Pilit at malawak ang ngiti ko habang hinihintay ang paglabas ni Preston sa building kung saan niya sinabing naroon siya. Alam kong pilit lang iyon ngunit nang dahil sa naiisip kong hitsura ni Nicko ay hindi na mapigilang bumungisngis. Para siyang nalugi kanina. Hindi ko alam kung bakit aliw na aliw ako sa kanya. Marahil iyon ay dahil sa sobrang sarap niyang bwisitin lalo na at alam kong papatulan niya ako sa kalokohan. O siguro ay dahil nasanay akong asarin niya.
“Sorry kung pinaghintay kita nang matagal, may inayos pa kasi ako ngayon sa itaas.”
Napaayos na ako ng upo doon nang pumasok si Preston ng aking sasakyan. Halatang gaya ko ay hindi pa rin ito naliligo dahil sa gusot na hitsura ng kanyang buhok at maging ang suot niyang damit. Mabilis akong umiling, okay lang talaga sa akin ang l
