การตัดสินใจหมั้นกันในตอนนั้นมันก็เกิดจากการตกหลุมรักในวัยเด็กซึ่งเมื่อเวลาผ่านไป มันก็ทำให้เธอเติบโตมากขึ้น รู้จักพิจารณาใช้เหตุผลมากขึ้น
“แหม ก็หนุ่ยยังไม่มีนี่นา”
“ไม่มีก็ต้องหาก่อนสิ”
“คร้าบ” ยิ้มรับแต่ในใจกลับขุ่นเคือง นวพัฒน์อยากจะรวบรัดตัดตอนเต็มที แต่กัลยาก็อยากจะยืดเวลาออกไปอยู่นั่น
กัลยาเดินเลือกซื้อของอยู่นาน จนนวพัฒน์รู้สึกรำคาญพอดีโทรศัพท์มีสายเข้า สายตาปราดมองเพียงนิดก็รู้ว่าใครโทรมา
“ขิม หนุ่ยไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ” ท่าทางลุกลี้ลุกลน
“จ้ะ” เธอหันมายิ้มให้แล้วก็เลือกซื้อของต่อ
เดินลับตาเธอร่างใหญ่ก็กดรับโทรศัพท์
“โทรมาทำไมตอนนี้อะปู หนุ่ยอยู่กับขิม” น้ำเสียงขุ่นเคือง
“ก็หนุ่ยไม่ยอมรับสายปูอะ”
“แล้วมันรับได้ไหมล่ะ ถ้ารับได้ก็รับไปแล้ว” นวพัฒน์ใส่อารมณ์ คนยิ่งยืนรอคู่หมั้นเลือกของจนเหนื่อย ยังจะมาเจอปูรดาทำเสียงแว้ดๆใส่อีก
“ปูขอโทษ ก็ไม่รู้นี่นา”
“มีอะไร” น้ำเสียงอ่อนลง
