บทที่8
1373 Words
"ไข้สี่สิบองศา หมอว่าคุณควรพาเธอไปโรงพยาบาลนะคะ"น้ำเสียงอ่อนโยนปนเครียดของหมอหญิงเอ่ยขึ้นในขณะกำลังวัดไข้ของหญิงสาวซึ่งกำลังนอนซมไม่ได้สติเพราะพิษไข้อยู่บนเตียงหลังใหญ่
"ให้หมอประสานงานกับทางโรงพยาบาลให้ไหมคะ ถ้าหากปล่อยเธอไว้แบบนี้คนไข้อาจจะช็อกได้"หมอสาวพยายามเกลี้ยกล่อมให้เจ้าของห้องทำตามคำแนะนำ เพราะอาการไข้ของแสงดาวเข้าขั้นหนักหน่วง ทั้งมีไข้สูงร่างกายบอบช้ำส่วนบริเวณใจกลางความเป็นสาวคงไม่ต้องพูดถึงว่ามันพังยับชนิดที่ว่าหาส่วนดีไม่ได้
"เดี๋ยวทางเราจัดการเองครับ"ผู้ติดตามฝีมือดีเห็นท่าทีของเจ้านายแล้วจึงรีบเชิญหมอสาวให้ออกจากห้องพักโดยทันที
ใบหน้าสวยซีดเซียวเพราะพิษไข้หลังจากทุกกระทำอย่างหนักติดต่อกันหลายชั่วโมง ร่างเล็กของแสงดาวนอนกระสับกระส่ายไปมาอยู่บนเตียง ริมฝีปากขาวซีดกระซิบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเรียกหาผู้เป็นแม่
"แม่คะ แม่"
"จะเอายังไงดีครับนาย"ผู้ติดตามฝีมือดีเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเจ้านายกำลังใช้ผ้าผืนเล็กชุบน้ำเช็ดไปตามร่างกาย
"เราคงต้องพาเธอไปโรงพยาบาลตามที่หมอบอก"ผ้าผืนเล็กถูกวางในกะละมัง ร่างสูงใหญ่ของลีโอนาร์ทเดินดิ่งเข้าไปในห้องแต่งตัวเพื่อหาเสื้อผ้ามาใส่ให้หญิงสาว
"ฉันต้องการให้เรื่องนี้เงียบที่สุด กำชับกับทางโรงพยาบาลด้วยถ้าหากเรื่องนี้มีข่าวเผยแพร่ออกไป จัดการเก็บคนปล่อยข่าวและเผาโรงพยาบาลทิ้งได้เลย"
"ครับนาย"
"หมอให้ฉีดยาให้คนไข้แล้วนะครับ คงต้องพักดูอาการที่โรงพยาบาลสักระยะ ส่วนเรื่องกิจกรรมคงต้องพักไปก่อนสักระยะ"
"อืม"
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะครับ"
"รู้ใช่ไหมว่าเรื่องนี้ห้ามเล็ดลอดออกไป"
"ทราบครับ"หมอวัยกลางคนของโรงพยาบาลชื่อดังรีบเดินออกไปจากห้องพักของคนไข้ระดับวีไอพีโดยทันทีหลังจากตรวจอาการของอดีตนักแสดงสาวเสร็จ
ร่างสูงใหญ่ของลีโอนาร์ทเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงของคนไข้ มองดูใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งผู้ติดตามฝีมือดีเปิดประตูเข้ามา
"ผมได้กำชับทุกคนในโรงพยาบาลแล้วครับ"
"อืม"
"แต่ว่านายท่านครับ ตอนนี้บริษัทของเราที่ฝรั่งเศสมีปัญหาเกรงว่า"
"เตรียมเครื่องให้พร้อมแล้วส่งแม่บ้านมาดูแลเธอ เราจะบินกันคืนนี้"
