4.

1249 Words

วันนี้ผมยังคงมาทำงานเป็นปกติ แต่สิ่งที่มันไม่ปกติคงจะเป็นสายตาของท่านประธานที่มองมาที่ผมตลอดตั้งแต่เข้าห้องทำงานพี่แกมา ตอนแรกผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร จนกระทั่งสัมผัสได้ว่าไม่ว่าผมจะขยับไปไหนสายตาร้อนเหมือนไฟของใครคนหนึ่งก็ไม่ขยับออกไปเลย และในที่สุดผมก็รู้ตัวว่าอะไรคือเหตุผลให้เขาใช้สายตาแปลกๆมองมา นั่นคือรอยคิสมาร์กแดงแจ๋ที่คอนั่นไง ประธานแกคงจะสงสัยใคร่รู้ว่าทำไมเลขาสุดเฉิ่มของพี่แกถึงได้มีรอยรักเป็นจุดไม่เว้นแต่ละวัน แล้วแต่ละที่ก็ไม่ซ้ำกันซะด้วย พอรอยหนึ่งหายอีกรอยหนึ่งก็เพิ่มขึ้นมา แต่พี่แกก็คงยังไปปักใจเชื่อว่าเลขาที่เรียบร้อยของพี่แกจะเป็นคนแซ่บอะนะ ในโลกก่อนผมไม่ได้สนใจจะปิดรอยคิสมาร์กของตัวเองเท่าไหร่ เพราะเดิมทีก็ไม่ใช่คนเก็บตัวอะไรขนาดนั้น ตอนนี้พอมาอยู่ในร่างบี๋ผมเลยมักละเลยการกลบรอยคิสมาร์กบ่อยๆ แล้วยิ่งกระดุมเสื้อติดทุกเม็ดขนาดนี้ผมเลยประมาทคิดว่ามันคงจะไม่ลามมาข้างบนหรอก แต่เออผมคิดผิด "ประธานครับ นี่สถิติเดือนนี้" ผมทำเมินเฉยต่อสายตาของท่านประธานแล้วหันมายื่นงานให้เขาแทน ตามจริงแล้วเรื่องพวกนี้เองก็เป็นเรื่องส่วนตัว เขาไม่มีสิทธิ์มายุ่ง แม้ผมจะเป็นแค่ลูกจ้างของเขาก็ตาม เพราะฉนั้นถึงเขาจะมีความไม่เข้าใจแค่ไหน ตราบใดที่ผมไม่บอกเขาเองเขาก็ไม่มีทางรู้ เว้นแต่เขาจะไปเจอผมนัวกับผู้ชายในผับอะนะ 'ก๊อกๆ' เสียงประตูห้องดังขึ้นทำให้ทั้งผมและประธานหันมองเป็นตาเดียวกัน ตอนแรกผมคิดว่าจะไปเปิดประตูให้แล้วเฟดตัวออกไปจากห้องดีมั้ย แต่ยังไม่ได้ทำอะไรคุณเพลิงเอกแกก็ออกคำสั่งขึ้นก่อน "เข้ามา" "ขะ..ขออนุญาตค่ะ" คนที่ปรากฏในห้องล่าสุดกลายเป็นคุณน้ำหวาน หรือหวานใจในอนาคตของคุณเพลิงเอกประธานบริษัทนั่นเอง เห็นแบบนั้นผมจึงเกิดร้องอ๋อในใจ หรือพระเอกแกจะอยากเห็นหน้านางเอก อยากใช้เวลาร่วมกันแบบกุ๊กกิ๊ก แต่ก่อนความคิดมั่วๆของผมจะเตลิดไปมากกว่านี้ ท่านประธานแกก็ทำการดับฝันคนขี้มโนไปซะก่อน "รู้ใช่มั้ยว่าตัวเองทำงานผิดพลาด" "ค่ะ..แต่ว่า.." "เลิกแก้ตัวสักทีคุณน้ำหวาน" "ดิฉันไม่.." "ฟังเฉยๆมันจะตายมั้ยครับ" "..." "ดี" จากที่ตอนแรกผมคิดว่าพระเอกแกจะเรียกนางเอกมาหวานแหววกุ๊กกิ๊กด้วย มันดันกลายเป็นว่าพี่แกเรียกน้องหวานมาตักเตือนซะงั้น และมันก็ดูเหมือนจะร้ายแรงซะด้วยเพราะพี่แกดุอย่างกับหมา หรือว่ามันจะเป็นแนวของหนังเรื่องนี้ พระเอกเย็นชา ปากร้าย ซึนเดเระ ชอบนะแต่ปากแข็ง กับนางเอกโก๊ะๆมึนๆ ซุ่มซ่ามอะไรแบบนี้ เออน่าคิดนะ "จะไปไหนคุณบี๋ ผมยังคุยธุระกับคุณไม่เสร็จ" "เอ่อ..ผมเห็นว่าประธานยังไม่ว่าง.." "ผมว่างแล้ว..คุณบี๋มาหาผม ส่วนคุณน้ำหวานออกไปได้แล้ว แล้วอย่าให้มีความผิดพลาดแบบนี้ครั้งที่สอง" "คะ..ค่ะ" ผมที่ตอนแรกกะว่าจะหนีไปทำงานของตัวเองต่อข้างนอก ให้พระนางใช้เวลาร่วมกันอย่างเต็มที่ กลายเป็นว่าโดนคุณพระเอก.