Doon na ako bahagyang natameme. Hindi na alam kung ano ang nararapat na isagot sa kanya. Sa bandang huli ay pinili ko na lang na magkibit ng aking balikat. At wala rin naman akong maisip na dahilan na sabihin sa kanya. Hindi ko pa alam at napag-iisipan kung ano ang nararapat kong sabihin sa kanila ngayon na may kinalaman sa aking sitwasyon. Siguro ay hindi ko na lang muna sasabihin sa kanila ang aking tunay na kalagayan para hindi na iyon mas lumala pa. Kilala ko sila. Labis na mag-aalala sila sa akin oras na makarating ito sa kanilang kaalaman, lalo na si Mama. Ang tanging kailangan ko lang gawin ngayon ay ang hanapan muna ito ng solusyon at paraan.
“Alam mong hindi mo iyan pwedeng itago ng matagal na panahon sa kanila dahil kusa iyang magpapakita, Sanna. Lalaki ang tiyan mo.”
“Alam ko