"ครับท่าน"ผู้ติดตามฝีมือดีรีบออกไปจัดการตามคำสั่งโดยทันที สีหน้าเรียบนิ่งของลีโอนาร์ทไม่แสดงอาการทุกข์ร้อนอะไรเมื่อผู้หญิงตรงหน้าถึงมือหมอ
"รีบ ๆ หาย ร่างกายของเธอฉันยังใช้ไม่ทันอิ่ม"น้ำเสียงเรียบนิ่งแอบแฝงไปด้วยความดุดันดังขึ้นก่อนร่างสูงใหญ่จะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องพักของคนไข้ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
รุ่งเช้าของวันต่อมา
ใบหน้าซีดเซียวของเมื่อวานเริ่มเปลี่ยนสีเมื่อได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี เปลือกตาบางกะพริบถี่ทันทีเมื่อรู้สึกตัว สิ่งแรกที่เห็นคือฝ้าเพดานสีขาวมาพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าตอนนี้เธอคงพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลด้วยอาการไข้ต้นเหตุก็มาจากผู้ชายใจร้ายคนนั้น
"ตื่นแล้วเหรอคะคุณ"น้ำเสียงอ่อนโยนของแม่บ้านชาวไทยวัยกลางคนดังขึ้นดึงดูดความสนใจของแสงดาวให้หันไปมอง อาการปวดศีรษะเข้ามาเล่นงานทำให้อดีตรักแสดงสาวต้องล้มตัวนอนบนเตียงอีกครั้ง
"อย่าพึ่งลุกค่ะ คุณยังไม่หายดี"
"ดาวมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ"ภาพสุดท้ายที่เธอจำได้ก็เป็นตอนที่ซาตานร้ายกระแทกแก่นกายเข้าใส่ช่องทางรักของเธออย่างไม่หยุดหย่อนภายในห้องนอนของเขา
"นายท่านพาคุณมาส่งที่โรงพยาบาลค่ะ ป้าชื่อแก้วตา เป็นแม่บ้านที่ทำงานกับนายท่าน"ป้าแก้วตายื่นแก้วน้ำใส่แก้วพร้อมหลอดก่อนจะยื่นมาให้คนป่วยได้ดื่ม
"ขอบคุณค่ะ"แสงดาวกล่าวขอบคุณ แม้อาการของเธอจะดีขึ้นแต่ใช่ว่าพิษไข้จะหายไป
"ป้ากดกริ่งเรียกหมอให้แล้วนะคะ อีกสักพักก็คงจะมา"
"ขอบคุณนะคะป้า ว่าแต่"ริมฝีปากซีดเม้มเข้าหาสายตากวาดมองไปทั่งบริเวณห้องราวกับต้องการมองหาใคร
"นายท่านบินไปต่างประเทศตั้งแต่เมื่อคืนค่ะ ท่านจึงให้ป้ามาช่วยดูแลคุณ"แสงดาวพยักหน้า เปลือกตาบางของอดีตนักแสดงสาวเริ่มจะปิดลงอีกครั้งเนื่องจากร่างกายยังคงอ่อนแรงจากการถูกกระทำจากชายร่างสูงใหญ่ร่วมด้วยพิษไข้
ปัง ปัง ปัง
ภายในโกดังติดกับท่าเรือขนส่งของตระกูลผู้มั่งคั่งเกิดความโกลาหลเนื่องจากเกิดความขัดแย้งงกระหว่างสองครอบครัวของลีโอนาร์ทและผู้คิดจะลบล้างความแค้นภายในใจจากฝั่งตรงข้าม
"วันนี้แหละกูจะเด็ดหัวของมึงมาสังเวยคนในครอบครัวของกู"น้ำเสียงเกรี้ยวกราดประกาศกร้าวบอกได้ถึงความแค้นภายในใจของเควินคนที่คิดจะล้างแค้นในครอบครัวของตัวเองหลังจากถูกพิพากษาตัดสินประหารชีวิตด้วยน้ำมือของซาตานร้ายอย่างลีโอนาร์ท
