สามสัปดาห์ต่อมาบริษัทประกายฤกษ์สำนักงานใหญ่
ม่านหมอกกำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องของเขาเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ชำเลืองมองด้วยหางตาก่อนที่จะคว้ามากดรับ
“ว่าไงหรรษ”
“มีเรื่องจะรบกวนอีกแล้วว่ะ”
“เรื่อง?”
“พอดีอาทิตย์หน้าขิมจะไปทำงานที่บริษัทแก ฉันลืมไปว่าขิมขับรถไม่เป็นว่ะ ขอเช่าบ้านแกอยู่ก่อนได้ไหม” หรรษธรบอกกับเพื่อนอย่างเกรงใจ เขาลืมคิดถึงข้อนี้ไปเสียสนิท ถ้าให้เขาเทียวรับเทียวส่งคงเสียเวลาอยู่พอสมควร เพราะบริษัทประกายฤกษ์ค่อนข้างจะอยู่ห่างจากบ้านของหรรษธร
ม่านหมอกก็ลืมไปเลยว่ากัลยาจะต้องไปทำงานที่บริษัทของเขา หลายเดือนแล้วที่เขาแนะนำกัลยาให้ประทีปสัมภาษณ์งานเธอ
“บ้า! เช่าเชิ่วอะไรกัน ขิมก็เหมือนลู่…” ชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะพูดต่อ “เหมือนลูกสาวฉันนะเว้ย” ประโยคหลังพูดไม่เต็มเสียงนัก ใจมันไม่มั่นใจว่ายังรักกัลยาแบบลูกได้อีกหรือไม่
“ให้ขิมย้ายเข้าไปอยู่ได้เลยเดี๋ยวฉันบอกสุชินกับรุ่งให้”
“ขอ
