"อีกสองวันก็กลับบ้านได้แล้วนะครับ"
"กลับวันนี้ไม่ได้เหรอคะคุณหมอ"หญิงสาวในชุดคนไข้กำลังนั่งขอร้องอ้อนวอนต่อผู้เป็นหมอเจ้าของไข้ แต่อีกฝ่ายกลับส่ายหน้า
"เป็นคำสั่งของคุณลีโอนาร์ทครับ"ริมฝีปากเรียวเม้มเข้าหาสายตามองแผ่นหลังของคุณหมอที่เดินออกไป
"ใจร้ายชะมัด"เธออดไม่ได้ที่จะบ่นทั้งที่อาการของเธอเริ่มดีขึ้นแล้วแท้ ๆ แต่หมอก็ไม่อนุญาตให้เธอออกจากโรงพยาบาล ตอนนี้เธอรู้สึกเป็นห่วงผู้เป็นแม่ไม่รู้ว่าท่านจะเป็นอย่างไรบ้าง
แกร็ก
ประตูห้องพักถูกเปิดออกในขณะที่เธอกำลังนั่งคิดถึงเรื่องผู้เป็นแม่ ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำอันเป็นเอกลักษณ์เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
"คุณ"แสงดาวมองหน้าลีโอนาร์ทด้วยความตกใจ ทำไมเขาถึงได้มายืนอยู่ตรงนี้ ทั้งที่ป้าสายใจบอกว่าเขาบินไปทำงานต่างประเทศหรือว่าเขาจะพึ่งกลับมา ในหัวสมองของแสงดาวคิดไปต่างๆ นานา โดยไม่ทันได้ระวังรู้ตัวอีกทีริมฝีปากของเธอก็โดนริมฝีปากร้อน