"คนอย่างมึงคิดจะทำอะไรคนอย่างกูได้ ไอ้ลูกหมา"
"คอยดูเถอะ ลูกหมาอย่างกูนี่แหละที่จะฆ่ามึงเอาเลือดหัวของมึงมาล้างตีนน้องสาวกู"
ปัง ปัง ปัง
เสียงปะทะดังสนั่นลูกน้องของต่างฝ่ายต่างได้รับบาดเจ็บและล้มตาย แต่ทางฝ่ายของเควินดูเหมือนจะเสียเปรียบไปมากเนื่องจากลูกน้องของเขามีจำนวนน้อยกว่าแล้วตอนนี้ลูกน้องฝั่งเขามีเพียงไม่กี่คนที่ยังเหลือชีวิต
ปัง
"ฮึก"ความเจ็บปวดบริเวณแขนซ้ายทำให้ปืนในมือของเควินถึงกับหลุดมือหลังตากถูกคมกระสุนพุ่งเข้าใส่จนเลือดไหลอาบ สีหน้าและแววตาของชายผู้นั้นมีแต่ความคับแค้นเมื่อเห็นสีหน้าเรียบนิ่งแต่แววตาแสดงถึงความรู้สึกสะใจจากลีโอนาร์ท
"มึง"
"จะตายแล้วยังปากดีอีกนะมึง"ชายร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากจุดซ่อน แววตาดุร้ายจ้องหน้าเควินในมือของเขากำปืนเอาไว้แน่น
"คนอย่างมึงมันก็ดีแต่ปากเก่ง ถุย ไอ้ชาติหมา"
พลั่ว
หมัดหนัก ๆ ของซาตานร้ายซัดเข้าใส่ใบหน้าของเควินจนล้มลงกับพื้น แรงหมัดหนัก ๆ ทำให้ริมฝีปากของชายโชคร้ายถึงกับมีเลือดไหลและซี่ฟันที่หยุดออกมา
"จะตายแล้วยังคิดจะปากดี"
"ฆ่ากูเลยสิ ฆ่ากูให้เหมือนที่มึงฆ่าน้องสาวกูกับลูกของมึงเอง"
"เหอะ น้องสาวของมึงนี่มันอุบาทว์เหมือนมึงไม่มีผิด"ลีโอนาร์ทอดไม่ได้ที่จะพาดพิงถึงอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงและสีหน้าแสดงถึงความเย้ยหยัน
"อย่ามาพูดถึงน้องสาวของกูแบบนั้น มึงไม่มีสิทธิ์"
"ทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์ ก็เพราะมันเป็นเรื่องจริง นี่ กูจะบอกอะไรให้มึงรู้เอาไว้ก่อนตายนะ"ร่างสูงใหญ่ลดกายนั่งยองตรงหน้า แววตาของเขาแสดงถึงความรู้สึกขบขันกับในสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังกล่าวหา
"กูไม่เคยมีอะไรกับน้องสาวของมึง เด็กในท้องน้องสาวมึงไม่ใช่ลูกของกูรู้เอาไว้ซะ"
"ถ้าไม่ใช่มึงแล้วน้องสาวกูจะท้องกับใคร ลีน่าจะท้องกับใครได้ในเมื่อเธอบอกกับกูว่ากำลังคบหาอยู่กับมึง"
"พ่อของมึงไง"
"มึงว่าไงนะ"
"ลีน่าน้องสาวบุญธรรมของมึง ท้องกับพ่อของมึง แล้วคนที่ฆ่าพ่อของมึงกับนางสารเลวนั่นก็คือแม่ของมึง ไอ้โง่"
ปัง
"กูไม่เคยคบกับผู้หญิงคนไหนหรือน้องสาวของมึงรู้เอาไว้ซะ
"จัดการเก็บศพพวกมันให้เรียบร้อยเคลียร์พื้นที่อย่าให้เหลือหลักฐาน"
"ครับ นายท่าน"
- Writer
