สิบเอ็ด
จริงในเท็จ เท็จในจริง (3)
“เฟิงเอ๋อร์ เฟิงเอ๋อร์”
เสียงตะโกนเรียกจากหน้ากระโจมทำให้ดวงตาสีอ่อนลืมขึ้นโดยปราศจากความง่วงงุน นางเสมองไปยังผืนผ้าที่คลุมกระโจมก็เห็นว่ามีแสงสว่างรางๆ ส่องทะลุมาจากรูเล็ก สมองของนางคิดคำนวณ พบว่าตนเองหลับไปตั้งแต่ยามอิ๋น เวลานี้คงเป็นยามอู่กระมัง
“เฟิงเอ๋อร์ เจ้าตื่นหรือยัง” เสียงแหบห้าวด้านนอกตะโกนถามอีกครั้ง
นางตัดสินใจหยัดกายขึ้นจากเตียงที่ปูด้วยขนสัตว์หนานุ่ม บิดกายขับไล่ความปวดเมื่อย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใส “ตื่นแล้วพี่ใหญ่ ขอข้าล้างหน้าสักครู่”
เมื่อเห็นว่าด้านนอกเงียบแล้ว ทว่าไม่มีเสียงฝีเท้า นางก็คาดได้ว่าพี่ใหญ่คงจะยืนรอเป็นแน่ จำใจต้องรีบหยิบเสื้อคลุมตัวนอกสีแดงเข้มมาสวมทับ จัดการม้วนผมขึ้นให้เหมือนบุรุษ ลงมือล้างหน้าล้างตา ไม่ได้ใช้วิชาแปลงโฉมอีก ถึงอย่างไรการปลอมเป็นบุรุษก็ไม่จำเป็นต้องแปลงโฉม กับคนกันเองนางไม่ต้องการสวมหน้ากากอยู่แล้ว
