10 | หรือควรบอกความจริง
1015 Words
เสียงถอนลมหายใจครั้งแล้วครั้งเล่ากระตุ้นความอยากรู้ของขุนเขาให้กลับมาทำงานอีกครั้ง ปกติเวลาที่เลิกคลาส นั่งกินของอร่อยๆ ด้วยกันแบบนี้พลอยชมพูไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย
“กระแทกลมหายใจได้สิ้นเปลืองเกินไปแล้วนะ เบียร์ร้านนี้ไม่อร่อย?” คำถามของขุนเขาส่งผลให้ทุกคนหันขวับ แน่นอนว่าเสียงพูดที่เกือบตะโกนแบบนั้น ถ้าเจ้าของร้านได้ยินเข้า งานก็จะเข้าเลยเหมือนกัน
“แกจะบ้าเหรอ ไม่ใช่แบบนั้น”
“แล้วกระแทกลมหายใจแบบนี้เพื่อ คิดถึงไอ้วินปะเนี่ย” พอมีใครบางคนสร้างประเด็นขึ้นมา แน่นอนว่าทุกคนหันมาสนใจทันที
“อย่าบอกนะว่าพอไปอยู่บ้านหลังเดียวกันแล้วเกิดชอบกันขึ้นมาจริงๆ อ่ะ” ซีดีขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ ตบท้ายด้วยสิงโตที่เอากับเขาด้วยคน
“อย่าบอกนะว่านอนห้องเดียวกันด้วยอ่ะ”
“เนี่ยๆ พอเป็นแบบนั้นวันนี้เลยหึงที่มันไปกินข้าวกับผู้หญิงคนอื่นใช่ไหมล่ะ”
“พวกแกหยุดเดาเอาเองแบบนี้เลยนะ เหนื่อยเว้ย ขี้เกียจอธิบายอ่ะ” คนที่บ่นเหนื่อยเอียงใบหน้าซบบ่าของคนที่อยู่ใกล้สุดนั่นก็คือซีดี แล้วไอ้พวกนี้มันเล่นอะไรกันก็ไม่รู้ รู้แหละว่าซีดีมันแกล้งด้วยการโน้มใบหน้ามาจ้องใกล้ๆ ขุนเขาผู้ไม่กลัวใครก็สอย กบาลจนดังเพียะเข้าให้
“ไอ้เหี้ยขุน หน้าผากกู”
“รู้ว่ากูจะสอยยังจะกวนตีน”
“มึงแม่งเหี้ย กูแค่แกล้งมันเฉยๆ”
“ถอยเลยก่อนจะโดนกูสอยอีกรอบ มานี่”
“โอ๊ย… อะไรกันเนี่ย” พลอยชมพูบ่นอุบเมื่อต้นคอถูกรั้งด้วยมือของขุนเขา ก่อนที่หมอนั่นจะดึงเธอไปซบตัวมันซะเอง
“แหม ทำซะกูดูเหี้ยเลยนะ” ซีดีพูดพร้อมกับกลั้วขำ
“แดกเมาแล้วพวกมึงไว้ใจได้ว่างั้น?”
“เออ เพื่อนก็คือเพื่อนแหละน่า เมาเหมือนหมาก็เถอะ เคยแตะมันเหรอ”
“ไม่เคยก็ดี ไม่งั้นได้แดกตีนกู”
“ครับเพื่อนครับ พูดเหมือนเพื่อนมึงไม่ใช่เพื่อนกูเลยเนอะ” สิงโตที่มองคนทั้งคู่ตอบโต้กันไปมาหลุดขำก่อนจะส่ายหน้าไปมาเบาๆ
“แล้วสรุปเป็นไงมาไงไอ้วินถึงต้องไปกินข้าวดูหนังกับเด็กนั่นวะ”
“เออนั่นดิ มันก็ดูไม่ได้เต็มใจนะ ไม่ได้อยากไปด้วยซ้ำ”
“วินโดนเฮียบังคับ” พลอยชมพูเอ่ยออกมาลอยๆ บอกเลยว่าที่เธอเป็นแบบนี้ รู้สึกไม่สนุกกับอะไรสักอย่างเพราะเธอกำลังคิดว่าที่คาลวินต้องมาเป็นแบบนี้ ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้มันเป็นเพราะเธอ
“เพื่อ?”
