“ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมแกถึงเทิดทูนยายเด็กหัวแข็งคนนี้นััก...” นายพลสรพงษ์พูดจบก็ลุกจากเก้าอี้ไปทันที และทำให้ย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนที่เขาได้เจอกับบุตรสาวของภรรยาครั้งแรก
“นี้เหรอลูกสาวคุณ...” กอหญ้ายกมือไหว้ตามธรรมเนียมไทยที่พ่อของเธอพร่ำสอนมาตั้งแต่เยาว์วัย เมื่อพ่อของเธอพาเธอมาหาแม่ตามคำขอของเธอ แต่จากการต้อนรับที่พ่วงมาด้วยการดูถูกพ่อของเธอทำให้กอหญ้าวัยสิบหกไม่พอใจอาระวาดใส่นายพลสรพงษ์และแม่ที่เอาแต่เข้าข้างสามีใหม่....
และหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น กอหญ้าไม่เคยมาเหยียบบ้านหลังนี้อีกเลย และแน่นอนเมื่อเธอตัดสินใจอยู่ประเทศไทย ซึ่งตอนแรกพ่อของเธอตั้งใจที่จะฝากให้กอหญ้ามาอาศัยอยู่กับแม่เธอบ้าง แต่ท้ายที่สุดพ่อของเธอต้องซื้อห้องชุดคอนโดริมแม่น้ำเจ้าพระยาให้เธอได้อาศัยอยู่มาโดยตลอดหลายปี ความเป็นห่วงที่พ่อมีต่อลูกยังไงก็ต้องเป็นห่วง ถึงแม้กอหญ้าจะสามารถดูแลตัวเองได้ก็ตาม