กักตัวไว้ส่วนนางเอกก็โดนไล่ไปซะได้ ถ้าคิดในทางที่ดีมันอาจจะเป็นช่วงต้นๆเรื่อง พระนางอาจจะยังไม่สปาร์คกันก็ได้ ท้ายๆเรื่องคงรักกันเองแหละ "ว้าย! ขะ..ขอโทษค่ะประธาน" ผมที่ตอนนี้เดินมายืนหน้าโต๊ะประธานแล้วกำลังจะสวนกับคุณหวานที่จะหันกลับไปพอดี แต่เหมือนว่ากระเป๋าของเธอจะดันไปเกี่ยวกับอะไรสักอย่างของที่ใส่ปากกา จึงทำให้เหล่าปากกาบนโต๊ะประธานล้มระเนระนาดลงมา แต่ก่อนที่คุณนางเอกคนสวยจะก้มเก็บ ประธานแกก็เกิดโมโหขึ้นมา จากก่อนหน้านี้ที่เจ๊แกทำผิดพลาดจากงานไปแล้ว คราวนี้ยังมาสร้างความรำคาญใจให้ประธานแกอีก "ไม่ต้องเก็บ คุณออกไปได้แล้ว" "แต่.." "ไป! ก่อนที่ผมจะโมโหไปมากกว่านี้" "ค่ะ.." นี่ถ้าเป็นหนังเรื่องอื่น พระเอกอาจจะชอบความเปิ่นๆ ซุ่มซ่ามๆ ใสๆ มึนๆ ของนางเอกก็ได้ แต่เรื่องนี้ดันไม่ใช่นี่สิ พระเอกเรื่องนี้โหด รักกันด้วยลำแข้ง.. "คุณบี๋ เก็บให้ผมหน่อย" "ได้ครับ" ด้วยที่ไม่อยากให้ท่านประทานแกหงุดหงิดไปมากกว่านี้ผมจึงได้ก้มเก็บเหล่าของที่ตกให้ประธานแต่โดยดี หวังว่าประธานจะไม่เห็นผมเป็นสนามอารมณ์แล้วตามมากระทืบผมอีกคนนะครับ.. เพลิงเอก past: ร่างสูงมองการกระทำของเลขาส่วนตัว พลันเบนสายตาหงุดหงิดจากพฤติกรรมน่าโมโหของพนักงานก่อนหน้าไปทางอื่น แต่ก่อนจะได้ทำอย่างนั้นสายตาเจ้ากรรมก็ดันไปเห็นอะไรสะดุดตาจากคุณเลขาซะก่อน ร่างเล็กที่ก้มเก็บของอยู่ทำให้สาบเสื้อร่นลงมาจนเห็นเข้าไปภายในเนื้อหนังมังสาของเจ้าตัว มันทำให้ร่างสูงเองวางสายตาไม่ถูก ไม่รู้จะมองไปทางไหน และในตอนนั้นเองก็มีบางอย่างที่ทำให้ท่านประธานสะดุดตา เมื่อมองไปยังคุณเลขาของตัวเอง 'นี่คุณบี๋ เจาะหัวนมด้วยหรอ?' ประธานหนุ่มมองเลขาของตัวเองด้วยความประหลาดใจอีกครั้ง ช่วงนี้เลขาของเขาแปลกตาไปมากจากแต่ก่อน ตั้งแต่รอยดูดมากมายที่ลำคอ รามไปจนถึงช่วงอกที่เขาเคยเห็นก่อนหน้านี้ หรือแม้กระทั่งการกระทำบางอย่างของอีกฝ่ายที่ดูจะแปลกตาไป ทั้งลักษณะการเดิน ท่านั่ง คำพูดคำจา สีหน้า แววตา หลายอย่างแปลกตาไปจนทำให้ประธานแบบเขาอดลอบมองทุกกริยาของอีกฝ่ายไม่ได้ จนบางทีเขาคิดว่าเขาเองจะใส่ใจเลขามากเกินไปรึเปล่า? แต่คงไม่หรอก.. เจ้านายที่ไหนเขาก็ทำกัน การใส่ใจลูกน้อง มันคือเรื่องปกติอยู่แล้ว เขาไม่ได้ทำมากเกินไปหรอก หรอ อ๊อหรอจ๊ะะ แอบมองหัวนมลูกฉันนี่คือปกติใช่มั้ยตอบ หื้มมมม นายคนนั้นคลั่งรักลูกฉันเบาๆหน่อยยย เขาเดินก็มอง นั่งก็มอง คืออารายยยยยย อีกนิดนึงเธอไม่นับรอบการกระพริบตาของลูกฉันเลยล่ะ! แต่ประธานเขาบอกปกติก็ปกติแหละเนอะอื่มๆ อุนแม่น้องบี๋:คราวหน้าถ้าเขามองนมหนูให้หนูมองจู๋เขาคืนนะคะลูก น้องบี๋:ได้ค่ะแม่ >อัพนิยายทุกวันจ้า >น้องบี๋แซ่บตลอดไป #นามเฉิ่ม(แอบแซ่บ)ของท่านประธาน #เบบี๋ของเพลิงเอก #เบบี๋ของแม่จ้า #เอาลูกดิฉันคืนมาเด้อ #เซฟหัวนมน้องบี๋ นามปากกา 72HZS อ่านว่าเจ็ดสิบสองเฮิร์ท

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more