Apple Antoinette Maraño
“Ough!”
Napamulat at biglang napabangon ako sa kama. Napatingin ako sa orasan na nasa bedside table. Pasado alas tres na ng madaling araw. Kinilabutan at natakot ako sa napanaginipan ko. Parang totoo at buhay na buhay. Pinagpawisan tuloy ako ng malapot.
“Are you okay, sweetie?” nag-alala na wika ni Don sa akin. Mukhang nagising ito dahil sa biglang kilos ko.
“Don!” malakas na tawag ko sa pangalan niya at niyakap siya ang mahigpit. Hindi ko mapigilang mapaiyak. “Akala ko, totoo na.”
“Ssssh, it just a dream, sweetie. Kung anuman ang napanaginipan mo hindi mangyayari yon sa totoong buhay,” sabi niya ngunit parang mas lalo akong napaiyak. “Come on, stop crying na. Mabawasan ang ganda mo sa kakaiyak.”
Kumalas siya sa akin at kumuha ng bottled water sa ref. Ibin
