก็ทึ่งในความกล้าของเธอเหมือนกันนะ เคยคบกับฉัน แต่วันหนึ่งเธอก็เป็นฝ่ายทิ้งฉัน ไปแล้วก็ควรที่จะไปลับ แต่เธอดันกลับมาคว้าน้องฉันไปทำผัว ใจคอจะเอาทั้งพี่ทั้งน้องเลยหรือไง”
“พลอยเจ็บนะ”
“แล้วก่อนหน้านี้เธอคิดว่าฉันไม่เจ็บเหรอ ใช่สิ เธอเป็นผู้หญิง คิดว่ามีทางไปมากกว่า จะคว้าใครมาเป็นผัวใหม่มันก็คงทำได้ไม่ยาก”
“เราเลิกกันไปนานแล้วนะ มันนานมากพอที่เรื่องนี้จะไม่ควรถูกรื้อฟื้นแล้วด้วยซ้ำ”
“ง่ายเกินไปไหม คิดว่าเคยทำกับฉันไว้ยังไง แล้วฉันจะยอมปล่อยให้เธอทำแบบนั้นกับน้องฉันได้เหรอ ไอ้วินมันอาจจะไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมมารยาของผู้หญิงแบบเธอ อย่างเธอมันต้องเจอฉัน อย่าฝันนะว่าจะได้อยู่อย่างสงบสุข ฉันไม่ยอมให้น้องฉันต้องมาเจอแบบที่ฉันเจอแน่นอน” ไคเลอร์ผละข้อมือเรียวก่อนจะก้าวถอยห่าง ใช้มือข้างที่จับมือเธอเช็ดแขนเสื้อของตัวเองลวกๆ แสดงความรังเกียจออกมาอย่างชัดเจนมันยิ่งทำให้อีกคนหน้าชา
“ถ้าแบบนั้นเราต่างคนต่างอยู่ดีไหมคะ”
“ไม่มีวัน! ไม่ต้องคิดเลยนะว่าเธอจะมาเสวยสุขในบ้านของฉันได้นาน ระวังตัวไว้ให้ดี”
“พี่เลอร์จะทำอะไรพลอยงั้นเหรอคะ” รวบรวมความกล้าเพื่อถาม เธอเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาเปลี่ยนไปหมดใจแล้วจริงๆ ใช่ไหม
“ไม่รู้สิ วันดีคืนดีฉันอาจจะหาผู้หญิงดีๆ มาประเคนให้ไอ้วินมันได้ลองเลือก เผื่อมันจะตาสว่างว่าเธอไม่คู่ควรกับมัน เผื่อมันจะเฉดหัวเธอทิ้งแบบที่ฉันต้องการ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามสบายเลยค่ะ แล้วแต่พี่จะทำ”
“หึ! ที่คิดแบบนั้นเพราะคิดว่าไอ้วินมันหลงเธอหัวปักหัวปำเหรอ เธอใช้อะไรล่อมันล่ะ หรือของที่ฉันเคยใช้มาแล้ว?”
“ต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะ พลอยขอร้อง”
“คิดว่าตอนนี้คำขอของเธอมันมีความหมายกับฉันนักเหรอ ถ้ายังคิดแบบนั้นบอกให้รู้ตรงนี้เลยนะว่าเธอคิดผิด ตั้งแต่วันนั้นที่เธอทิ้งฉัน คำพูดของเธอมันไม่เคยมีความหมายกับฉันเลยสักนิด อย่าคิดจะปั่นหัวคนอย่างฉัน เพราะครั้งนี้ฉันจะไม่ยอม”
“เกลียดกันมากเลยใช่ไหมคะ”
“ใช่ ฉันเกลียดเธอ!”
“…”
“ก็แค่ของที่ฉันเคยใช้มาแล้ว!”
********************
ใครก็ได้มาเอาเฮียเลอร์ไปเก็บที ออกตัวแรงแบบนี้มันน่ากลัวมากเลยนะ 5555555555
ถ้าชอบฝากคอมเมนต์ให้กันหน่อยน้าา เนมอ่านทุกคอมเมนต์เลยค่ะ 🙏🏻🥰🫶🏻
- Writer
