“ว่าแต่ เอ้ยอยู่คนเดียวจริง ๆ หรือ” ตั้วถามเช็กความมั่นใจให้น้องเมีย
“ครับ อยู่คนเดียวครับ” ไวทินยิ้มรับ ยกมือขึ้นรับแก้วน้ำสีอำพันที่ตั้วส่งมาให้ เขารับมันมาถืออย่างนอบน้อม
“อ้าว... ชนแก้วสักหน่อย เฮ้อ... ดีใจนะเนี่ยที่ได้รู้จักกันเอาไว้ พี่ไม่มีเพื่อนดื่มเลย จะออกไปข้างนอก เมียก็ไม่ให้ออก” แล้วตั้วก็หัวเราะร่วน
“อะไรคะ พี่ตั้ว ได้ยินพูดถึงเมีย เอาดี ๆ นะคะ” ส้มป่อยยกจานกับแกล้มที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ ๆ มาให้ เหล่ตามองว่าที่น้องเขยคนใหม่ ด้วยท่าทีที่ดีขึ้น
“ฝีมือซอมพอเขาน่ะ ขานั้นทำอาหารเก่ง พี่ส้มป่อยน่ะหรือ ได้แต่ต้มจืด ไข่เจียว ไก่ทอด หมูทอด ได้เท่านี้ก็หรูแล้ว” ตั้วยังเอ่ยถึงภรรยาไม่เลิก แกล้งพูดดัง ๆ ให้เมียของตัวเองได้ยิน
“ยังอีกนะพี่ตั้ว เดี๋ยวเถอะ” เสียงพี่ส้มป่อยแว้ดมาจากในครัว
“พวกพี่ดูรักกันนะ
