CHAPTER FOUR
1768 Words
Mahinang katok mula sa pintuan ang gumising sa naglalakbay niyang diwa. Inayos at hinamig muna niya ang sarili bago nagsalita.
"Yes. Come in," aniya.
Wala naman siyang ibang inaasahang darating o panauhin. Kaya't sigurado siyang ang kaniyang kalihim ang nasa labas. At hindi nga siya nagkamali dahil ito ang iniluwa nang bumukas na pintuan.
"Yes, Miss Jones? Is there's something wrong?" agad niyang tanong nakapasok ito.
"Nothing wrong, Sir. But I just want to tell you that the bank called a while ago. They told me that they need you there. They want to talk to you personally," pahayag nito.
Tuloy ay napakunot-noo siya. Dahil wala naman siyang alam na problema sa kumpanya. Napaka-stable ang assets at income nito. Kaya naman ay hindi niya napigilan ang sariling mapakunot-noo.
"Which one, Miss Jones?" seryoso niyang tanong.
"National Bank of Los Angeles, Sir."
Kaso mas mapakunot-noo ang noo niya dahil sa isinagot nito. Nasa iba't ibang bangko ang assets at income ng kumpanya nila. Kaya't mas nagtataka siya kung bakit nag-request ang naturang bangko na kausapin siya ng personal. Ganoon pa man ay ginawa niya ang kaniyang tungkulin at naging propesyonal.
"Thank you, Miss Jones. Did they set a day for the meeting?" muli niyang tanong.
"Yes, Sir. And it's today. The bank said you must be there before they'll close this afternoon," sagot nito.
Ano raw? Kailan pa naging demanding ang banko? Aba'y sila na nga ang may kailangan subalit sila pa ang may ganang mag-demand!
"Okay, fine. Check my appointments for today. And if there's no important meetings, call back the bank and tell them that I'm coming."
Hindi na nga niya naitago ang pagkainis sa kaniyang pagkatao. For the first time in his life, there's someone who is demanding. Kahit nga ang mga magulang niya ay hindi ganoon.
Subalit mukhang pinaghandaan ng kaniyang kalihim ang tungkol sa bagay na iyon. Dahil halos hindi pa niya natapos ang sinasabi ay iniabot na nito ang kaniyang chart. Kaya naman ay mabilisan niya itong pinasadahan.
"If you will receive a call who's asking me, tell them that I'm in a meeting. Never disclose to anyone where I am unless my parents will be the caller. You've been here for long and you know what I want and don't." Tumingala siya sa kalihim na nasa harapan.
"Yes, Sir. Anything else you need, Sir?"
"No, thanks."
"Okay, Sir. I'm going back now to my table."
Pamamaalam nito subalit hindi na siya sumagot. Tumango na lamang siya bilang tanda na sang-ayon siya sa tinuran nito.
Paglabas ng secretary niya'y agad niyang inayos ang iiwan niya. Hindi naman kasi niya alam kung magtatagal ba siya roon o hindi. Wala nga siyang kaalam-alam kung ano ang problema sa bangko kung bakit pinapapunta siya roon. Mas maganda na ang nag-iingat at nakahanda. Iligpit niya ang lamesa lalo ang mga files na nandoon. Sinigurado niyang walang kalat bago tuluyang umalis.
SAMANTALA, nais namang mainis ni Eunice dahil nakailang patawag na siya sa secretary sa kliyente nila pero hindi pa rin ito dumarating samantalang ilang oras na lang ay magsasarado na sila. Every now and then siyang nagtatanong dito kung dumating na ba nag hinihintay nila.
'Don't worry, Ma'am Eunice, if the owner of Montefalcon Company will arrive I'll tell you.'
Gano'n at gano'n naman ang sagot nito sa tuwing nagtatanong siya. Kaya naman naupo na lamang siya sa harap ng computer sa opisina niya.
"Kainis namang manager iyan eh ang tagal niyang dumating," bulong niya.
Kaso!
"Ay bakit iyon ang naisulat ko?"
Subalit ganoon na lamang ang panlalaki ng kaniyang mata. Dahil ang binitiwang salita ay nasa mismong laptop. Aba'y kasalan ng pinapatawagan kung bakit iyon ang nasa computer.
Dahil dito'y mas minabuti niyang in-exit ito. Dahil sa pag-aalalang baka magkali pa siya. Encoding of the assets and liabilities pa naman iyon, mahirap na kung papalpak siya. Eksaktong naisara niya ang computer nang may kumatok sa pintuan ng opisina niya kaya't agad siyang lumapit at pinagbuksan.
"Yes, Miss Adamson?" agad niyang tanong nang napagbuksan ang kalihim.
"The manager of Montefalcon Company is here already, Ma'am. Shall I let him in?" balik-tanong nito.
"Sure, Miss Adamson. I'm waiting already for almost two hours," sagot niyang hindi napansin ang nasa tabi nitong lalaki.
Kaya nagulat siya nang nagsalita ito. Paano naman kasi para itong kapre sa tangkad! Hindi naman siya unano pero sa taas nito ay para lang siyang langgam kumpara rito.
"I'm sorry, Madam, if I keep you waiting for almost two hours. What's the problem about our money here?" anitong hindi man lang nagbigay-galang.
"Please come insinde," sagot na lamang niya saka tinanguan ang secretary at hinayaang pumasok ang panauhin saka isinara ang pintuan ng opisina.
"Have a sit, Sir," aniyang muli kaso mukhang nagmamasid agad-agad ang panauhin dahil malakas pa nitong binasa ang nasa desk niya.
"Abigail Eunice Harden Aguillar. So kabayan pala ang manager ng pinakamalaking banko rito sa Los Angeles? Wow nice to know that, kabayan," sambit pa nito.
