เดิมพันรัก พันธะหัวใจ (อย่าเล่นกับไฟ)

เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงเบรครถหน้ามหาวิทยาลัยดังสนั่น สายตาทุกคู่หันหาเสียงนั้น ปรากฎร่างสาวน้อยผมหยิกลอนธรรมชาติ นั่งตัวสั่นอย่างตกใจ เจ้าของรถ เปิดประตูลงมาด้วยความตกใจเช่นกัน “น้อง น้อง เป็นอะไรหรือเปล่า” เวกัส หนุ่มใหญ่วัย 35 ปี ที่หน้าเด็กราวกับ 20 ต้นๆถามสาวน้อยตรงหน้า หน้าตาของเธอสะสวย ผมหยิกลอนน้ำตาลแดง ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวดวงตากลมโตราวดั่งตุ๊กตาก็ไม่ปาน นั่งตัวสั่นไม่ได้สติ ด้วยความตกใจ เวกัสประเมินจากสายตา สาวน้อยคนนี้ อายุน่าจะราวๆ 19-20 ประมาณนี้ “น้อง น้อง ได้ยินฉันมั้ย” เวกัสถามขึ้นมาอีกครั้ง สาวน้อยตรงหน้าเหมือนจะได้สติ เงยหน้ามองเขา แล้วกระพริบตาถี่ๆ “เออ น่าจะเจ็บข้อเท้าตอนล้มนิดหน่อยค่ะ” เธอตอบ พร้อมกับพยุงตัวเองลุกขึ้น “ฉันขอโทษแล้วกัน ลูกน้องฉันมันขับรถไม่ดี เอานี่ ค่าทำขวัญ” เวกัสพูดพลาง ยื่นแบงค์พันให้ปึกนึง สาวน้อยดวงตาตุ๊กตาผู้นี้ มองเงินในมือ แล้วส่ายหน้า “ไม่เอาหรอกค่ะพี่ ธารา ไม่ได้เป็นอะไรมาก ขอตัวก่อนนะคะ” “เดี๋ยว เธอชื่อธารา เหรอ ” เวกัส คว้าแขนของเธอที่กำลังจะเดินหนีไป “ออ เออ ค่ะ ชื่อธารา” ธาราตอบอย่างสุภาพ “เรียนที่นี่เหรอ” “ค่ะ” “ฉันชื่อเวกัสนะ” “ออ ค่ะ พี่เวกัส ธาราขอตัวนะคะ”ธาราพยายามจะแกะมือ “เดี๋ยว เธอเรียนคณะอะไร” เวกัส ไม่ปล่อย แต่ยังคงถามต่อ “คะ”ธารา ได้ยินแต่ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ “ฉันว่าฉันก็พูดชัดนะ” เวกัสพูดกลับเสียงเรียบ ธารายังคงนิ่ง “ว่าไง เรียนคณะไหน” “ออ คณะบริหาร ปี 3 ค่ะ”ธาราตอบออกไป ”อายุ 20 สินะ” เวกัสพึมพำ “ธาราขอตัวนะคะ” “เดี๋ยว นี่ก็ถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว เธอจะไปไหน” “ไปทำงาน พาร์ทไทม์ที่ร้านชาบูค่ะ หนูไปได้หรือยังคะ” “เดี๋ยวฉันไปส่ง” เวกัสพูดอย่างเอาแต่ใจ “ไม่ต้องก็ได้ค่ะ ธารา เกรงใจ” “ฉันไม่ถือ” เวกัสพูดจบแล้วลากธาราไปขึ้นรถ ที่เบาะหลัง ธารามองเห็นผู้ชายสองคนนั่งอยู่ข้างหน้า ใส่สูท สวมเว่นตาดำ เล่นเอาเธอแปลกใจอยู่ไม่น้อย “เรียบร้อยมั้ยครับเสี่ย” ชายที่นั่งตรงตำแหน่งคนขับ ถามขึ้นมา “อืม” เวกัสตอบแค่นั้น “แล้วพาเธอไปโรงยาบาลเหรอครับ” ชายที่นั่งข้างคนขับ ถามขึ้นมา “ไม่” เวกัสตอบเสี่ยงเรียบ “ร้านที่เธอทำงานอยู่ไหนนะ”เวกัสหันมาถามธารา ที่นั่งงง อยู่ในรถ “ร้าน ชาบูหน้ามหาลัยค่ะ พี่ขับไปก็เจอเลย” ธาราบอกออกมา “นั่นมัน” “เงียบ อย่าพูดมาก” ยังไม่ทันที่ชายที่นั่งตรงตำแหน่งคนขับ ได้พูดจบ ก็ถูกเบรกด้วยเวกัส ชายคนนั้นจำเป็นต้องเงียบ ไม่นาน ก็ถึงร้านชาบูที่เธอทำงาน เวกัสลงมาส่งธารา “ขอบคุณนะคะพี่เวกัสที่มาส่ง” “อืม ไม่เป็นไร คนของฉันขับรถไม่ดีเอง ฉันขอยืมโทรศัพท์เธอหน่อยได้มั้ย” “คะ” “เห้อ เธอไม่ได้ยินจริงๆเหรอ” เวกัสถามธาราออกไปอย่างเน้นเสียง