คู่หมั้นป่วนรัก

Episode 3 หมั้น

Episode 3 หมั้น

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

หลังจากวันที่อีตาสายชลบอกฉันเรื่องหมั้น ฉันก็พยายามหลบหน้าเขาทุกวันจนครบอาทิตย์

เมื่อวานพ่อเข้ามาในห้องบอกว่า จะให้หมั้นกับลูกเพื่อน ฉันถามเหตุผลว่าทำไมต้องหมั้น พ่อบอกว่าแค่อยากเกี่ยวดองกับเพื่อน

แต่จริงๆแล้วฉันแอบได้ยินว่าตอนพ่อเมาเคยพูดกับเพื่อนตัวเองว่าจะให้ลูกๆหมั้นกัน ตอนนี้เขาก็ทำตามสัญญาที่เคยพูดไว้แค่นั้น เหอะ แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยละ ยัยซันนี่ก็มีนี่น่า

แต่พรุ่งนี้ฉันต้องหมั้นแล้ว หมั้นด้วยอายุแค่17ปีนี่เหรอ เหอะ! แล้วอีกอย่างอีตานั่นมันมีแฟนแล้วนะ คบกับเพื่อนต่างห้องรุ่นราวคราวเดียวกับฉันเอง

แล้วต่อไปฉันต้องทำไง ดังไปทั่วโรงเรียนเหรอว่าฉันแย่งแฟนเพื่อน อายไหมที่รีบหมั้น คงต้องมีเสียงนินทาแหละ

วันต่อมา

ฉันถูกปลุกให้ตื่นตี 5 ลุกขึ้นมาอาบน้ำกินข้าวแต่งตัว ทั้งที่ฤกษ์หมั้นเก้าโมงโน่น ขนาดหมั้นกันนะยังถือฤกษ์ถือชัยกันอีก

ที่บ้านฉันถูกจัดตกแต่งให้สวยงาม บ้านเพื่อนเรือนเคียงมากันไม่น้อย ขนาดหมั้นจะเอาใหญ่ไปไหนเนี่ย

09 : 00 น.

เมื่อถึงเวลาแม่ก็พาฉันลงมาชั้นล่าง ฉันรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเพราะทุกคนต่างจับจ้องมาที่ฉันราวกับว่ามีดารามาเดินแบบ

และที่สำคัญเขาคนนั้น วันนี้ทำไมถึงน่ามอง หล่อขึ้น มีออร่า ไม่นะ อย่าพึ่งคิดไปถึงตรงนั้น อย่าไปหลงเพียงรูปกายภายนอกสิยัยแซมมี่

ฉันรีบส่ายหน้าไล่ความคิดนั้นออกไปจากหัว พร้อมกับหันไปมองอย่างอื่นเพื่อเบี่ยงเบนสายตาตนเอง

" เอาละ จะเลยฤกษ์แล้ว เริ่มพิธีเถอะ " พ่อพูดขึ้น

ไม่มีอะไรมาก ฉันแค่ให้เขาสวมแหวนแล้วฉันก็สวมคืนให้เขา ตอนที่เขาจับมือฉัน หัวใจดวงน้อยๆสั่นระริก ไม่รู้ทำไม

หลังจากนั้นก็ฟังคำอวยพรจากผู้ใหญ่ฝั่งฉันและฝั่งเขา ซึ่งฉันเห็นเพียงพ่อของเขาและปู่ย่าของเขา ตอนแม่ฉันแนะนำ แต่ไม่ยักจะเห็นแม่ของเขานะ

หลังจากนั้น พ่อกับแม่และพ่อของอีตาสายชล เรียกให้พวกเราสองคนไปคุยที่ส่วนตัว

" การหมั้นนี้ ไม่ใช่ว่าคิดจะเลิกก็เลิกกันง่ายๆนะ " พ่อฉันพูดขึ้น

" ทำไมเหรอคะพ่อ? " ฉันถามด้วยความสงสัยพร้อมมองคนที่นั่งข้างๆด้วยสายตาแบบไม่พอใจเล็กน้อย

" ถ้าหากเลิกกัน พ่อก็เสียหน้าสิลูก และหากลูกของพ่อมีคนอื่นก่อน สินสอดที่ฝ่ายชายให้ไว้พ่อต้องใช้คืนเขาสองเท่าเลยนะ "

" แล้วถ้าฝ่ายชายล่ะคะ เกิดว่าเขามีแฟนใหม่อะไรงี้ " ฉันถามไปเพราะความสงสัย

" ฝ่ายชายเหรอ หากเขามีคนใหม่หรือนอกใจในเชิงชู้สาว สินสอดเขาจะไม่ได้คืน " แม่ตอบแทนพ่อเหมือนจะเน้นย้ำไปทางเพื่อนพ่อนะ