But then, she had a deep breath before she started to answer him once more.
"Opo, Sir. Actually me and my family are working here abroad.
By the way, the reason why I called you here, Mr Montefalcon, as per as the law of protocol of the bank, I want to discuss with you about your money. You have reached the limit to be deposited here already. That is why I want to remind you that you need to open another account for your next deposits and the interests that you can get from within.
And one thing more, Sir. Like what I've said, as per as the law of protocol, because of your outstanding efforts, you have a rewards from the bank itself. A plane ticket for any of the European and American Countries. It's back and forth with full package. It's up to you how you will use."
Huh! What a long speech! But she managed to delivered anyway!
IT'S not new to him anymore! Hindi kagaya ng iba na marahil ay magtatalon na kapag makarinig ng ganoon. Dahil kahit walang free and rewards ay kaya niyang magtungo kahit saan. Nagbunga ang lahat ng pagsusumikap niya ng ilang taon. Mula sa pag-aaral hanggang sa siya mismo ang humawak sa Montefalcon Real Estate and Company.
Iba ang kaniyang trip! Dahil habang nagsasalita ang manager ay pinagmasdan niya ito. Pinag-aralan ang kabuuan ng katawan.
'Ang kaniyang mata na wari'y laging may luha sa sulok. She's wearing a formal attire but it really suits for her. A real beauty is barely in front of me.'
Sa madaling salita ay pinagpapantasyahan niya ito! Kaya't marahil ay inakala nitong hindi siya nakikinig.
"Mr Montefalcon, are you not happy about what I've just discussed to you?" dinig niyang tanong nito.
"Huh! Pasensiya ka na, Miss Aguillar. Hindi lang ako nakapagsalita agad-agad. Pero ang totoo ay masayang-masaya ako dahil sa wakas ay nagbunga ang pagod at pagsusumikap ko ng ilang taon. Don't get me wrong if I didn't answer you that fast but I'm really grateful and thankful that you let me know about this matter."
'At sa wakas ay nakita ko ang taong magiging tulay ko sa aking pag-abante,' aniya sa kaniyang isip.
"Oh, you're most welcome, Mr Montefalcon. Anyone who reached the limit amount of money to be deposited here will receive that rewards as you are. May rules and regulations naman po kasi ang bangko kaya't hindi po iyan sinasabi sa telepono.
By the way, Mr Montefalcon, about your ticket, show this referral to any of the American Airlines Ticketing Booth. Once that they will see these, they will issue a ticket as stated in this referral."
Iniabot nito sa kaniya ang referral na may seal. Subalit iba ang kaniyang isinagot matapos itong abutin.
"Ah, kabayan, maari na kitang makausap after office hours? Ah, mali pala ang pagkasabi ko, Miss Manager. Maari ko bang malaman kung saan ka nakatira at doon kita pupuntahan?" patanong niyang saad.
Hindi ito agad sumagot dahil inabot nito ang isang calling sa shoulder nito.
"Maari mo akong tawagan sa numerong iyan, Mr Montefalcon. Nandiyan din ang full address kung saan ako nakatira," anito.
"Thank you, Miss Aguillar. But it's a bit formal. Can you just call me by my first name? You can call me Erick."
Aba'h! Mas maganda kung walang masyadong pasakalye! It must me direct to point! Kaso ito naman yata ang formal.
"Sure, Mr Montefalcon. I can call you that way as you are to me. Either Eunice or Abigail. But that matter is exclusively for outside the office or office hour," saad nito.
"Okay, Miss Aguillar. I'll call you that way and besides, can fetch you after your work?" tanong niyang muli.
"I'm sorry, Mr Montefalcon. But I have a car. If you want,busy come to our home if you want to talk to me separately." Ngumiti ito na mas nagpalitaw sa maganda nitong mukha.
"That's perfect, Miss Aguillar. Is that all by the way? Ah, I mean, is there's any other reason why did you called me here?" muli niyang tanong.
"Yes, Sir. Have a good day," tugon nito saka inilahad ang palad.
Akala nga niya ay tapos na itong magsalita subalit hindi pala. Dahil tinawag ang secretary.
"Miss Adamson, will you please accompany our visitor to the exit are?"
"Sure, Ma'am."
"Thank you."
Kaya naman ay muli siyang ngumiti rito bago tuluyang sumunod sa kalihim na maghahatid sa kaniya sa parking area.
SAMANTALANG hinintay ni Eunice na nawala sa paningin ang dalawa bago muling isinara ang pintuan.
"Hmmm, ano naman kaya ang pag-uusapan namin sa labas samantalang nag-usap na kami rito ah," bulong niya bago muling binalikan ang pag-eencode.
Lalo at kailangann niyang matapos ang bagay na iyon bago makauwi. Isang oras na lang ang nalalabi at uwian na kaya't agad-agad niyang iwinaglit sa isipan ang maaring dahilan kung bakit nais siyang makausap ng kliyente nila.
HINDI mawala-wala ang ngiti sa labi ni Erick nang nakalabas sa opisina ng general manager ng bangko. Hindi lang dahil sa pera kundi dahil sa muling lumitaw sa imahinasyon niya ang maamo nitong mukha.
"Ang ganda niya lalo at parang laging nanunubig ang mata niya. Well later I'll talk to her more kailangan ko munang babalik sa opisina upang sabihan ang mga tao roon--- no! Ah nakasarado na ang opisina ko kaya't tatawagan ko na lang ang secretary at siya na ang magsarado sa main door ng opisina. I'll go home ns para makapagpaalam kina Daddy at Mommy na may lakad ako."
Para siyang sira-ulong bubulong-bulong habang nagmamaneho lalo at nakikinita ang mukha ng dalagang nagpatawag sa kaniya.
Is it love?
Or it's time to turn the table way around?
- Writer
