คราวนี้เธอไม่ได้แน่นิ่งเช่นเคย แต่กลับปรากฏสีแดงระเรื่อขึ้นที่ข้างแก้ม ทำให้ผมแทบจะกระโดดแล้วกำมือแน่นๆ ร้องว่าเยสดังๆ
เห็นมั้ยล่ะ มีคนหล่อๆ มาพูดแบบนี้เป็นใครจะไม่หวั่นไหว พี่มิ้งจะใจแข็งแค่ไหนเธอก็ต้องหลุดแสดงอาการออกมาบ้างอยู่แล้ว!
หึ ตีหน้านิ่งทำเป็นเล่นตัวไปเถอะ สุดท้ายเธอก็ต้องแพ้ภัยความน่ารักของไอ้ตี๋คนนี้อยู่ดี
“เอากระเป๋าแทนมั้ย” เธอเปลี่ยนเรื่องพลางหลบสายตาผม ดูยังไงก็รู้ว่าเขินจนอกจะแตกตาย แต่ไม่รู้ทำไมการที่เธอแสดงปฏิกิริยาแบบนี้ทำให้ผมต้องเสมองพื้นตามไปด้วย
ผมไม่ได้เขินตามหรอกนะ เปล่า! ริจะเป็นเสือจะแพ้ภัยเหยื่อได้ยังไง ตลกแล้ว!
“ก็ดีนะพี่ ผมจำได้ว่าทางนี้นะ” ผมตอบรับก่อนจะฉวยโอกาสเปลี่ยนจากจับแขนเสื้อมาจับเข้าที่ข้อแขนพี่มิ้งอย่างเนียนๆ ผิวของเธอนุ่มนิ่มแถมยังอุ่นนิดๆ ทำเอาผมเผลอลอบกลืนน้ำลายไปนิดนึง เพราะสกิลเนียนที่ผมบ่มเพาะไว้ทำให้เธอไม่ได้ดุด่าหรือมองหน้าผมด้วยสายตาป
