“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า...” คริสต์หันมาพูดกับกอหญ้า กอหญ้ามองหน้าคริสต์อย่างไม่เข้าใจ
“เปลี่ยนทำไม?...”
“เราจะออกไปข้างนอก...ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันมิดชิดกว่านี้” กอหญ้ามองตามสายตาคริสต์ก้มมองตัวเอง
“ไม่ไป!...” กอหญ้าพูดพร้อมกับส่ายหน้าและกำลังจะเดินหนี แต่ก็ถูกคริสต์คว้าแขนและลากไปในห้องนอน “โอ้ย!...ปล่อยนะ...นายคริสต์ฉันบอกให้ปล่อย...” คริสต์ที่ลากกอหญ้าเข้ามาในห้องนอน สายตากวาดมองหาไปทั่วห้อง เขาเดินไปผลักประตูก็เห็นเป็นวอคอิน โคเสด (Walk-inCloset) จึงลากกอหญ้าเข้าไปด้วย
“จะเปลี่ยนมั้ย?...”
“เปลี่ยน...ออกไปสิ” กอหญ้ายอมอย่างจำยอมที่ต้องยอม
‘ซุปเปอร์มาร์เกต...ในห้างสรรพสินค้า’
คริสต์ยิ้มเมื่อหันไปมองกอหญ้าที่เข็นรถเดินตามเขา ถึงตอนนี้เขายังไม่ได้ยินเสียงเธอเลยตั้งแต่ประโยคสุดท้ายในวอคอิน โคเสด หลังจากที่คริสต์พาเธอไปกินข้าวเป็นเพื่อนและจนกระทั่งมาเดินซื้อของสดในซุปเปอร์มาร์เกต แต่กอ
