บทที่ 9 พาน้องคลายเครียด

1009 Words

“ไปไหนเหรอคะ” ธาราถามเวกัสระหว่างทาง “พาลูกสาวไปคลายเครียกครับ” เวกัสตอบแล้วหันมายิ้มกวน “คลายเครียด อะไรอ่า” ธาราทวนคำถามพี่ “หึหึ ไม่บอกหรอก ให้หนูลุ้นเอา”เวกัสพูดออกมา แล้วเหยียบคันเร่งต่อ ขับรถมาสักระยะ ธาราหลับไปแล้ว เวกัสจอดรถ แล้วมองธาราอยู่นาน ธารารู้สึกตัว ค่อยๆลืมตา มองรอบๆ ภาพที่เธอเห็นคือสวนดอกไม้นานาชนิด ละลานตา ”สวยจัง” ธาราพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม “ตื่นแล้วเหรอ” “พี่เวกัสมาถึงนานแล้วเหรอคะ ทำมัยไม่ปลุกอ่า” ธาราถามเวกัสอย่างเขิลอาย “หึหึ พี่เห็นหลับสบาย เลยยังไม่อยากปลุก” “ที่นี่ที่ไหนคะ” ธาราถามเวกัสอย่างอยากรู้ “สระบุรี” “อีกนิดเดียวก็จะถึงบ้านแล้ว” ธาราพูดออกมานัยตาวูบไหว “อยากไปมั้ย พี่จะพาไป” เวกัสถามธารา ธารามองหน้าพี่นิ่งก่อนจะตอบ “ธาราเกรงใจอ่า แล้วอีกอย่าง จะบอกทุกคนว่าพี่เป็นอะไร ถึงจะบอกความจริงว่าพี่เป็นเจ้านาย ใครเค้าจะมาเชื่อละคะ เจ้านายที่ไหนจะมาใจดีพากลับบ้านขนาดนี้” ธาราบอกพี่อย่างเกรงใจ “พี่บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าตัวเล็กๆแค่เนี่ย จะแบกอะไรไว้หนักหนา ใช้ชีวิตให้ตัวเองมีความสุขบ้าง อย่าแบกโลกไว้ทั้งใบ”เวกัสพูดแล้วเอามือจิ้มหน้าผากน้องเบาๆ อย่างเอ็นดู “ก็มันอดคิดไม่ได้นี่นา” ธาราพูดกับพี่แล้วยิ้มบางๆ “นิ พี่จะบอกอะไรให้ฟัง พี่ตั้งใจพามา และอยากพาเรากลับบ้านนั้นแหละ ทีนี้สบายใจหรือยัง บอกว่าพี่เป็นแฟนนั้นแหละ ถึงตอบนี้พี่จะยังไม่ใช่ แต่เราก็พูดเองไม่ใใช่เหรอ ว่ารักพี่ได้ไม่ยากอะ ถ้าเกรงใจพี่ หนูก็ทำอาหารอร่อยๆให้พี่กินดีมั้ย จะได้สบายใจ ” เวกัสพูดกับธาราอย่างอบอุ่น ธารามองหน้าของพี่แล้วยิ้มกว้าง “ตกลงค่ะ ป๊ะป๋า” ธาราตอบพี่แล้วยิ้มแฉ่ง “อวยยศ ให้เป็นป๊ะป๋า อีกแล้วเหรอ เมื่อวานเรียกพ่อ วันนี้เรียก ป๊ะป๋า พี่อยากเป็นผัว เข้าใจมั้ย ยัยตุ๊กตา” เวกัสพูดแล้วก็ขำ ธาราได้แต่ทำหน้าทะเล้นใส่พี่ “อยากไปดูดอกไม้แล้วค่ะ ป๊ะป๋าไปกัน” ธาราชวนเวกัสลงไปเข้าสวนดอกไม้ อาการของธาราร่าเริ่งขึ้นมาก เธอสดใสพอๆกับดอกไม้เลย เวกัสมมองภาพตรงหน้าอย่างสุขใจ “ป๊ะป๋า ถ่ายรูปกัน”ธาราคล้องแขนเวกัสอย่างลืมตัว แล้วเดินไปหามุมถ่ายรูป เวกัสถ่ายรูปให้น้องหลากหลายมุม “มาเซลฟี่กันครับ” เวกัสบอกธารา แล้วโอบน้องถ่ายรูป “อืม ธาราควรโทรบอกแม่ก่อนดีมั้ยคะ ว่าเราจะไป” ธาราปรึกษาเวกัสอย่างตื่นเต้น “พี่ว่าไม่ต้องหรอกครับ ไปเซอร์ไพรซ์ไง