“เขาอยากให้วินเลิกกับฉัน”
“งั้นไม่บอกเฮียมันอ่ะว่าความจริงแล้วเธอกับวินเป็นแค่เพื่อนกัน มันก็คงไม่ใช่แค่พวกเราหรือเปล่าที่รู้ว่าไอ้วินมันเป็นคนดี ครอบครัวของมันก็ต้องรู้อยู่แล้วหรือเปล่าว่ามันเป็นคนแบบไหน บางทีเขาอาจจะเข้าใจก็ได้นะว่าเหตุผลที่ยอมโกหกมันเป็นเพราะวินมันอยากช่วยพลอยจริงๆ” สิงโตแนะนำ พวกเขารู้ว่าตอนนี้เพื่อนกำลังเดือดร้อน แต่เอาจริงๆ ถ้าต้องไปมีเรื่องกับพวกมีอิทธิพลแบบนั้นซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ทำแบบซึ่งๆ หน้าแน่ๆ พวกเขาก็ไม่กล้ารับปากว่าจะรับมือกันแบบไหน
ตอนที่อยู่ด้วยกันก็อาจจะปกป้องกันและกันได้แต่ทุกคนต้องคำนึงถึงความเป็นจริงคือพวกเราไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ใครจะไม่กลัวว่าตอนที่แยกย้ายกันพลอยอาจจะเดือดร้อนโดยที่ไม่มีใครช่วยทัน
“อ่า ไอ้สิงพูดดูดีนะ ลองบอกพี่ไอ้วินดูไหมว่าเป็นแค่เพื่อนกัน”
“มันจะดีเหรอขุน”
“มันก็อาจจะไม่ดีเท่าไหร่แหละ พี่ไอ้วินแม่งอ่านใจยากฉิบหาย แต่ถ้ามันยุ่งยากนักก็ย้ายมาอยู่กับฉัน เธอนอนโซฟา ฉันนอนเตียง”
“ฉันเป็นผู้หญิงเหอะ เป็นสุภาพบุรุษกับฉันหน่อยดีไหม”
“งั้นน้องพลอยสนใจมานอนห้องพี่ซีดีไหม พี่นอนโซฟา น้องสาวนอนเตียง” ซีดียักคิ้วกวนประสาท
“หรือจะมานอนห้องพี่สิงก็ได้นะครับ”
“พวกแกพอเลยนะ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น สยองมาก ถ้าเหงาก็ไปหยอกเด็กของพวกแกเลย” สามหนุ่มหลุดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน ก็แค่เห็นว่าเพื่อนกำลังเครียดและพวกเขาก็ไม่ได้อยากให้เพื่อนเครียดแค่นั้นเอง
“ค่อยๆ คิด ทุกอย่างมันมีทางออกหมดแหละ”
“แต่ฉันไม่อยากให้วินต้องมาเดือดร้อนเพราะฉันเลย”
“งั้นมีวิธีแก้เรื่องนี้ในใจหรือยังล่ะ” คนถูกถามเม้มริมฝีปากก่อนจะส่ายหน้า
“งั้นลองคุยกับพี่ไอ้วินตรงๆ ก็ดีนะ ถ้าบอกแล้วมันยังงี่เง่าอีกก็บอก ร่างกายต้องการปะทะอยุ่พอดี”
“แกเนี่ยนะ ชอบใช้ความรุนแรง”
“แล้วแต่ แก้ปัญหาด้วยการใช้กำลังนี่บอกไอ้ขุนได้เลย พร้อมจัดให้ทันที”
“เหอะ! มันจะได้ผลหรือได้แผลกลับมาเอาดีๆ” คนตัวเล็กสบตาก่อนจะส่ายหน้าไปมาเบาๆ
“เออ นั่นก็ไม่ดี นี่ก็ไม่เอา สรุปวันนี้เอาไง จะรอเข้าบ้านพร้อมไอ้วินที่ไม่รู้ว่ามันจะกลับมาตอนไหนหรือจะเข้าบ้านก่อนมันเลย” พลอยชมพูนิ่งคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบออกไป
“กลับเลยละกัน ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะบอกความจริงเขาว่าฉันกับวินเป็นแค่เพื่อนกัน”
****************
พบเจอคำผิดตรงไหนแจ้งได้เลยนะคะ 😊
ถ้าอ่านแล้วชอบ ฝากกดไลก์และคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยน้า ✨😊🫶🏻🎉
อย่าลืมเก็บนิยายเข้าชั้นเพื่ออ่านทันทีที่นิยายมีการอัปเดตนะคะ ✨
- Writer
