ตอนที่ 5
1012 Words
ตอนนี้หัวใจของเขาดีขึ้น สายตาที่มองฟ้าลดาเปลี่ยนจากมองแบบชู้สาวเป็นมองแบบน้องสาวแทน แต่กระนั้นก็อดเป็นห่วงเป็นใยไม่ได้
“น้องฟ้าต้องเข้มแข็งนะครับ”
“ฟ้า... จะพยายามค่ะพี่เล็ก...”
อิศราดันร่างของฟ้าลดาออกห่าง ยกมือขึ้นเกลี่ยเม็ดน้ำตาบนพวงแก้มให้อย่างอ่อนโยน ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ประตูห้องทำงานถูกเปิดออกอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่แค่อคิราห์คนเดียวที่ปรากฏตัวขึ้น แต่เลขาฯ หน้าห้องอย่างบัวชมพูก็ปรากฏตัวขึ้นด้วยเช่นกัน
แววตาของอคิราห์เยือกเย็น ไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมา นอกจากจ้องเขม็งมองมาที่หล่อน และ
อิศรา ส่วนแววตาของเลขาฯ คู่ใจของเขานั้นไหววูบคล้ายตกใจ
“พี่ก็แค่จะเข้ามาถามนายอีกครั้งว่าจะออกไปด้วยกันไหม แต่ดูท่าทางแล้ว นายคงอยากจะอยู่ที่นี่ต่อมากกว่า”
ปัง!
อิศรายังไม่ได้ตอบโต้อะไร ประตูห้องทำงานก็ถูกกระชากให้ปิดลงแรงๆ เสียก่อน
เขาถอนใจออกมา รู้สึกอยากจะไฟท์กับพี่ชายสักยก แต่พอหันมาเห็นแววตาวิงวอนของฟ้าลดาแล้วก็จำต้องเก็บความคิดนั้นลงลิ้นชักไปในที่สุด
ฟ้าลดารักพี่ชายของเขามาก แต่เขาสงสัยจริงๆ ว่าทำไมอคิราห์ถึงไม่ชอบ ไม่รักฟ้าลดา ทั้งๆ ที่หญิงสาวสวยงามราวกับเจ้าหญิงในนิยาย ผมสีดำหยักศกยาวสลายเต็มแผ่นหลัง ดวงตากลมโตดำขลับอยู่ในวงล้อมของขนตายาวงอน จมูกเล็กโด่งกำลังพอดี เรียวปากสีแดงระเรื่อคล้ายกับผลเชอรี่สุกอิ่มเต็มน่าจุมพิตไม่น้อยหน้าเจ้าหญิงนิทราเลย
หรือว่าเพราะพี่ชายของเขามีผู้หญิงคนอื่นในหัวใจอยู่แล้ว?
ความคิดนี้ทำให้อิศราต้องขมวดคิ้วมุ่น สมองพยายามนึกพยายามคิด แต่มันก็หาคำตอบยากเหลือเกิน เพราะอคิราห์ไม่เคยคู่ควงหญิงคนไหนในฐานะคนรักมาก่อน จะมีก็แต่...
บัวชมพู...
ยายเลขาหน้าห้องที่แต่งตัวเหมือนแม่ชีและประพฤติตัวเหมือนป้าแก่ๆ ที่มองยังไงก็ไม่มีทางเทียบเทียมกับฟ้าลดาได้เลย
พี่ชายของเขาอาจจะชอบของแปลก หรือไม่ก็อาจจะมีอะไรบางอย่างอยู่เบื้องหลัง
เขาจะต้องสืบให้รู้ให้ได้เชียว...