ท่านๆจะได้ดีใจ” เวกัสตอบน้อง ธาราพยักหน้าเห็นด้วยกับพี่ แล้วเดินถ่ายรูปกันต่อ “พี่มาที่นี่บ่อยมั้ยคะ” อยู่ๆธาราก็ถามขึ้นมา “ไม่เคยมาเลย แต่มีเด็กแถวนี้ชอบทำตัวเครียด พี่เลยหาที่ให้คลายเครียด แล้วมันก็ได้ผลแหะ” เวกัสบอกธารายิ้มๆ “เอาใจไป 20 %” ธาราบอกพี่ยิ้มๆ “เมื่อไหร่ครบ 100 เราเป็นแฟนกันนะครับ” เวกัสเต๊าะน้อง ธาราไม่ตอบได้แต่ยิ้มให้พี่ “หิวอ่า อยากกินส้มตำ พี่เวกัสกินเป็นมั้ย” ธาราถามเวกัส “ลองดูก็ได้ครับ” “ป๊ะป๋าน่ารักที่สุด” ธาราพูดแล้วส่งยิ้มหวานให้พี่ เวกัสพาธารา หาร้านส้มตำตามที่น้องอยากกิน ”เอาร้านนี้แล้วกันเนอะ” เวกัสพูดแล้วตบไฟเลี้ยวเข้าร้านที่บอกน้อง ทั้งคู่เข้าไปนั่งภายในร้าน “ธาราสั่งได้เลยนะ เต็มที่เดี๋ยวป๊ะป๋าเปย์เอง” เวกัสบอกน้องแล้วยิ้มกว้างส่งให้ “ป๊ะป๋ากินเผ็ดได้มั้ยคะ” ธาราถามพี่อย่างเป็นห่วง “นิดนึง” เวกัสตอบออกมา แล้วนั่งมองวิวของที่นี่ “พี่เวกัส กินปลาร้าได้มั้ยนะคะ” ธาราถามพี่อีกรอบ “ลองดูครับ” เวกัสอนุญาต ให้น้องสั่งเต็มที่ “ป้าคะ สั่งอาหารค่ะ” ธาราเรียกแม่ค้ามารับออเดอร์ “เอาอะไรบ้างจ๊ะแม่หนู” “เอา ตำโคราช พริก 3 เม็ด ต้มส้มปลาช่อน แล้วก็คอหมูย่าง ไก่ทอด ลาบหมู ข้าวเหนียว 2 จ้าป้า แล้วก็เอาโค้กด้วยน๊าาาา” ธาราสั่งอาหารอย่างอารมณ์ดี “ธารา ตำโคราชคือยังไงเหรอ” เวกัสถามน้องอย่างสงสัย “ก็ตำไทยใส่ปูปลาร้าไงคะ”ธาราตอบเวกัส “ออ พี่เพิ่งเคยได้ยิน” “เดี๋ยววันนี้จะได้ชิมด้วยนะคะ” ธาราบอกพี่แล้วยิ้มกว้าง สักพัก อาหาารที่สั่งก็มาเสริฟทั้งหมด ธารามองลุ้นเวกัส ว่าจะกินได้มั้ย เวกัสลองตักส้มตำ เข้าปาก แล้วลิ้มรสไอ้ตำโคราชที่ว่า “เป็นไงคะ แซ่บบ่” ธาราที่มองพี่อยู่แล้ว ถามออกมาเมื่อเห็นพี่กินส้มตำ “อร่อยนัวๆมันๆดีนะ”เวกัสบอกธารา “อะป๊ะป๋ากินอันนี้ดู” ธาราตักต้มส้มปลาช่อนที่ใส่ใบมะขาม ใส่ถ้วยแบ่งให้พี่ เวกัสรับมาชิม “อร่อยดีนะครับ เปรี้ยวบางๆเปรี้ยวละมุนละมุน” “ดีใช่มั้ยคะ” ธาราถามเวกัส “หลงรักสาวอีสานไม่พอ หลงรักอาหารอีสานอีกด้วย”เวกัสพูดแล้วยิ้มหวานส่งให้น้อง “พูดอะไร ป๊ะป๋านี้ กินๆไปเลยค่ะ ” ธาราบอกพี่ แล้วก้มหน้ากินอาหารอย่างหน้าแดง ด้วยความเขิน เวกัสได้แต่มองสาวน้อยตุ๊กตาของเขาที่เขินอาย ด้วยความเอ็นดู ทั้งคู่ก็กินอาหารกันไปแซวกันไป อยู่อย่างนั้น เมื่อกินอิ่มพี่จ่ายเงินแล้วก็พาธารามายังรถ เพื่อออกเดินทางมุ่งหน้าไปบ้านของธารา และดูเหมือนว่า ธาราจะยิ้มไม่หุบเลยตลอดทาง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more