ธารายื่นโทรศัพท์ให้พี่แบบงงๆ เวกัส รับโทรศัพท์ของธารามา แล้วกดโทรออก เพียงไม่นาน โทรศัพท์ของเขาเองก็ดังขึ้น “อะเสร็จแล้ว” เวกัสยื่นโทรศัพย์คืนธารา ธารารับโทรศัพท์มาแล้วเก็บใส่กระเป๋า “หนูไปแล้วนะคะ” ธารายกมือไหว้ พร้อมกล่าวลา เวกัส มองธาราจนลับสายตา ก่อนจะกลับขึ้นรถ “ชอบเหรอครับเสี่ย” ชายคนขับถามเจ้านาย “เสือก มึงนี่นะ ไอ้วิว ขับรถประสาอะไร เกือบชนคนแล้วมั้ย” “ขอโทษครับเสี่ย ผมใจลอยจริงๆ”วิว บอกผู้เป็นเจ้านาย “เสี่ยครับ อย่างน้อย เหตุการณ์นี้ก็ทำให้เสี่ย ได้พบสาวงามนะครับ” ชายที่นั่งข้างๆคนขับ กล่าวขึ้นมา “มึงก็อีกตัว เข้าข้างกันดีนัก ไอ้ทัพ”เวกัสบ่นลูกน้อง ”เธอไม่รับค่าทำขวัญเหรอครับ แล้วทำมั้ยเสี่ย ไม่ให้พูด ว่าร้านชาบูนั่นเป็นของเสี่ยครับ”วิวถามเจ้านาย อย่างอยากรู้ “หึ ไม่เห็นถึงความจำเป็นต้องบอกนิ พวกมึงไปเอาประวัติของธารา แม้สาวหน้าตุ๊กตา มาให้กูด้วย ด่วน” เวกัสบอกลูกน้องแล้วนั่งยิ้มภายในรถ “หนักแล้วเสี่ยกู ยิ้มคนเดียว” ทัพแซว เจ้านาย “กูได้ยิน หักเงินเดือนดีมั้ย”เวกัสถามลูกน้อง “ไม่ได้นะเสี่ย เสี่ยหักเงินเดือน แล้วผมจะเอาเงินไหนไปเลี้ยงเมียทั้ง 5 คนของผมอะ” ทัพตอบเล่นกับเจ้านาย “เห้อ เมื่อไหร่มึงจะเลิกเพ้อเจ้อ ไอ้ทัพ โตเป็นควายแล้ว”วิวด่าเพื่อน “ไปคาสิโนเลยมั้ยครับเสี่ย”วิวหันมาถามเจ้านาย เพราะในทุกๆวัน เจ้านายของเขาจะ วนดูธุรกิจทุกอย่างที่มี จะมีไปตั้งแต่ ธุรกิจที่ใสสะอาด ไปจนถึงธุรกิจสีเทา “ไม่ไปอะ กูขี้เกียจแล้ววันนี้ กลับคอนโดเถอะ” เวกัสบอกลูกน้อง “ฝนจะถล่ม ดินจะถลาย เสี่ยกูมีวันขี้เกียจด้วยแหะ” ทัพ แซวเจ้านาย เมื่อถึงคอนโด เวกัส เปิดประตูเข้ามาในห้องที่จะเป็นโทนสีดำอย่างที่เขาชอบ เขาเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์มา กระดกดื่ม ทั้งสีหน้า แววตา รอยยิ้ม ของธารา แม่สาวน้อยใบหน้าราวกับตุ๊กตา ก็ฉายเข้ามาอยู่ในสมองของเขาเต็มไปหมด “ธารา เธอทำอะไรกับฉัน เจอกันแค่นี้ เล่นเอาฉันคิดถึงเชียวเหรอ ” เวกัสพูดคนเดียว แล้วยิ้มอยู่อย่างนั้น เกิดมา 35 ปี ผู้หญิงมาเสนอตัวมากมาย แต่เวกัส ไม่ได้สนใจใครเลย จนมาเจอธารานี่แหละ ธรรมดาที่น่าค้นหา ขณะที่คิดเรื่องของธาราอยู่นั้น เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเวกัสก็ดังขึ้น ทัพ ส่งประวัติของธารามาให้ นางสาวทิพย์ธารา ทิพย์ธาร อายุ 20 ปี เรียน คณะบริหาร ชั้นปีที่ 3 ภูมิลำเนา จังหวัด นครราชสีมา เธอเป็นลูกสาวคนโต มีน้องชาย 2 คน ครอบครัวฐานะค่อนข้างยากจน ทำงานส่งตัวเองและน้องเรียน มีพ่อที่ป่วยต้องใช้เงินรักษาจำนวนมากอยู่บ่อยครั้ง ยังไม่เคยมีแฟน แม้แต่คนเดียว อาศัยอยู่ที่หอในมหาวิทยาลัย ทำงานทั้งที่ร้านชาบู และรับงานMC ตามวาระต่างๆ เวกัสอ่านข้อมูลที่ลูกน้องส่งมาให้ แล้วถึงกับชื่นชมและรู้สึกดีกับธารามากยิ่งขึ้น “ตัวแค่นี้ แบกโลกไว้ทั้งใบเลย แม่หน้าตุ๊กตา ฉันจะดูแลเธอเอง” เวกัสบอกตัวเองแบบตั้งหมั้น