“ไม่เป็นไรนะน้องฟ้า”
เขาเอ่ยขึ้นกับฟ้าลดาและมองหญิงสาวด้วยความสงสัยจับใจ
“ฟ้า... ไม่เป็นไรค่ะพี่เล็ก”
หล่อนตอบว่าไม่เป็นไร แต่ยกมือป้ายน้ำตาหลายครั้งอย่างน่าสงสาร
“น้องฟ้าไปนั่งพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่เรียกแม่บ้านเข้ามาเก็บกวาดเอง”
“ไม่ค่ะ ฟ้าจะทำเองค่ะพี่เล็ก”
ฟ้าลดาส่ายหน้าปฏิเสธ และพูดออกมาเสียงจริงจัง
“มันเลอะขนาดนี้ พี่ว่าให้แม่บ้านทำดีกว่า เชื่อพี่นะ”
“พี่ใหญ่สั่งให้ฟ้าทำ... ฟ้าไม่อยากขัดคำสั่งของพี่ใหญ่น่ะค่ะ”
อิศราสงสารฟ้าลดาจับใจ แต่ก็ช่วยอะไรมากไม่ได้ เพราะมันคือเรื่องของหัวใจ
“แต่ถ้าไม่มีใครบอก พี่ใหญ่ก็ไม่รู้หรอกว่าใครเป็นคนทำความสะอาด”
“ฟ้าไม่อยากทำให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อนน่ะค่ะ ในเมื่อฟ้าเป็นต้นเหตุ ฟ้าก็อยากจะจัดการทำด้วยตัวของฟ้าเอง... พี่เล็กเข้าใจฟ้านะคะ”
เขาไม่เข้าใจหรอก แต่ก็ต้องพยายามทำเป็นเข้าใจต่างหาก
ความคิดความอ่านของผู้หญิงนี่ช่างซับซ้อน จนเขารู้สึกว่ามันละเอียดอ่อนยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตใดๆ ในโลกใบนี้ทั้งหมด
“งั้นพี่ช่วยนะครับ”
“อย่าเลยค่ะพี่เล็ก ฟ้าไม่อยากทำให้พี่เล็กลำบาก ฟ้าทำเองได้ค่ะ”
“งั้นพี่ให้แม่บ้านมาเป็นผู้ช่วย หรือว่าลูกมือก็ได้ โอเคไหม...” อิศราพยายามอย่างที่สุดที่จะอำนวยความสะดวกให้กับฟ้าลดา
“ฟ้าขอแค่อุปกรณ์ทำความสะอาดก็พอค่ะ ที่เหลือฟ้าจัดการเอง”
อิศราเป่าลมออกจากปากเบาๆ และตามด้วยการถอนใจ แต่ก็ยอมทำตามคำขอของฟ้าลดาแต่โดยดี
“ได้ครับ เดี๋ยวพี่ให้แม่บ้านเอาอุปกรณ์กับน้ำยาทำความสะอาดมาให้นะครับ”
“ขอบคุณมากค่ะพี่เล็ก”
อิศราเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยออกมา
“ขอบคุณพี่ด้วยการทำให้ตัวเองมีความสุขได้ไหมน้องฟ้า...”
“ฟ้า...”
“รู้ไหมว่าพี่เห็นน้ำตาของน้องฟ้าแล้ว พี่รู้สึกไม่สบายใจเลย พี่ยอมตัดใจจากน้องฟ้าก็เพราะพี่อยากให้น้องฟ้าได้อยู่กับผู้ชายที่ตัวเองรัก และพี่ก็ดีใจมากที่คนๆ นั้นคือพี่ชายของพี่...”
ฟ้าลดารู้สึกซาบซึ้งใจเหลือเกินกับความห่วงใยที่อิศรามอบให้มา หากหัวใจมันบังคับกันได้ หล่อนก็อยากจะรักอิศรา แทนอคิราห์เหลือเกิน
แต่หัวใจมันบังคับกันไม่ได้ แม้แต่เจ้าของหัวใจก็ยังไม่อาจจะควบคุมให้มันรักใครหรือไม่รักใครได้เลย หรือโชคชะตาลิขิตมาแล้วว่าหล่อนจะต้องเจ็บปวดเจียนตาย
“ฟ้า... มั่นใจค่ะว่าหลังจากแต่งงานแล้ว ฟ้าจะสามารถทำให้พี่ใหญ่รักฟ้า... ได้สักวันค่ะ...”
อิศราดึงมือนุ่มของฟ้าลดามากุมเอาไว้ พร้อมกับบีบเบาๆ ให้กำลังใจ
“จำเอาไว้นะ พี่ชายคนนี้จะอยู่เคียงข้างเสมอ วันใดต้องการความช่วยเหลือให้นึกถึงพี่ เพราะพี่ชายคนนี้ยินดีจะทำให้น้องสาวคนนี้มีความสุขที่สุด”
“ขอบคุณมากค่ะพี่เล็ก... ฟ้า... ขอบคุณมากค่ะ”
หญิงสาวสวมกอดอิศรา น้ำตาไหลทะลักเปียกชุ่มเสื้อทำงานของชายหนุ่ม
ทำไมนะ อคิราห์ถึงไม่ใจดีกับหล่อนเหมือนอิศราบ้าง แค่สักเสี้ยวหนึ่งของความใจดีที่อิศรามีให้หล่อนก็ยังดี
- Writer
