สิบเอ็ด
จริงในเท็จ เท็จในจริง (2)
แม่ทัพใหญ่เห็นบุตรชายสีหน้าไม่สู้ดีก็ลอบขำ ก่อนจะหันหน้ามาพูดกับเฟิงอวิ๋นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเช่นเดิม
“ลูกเฟิง พ่อรู้ว่าเจ้าหมายถึงอันใด ทว่าเรื่องที่จะทำมันยากนัก หากพลาดอาจหมายถึงชีวิต” เขามีสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาคมมากประสบการณ์จ้องมองในถาดทรายนิ่ง “การประชุมในยามอิ๋น พ่อจะลองคุยกับองค์ชายใหญ่และแม่ทัพคนอื่นๆ ก่อน ตอนนี้เจ้ากับเจี้ยนหัวไปพักผ่อนเถิด หลานเจี้ยนหัว ระหว่างนี้เจ้าพักที่กระโจมแพทย์ไปก่อนได้หรือไม่?”
“ขอบคุณท่านแม่ทัพ ข้าไม่มีปัญหาอันใด” สุ่ยเจี้ยนหัวคลี่ยิ้ม เขาตามเฟิงอวิ๋นลงจากเขาตามที่อาจารย์มอบหมายคือ มาดูสภาพโรงแพทย์ในค่ายทหารและแก้ไขปัญหาสุขอนามัยของคนในค่ายอยู่แล้ว การนอนที่โรงแพทย์นับว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับหมอท่านอื่น
“ท่านพ่อ ข้าขอเข้าฟังการประชุมในครั้งนี้ด้วยได้หรือไม่?”
แม่ทัพใหญ่ได้ยินเช่นน
