ก็แค่เมียแต่ง

“ทำไมต้องฉัน ฟ้าลดา” ใบหน้าคมเข้มที่ถอดแบบมาจากเทพบุตรกรีกทุกกระเบียดนิ้ว กำลังถูกความเกรี้ยวกราดเดือดดาลครอบงำ ดวงตาคมกริบที่อยู่ในวงล้อมของขนตายาวงอนจ้องเขม็งมองมา ริมฝีปากหยักสวยที่หล่อนมักจะแอบมองด้วยความชื่นชมทุกครั้งที่มีโอกาส บิดเบี้ยวเหยียดหยันไม่คิดปิดบัง เขาเกลียดหล่อน... ไม่ว่าจะในอดีต หรือว่าตอนนี้ อคิราห์ก็ยังเกลียดชังเด็กผู้หญิงอย่างหล่อนไม่เปลี่ยนแปลง แต่หล่อนกลับรักเขา... รักเขามาก... ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าอคิราห์มีแต่ความเกลียดชังเท่านั้นที่หยิบยื่นคืนกลับให้มา ครอบครัวของหล่อนกับครอบครัวของอคิราห์สนิทสนมกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่คุณย่า สืบทอดมายังรุ่นคุณพ่อคุณแม่ และแน่นอนว่าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างต้องการที่จะทำให้สองครอบครัวเป็นทางแผ่นเดียวกัน หล่อนคือลูกสาวคนเดียวของ กิติยามณี ส่วน อคิราห์คือลูกชายคนโตของตระกูลมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวย รัตนเมธากุล โดยเขามีพี่น้องทั้งหมดสามคน อัคเรศ รัตนเมธากุล และอิศรา รัตนเมธากุล ซึ่งทั้งอัคเรศและอิศราต่างสนิทสนมกับหล่อนเป็นอย่างดี โดยเฉพาะอิศรา “ฟ้า...” “ทำไมไม่เป็นนายเล็ก” น้ำเสียงของเขายังคงดุดัน แววตาเดือดดาล ขณะก้าวเท้าเข้ามาหยุดตรงหน้าของหล่อน ฟ้าลดาแทบหายใจหายคอไม่ออก ตัวของหล่อนเล็กจิ๋วไปเลยเมื่อต้องเผชิญหน้ากับอคิราห์ในระยะใกล้แบบนี้ หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขา พยายามบอกเขาทางสายตา อยากให้เขารู้ อยากให้เขาเข้าใจว่าทำไมหล่อนถึงเลือกเขา แต่... อคิราห์มองไม่เห็นความรู้สึกที่หล่อนพยายามถ่ายทอดให้เลย หรือบางที เขาอาจจะไม่สนใจที่จะมองมันด้วยซ้ำ “ฟ้า...” “ตอบมาสิ ทำไมต้องเป็นฉัน!” หล่อนไม่เคยเห็นอคิราห์โกรธจนหน้าดำหน้าแดงแบบนี้มาก่อนเลย แม้เขาจะเป็นคนเดียวที่ไม่สนใจไยดีหล่อน ตั้งแต่เล็กจนหล่อนโตเป็นสาว เขาก็ไม่ค่อยเฉียดเข้าใกล้นัก แต่กระนั้นหล่อนก็ไม่เคยเห็นเขาเกรี้ยวกราดแบบนี้มาก่อนเลย เขาคงโกรธ คงเกลียด คงไม่พอใจมากที่หล่อนเลือกเขาเป็นเจ้าบ่าว “ฟะ... ฟ้า... เอ่อ...” “หรือว่าต้องการความสะใจ ฮึ ฟ้าลดา!” “พี่ใหญ่พูดอะไรคะ ฟ้าไม่เข้าใจ ฟ้า...” หล่อนหน้าซีดเผือด หยาดน้ำตาไหลซึมออกมาเอ่อล้นขอบตา “หน้าซื่อ ตาใสๆ ฉันไม่คิดว่าเธอจะร้ายลึกแบบนี้นะ ฟ้าลดา” “พี่ใหญ่... ฟ้าไม่...” “เธอคงเห็นว่าฉันเป็นคนเดียวที่ไม่ได้หลงใหลกับเสน่ห์ที่เธอพยายามโปรยสินะ เธอก็เลยเลือกฉันเป็นเจ้าบ่าว อยากเอาชนะฉันมากว่างั้น?” หล่อนไม่เข้าใจเลยว่าทำไมอคิราห์ถึงได้คิดเลยเถิดไปไกลขนาดนี้ หล่อนรักเขาต่างหาก... “ไม่ใช่ค่ะ ฟ้าไม่ได้อยากชนะพี่ใหญ่ แต่ว่ารัก...” หล่อนยังพูดไม่ทันจบ เขาก็แทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงเดือดดาล “จำเอาไว้นะ ฉันไม่มีวันแย่งผู้หญิงของน้องชายตัวเองไม่ว่าจะกับนายกลางหรือว่านายเล็ก ดังนั้นเปลี่ยนใจซะ เพราะเธอจะต้องพบกับหายนะแน่ ถ้ายังยืนยันว่าจะแต่งงานกับฉัน ฟ้าลดา” แววตาของเขาเลือดเย็นไม่ต่างจากคำพูดที่พ่นใส่หน้าของหล่อนเลย “ฟ้า... ไม่เคยมีอะไรกับพี่กลาง พี่เล็ก ฟ้า... เคารพสองคนนั้นเหมือนพี่ชาย...” หล่อนพยายามอธิบาย แต่อคิราห์ไม่ยอมรับฟังอะไรเลย “แต่ที่ฉันเห็น การกระทำของเธอมันไม่ได้ตรงกับคำแก้ตัวเลยนะ ฟ้าลดา” ทำไมอคิราห์ต้องเกลียดหล่อนขนาดนี้ด้วย... น้ำตาที่เอ่อล้นขอบตาตอนนี้ไหลลงมาอาบสองพวงแก้ม “ไปบอกผู้ใหญ่ซะว่าเธอเปลี่ยนใจแล้ว” “ฟ้า...” “เธอจะไม่มีวันพบความสุข ถ้ายังดึงดันที่จะเลือกฉัน ฟ้าลดา” แต่หล่อนรักเขานี่... และนี่มันก็คือหนทางเดียวที่หล่อนจะได้ใกล้ชิดกับผู้ชายที่ตัวเองเฝ้าฝันถึงมาตลอดยี่สิบสองปี “ฟ้า... คงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะพี่ใหญ่” “ฟ้าลดา” เสียงห้าวลึกของอคิราห์ถูกเค้นออกมาจากปากแผ่วเบา แต่มันโคตรเลือดเย็น หล่อนตัวสั่นเทา หัวใจสะท้านไหวด้วยความหวาดกลัวตื่นตระหนก “ฟ้ายืนยันคำเดิมค่ะ ว่าฟ้าเลือกพี่ใหญ่ เราสองคนจะต้องแต่งงานกัน” หล่อนเชิดหน้าสูง พยายามเข้มแข็งสุดกำลัง แต่แววตาของอคิราห์ที่จ้องมองมามันแผดเผาทุกความเข้มแข็งให้มอดไหม้ไม่เหลือชิ้นดี “งั้นก็เตรียมตัวพบกับนรกขุมที่ลึกที่สุดได้เลย ฟ้าลดา” อคิราห์ขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นอีก ไอร้อนจากเนื้อตัวใหญ่โตของเขาแผ่ซ่านเข้ามาสู่กายของหล่อน กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกลิ่นเหงื่อผสมโคโลญจน์โชยฟุ้งมาเข้าในจมูก “เพราะเธอจะได้แค่ตำแหน่งเมียแต่ง แต่ไม่มีวันได้หัวใจของฉัน” หล่อนพูดอะไรไม่ออก ทำได้แค่ยืนนิ่ง มองคนตัวโตที่เดินจากไปอย่างไม่ไยดีด้วยหัวใจที่ร้าวราญแตกสลาย ความเข้มแข็งที่พยายามสร้างขึ้นตอนนี้มันจางหายไปจนติดลบ มือเล็กคว้าพนักโซฟาเอาไว้เพื่อทรงตัว หยาดน้ำตาทะลักไหลอาบสองพวงแก้ม “ฟ้ารักพี่ใหญ่... นี่คือเหตุผลเดียวที่ฟ้าเลือกพี่ใหญ่เป็นเจ้าบ่าว...” ในขณะที่ฟ้าลดากำลังต่อสู้กับความปวดร้าวอยู่ในห้องรับแขกนั้น อคิราห์ก็ก้าวยาวๆ ออกมาจากบ้านหลังใหญ่ของตระกูลกิติยามณี เขาหยุดยืนข้างรถยนต์สีดำเงาของตัวเอง ใบหน้าหล่อจัดบูดบึ้งเต็มไปด้วยความเดือดดาล “เธอคงคิดว่านี่คือเกมที่จะต้องเอาชนะให้ได้สินะ ฟ้าลดา” ชายหนุ่มกำมือแน่น ดวงตาคมเข้มลุกโชนไปด้วยไฟโทสะ มือใหญ่กระชากประตูจนเปิดกว้างออก กำลังจะก้าวขึ้นไปนั่ง แต่เสียงทักทายของใครบางคนก็ดังขึ้นเสียก่อน