" แต่ถ้าให้แฟร์ ผู้หญิงต้องเสียเพิ่มนะ " เพื่อนพ่อพูด

" มึงก็...พอเถอะ วิด้วย " พ่อพูดขึ้นเสียงดัง

" แต่วิยังไม่พูดอะไรเลยนะซี "

" เหอะๆ " เพื่อนพ่อพูด

" แต่จริงๆพ่อไม่อยากให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นนะลูกทั้งสองคน " พ่อหันมาพูดน้ำเสียงอ่อนกับอีตาสายชลและฉันผู้เป็นลูกที่นั่งมองผู้ใหญ่ถกเถียงกันตาแป๋ว

ฉันเปรยตาไปมองนิดๆว่า คนข้างๆจะตอบรับอะไรไหม

" ครับ " ครับเหรอ? เหอะ อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง

" พ่อคะ ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ " ฉันรีบชิงตัดบทเพราะเห็นว่าพ่ออ้าปากจะถามฉัน

" จะรีบไปไหน พ่อยังพูดไม่จบเลย นั่งก่อนสิ เสียมารยาทนะ น้าสีเทียนก็นั่งอยู่ด้วย "

สีเทียน? ชื่อพ่อของอีตาสายชลฉันก็นั่งลงอย่างว่าง่าย ฉันเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย จริ๊งๆ

" หนูแซมมี่ มีเบอร์พี่สายชลยัง " พ่อถามขึ้นอีกครั้ง ราวกับเป็นพ่อสื่อให้เด็กๆอย่างนั้นแหละ

" ไม่เอาหรอก เสนียด " ฉันพูดเบาๆเหมือนจะพึมพำมากกว่า

" ห้ะ ลูกว่าอะไรนะ "

" น้องเขาว่า... "

" หนูพูดว่า พี่เขาอยู่โรงเรียนมีระเบียบมากเลยค่ะ แหะๆ " ฉันรีบชิงตัดบทก่อนที่นายคนนี้จะพูดขึ้นเพราะฉันรู้ว่าเขาได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี้

" แถ " ฉันเหลือบตาไปเห็นอีตานั้นพูดแบบไม่ออกเสียงมาทางฉัน กรี๊ดด ว่าฉันแถเหรอ?

" ตกลงแลกเบอร์ แลกไลน์ กันยังลูก " พ่อพูดขึ้นอีกครั้ง

เราทั้งคู่ส่ายหน้ากัน พร้อมกับทำหน้างงๆเมื่อพ่อยื่นมือมาตรงหน้าฉันและตรงหน้าไอ้คนที่นั่งข้างๆ

" เอาโทรศัพท์ของทั้งสองคนมาเดี๋ยวพ่อจัดการให้ "

ฉันเห็นอีตานั้นยื่นให้พ่ออย่างไม่ลังเล สงสัยอยากได้เบอร์ฉันจนตัวสั่นแล้วมั้ง ก็คนมันสวยหนิช่วยไม่ได้555

" แซมมี่เอาโทรศัพท์ลูกมาให้พ่อสิ " เสียงพ่อดังขึ้น กรอบความคิดของฉันสลายไป พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ไปให้พ่อช้าๆ

" งั้นวิ ไปหาปู่ย่าตายายของยัยแซมมี่ก่อนนะคะ " แม่พูดขึ้นพร้อมลุกขึ้นทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์

" เออ ไอ้ซี กูจะกลับบ้านแล้ววะ ป่านนี้เมียกูคงเลี้ยงฝาแฝดที่บ้านเหนื่อยแล้วอะ กูออกมานานแล้วเหมือนกัน "

" เออ มึงไปเถอะ เดี๋ยวกูก็คงต้องไปเดินยืดเส้นยืดเส้นเหมือนกัน จะให้เด็กๆคุยกันไปก่อน "

อะไรเนี่ย จะทิ้งให้อยู่กันสองคนเหรอ?

" พ่อ เสร็จยังหนูจะไปแล้วค่ะ "

" จะรีบไปไหน คุยกับพี่เขาก่อน พรุ่งนี้พ่อจะให้พี่เขามารับลูกไปโรงเรียนด้วยกันเลย "

" ห้ะ...ไม่นะ พ่อจะให้หนูไปกับมัน ไม่ๆ กับ...เอ่อ พี่เขา หนูไม่ไปนะ "

" ทำไมถึงไม่ไป "

" ก็...เอ่อ...ผมหนูเสียทรงหมดหากไปกับมอไซค์อะ หนูอยากไปกับรถรับส่งลุงลอยเหมือนเดิมค่ะ "

" ผมก็ว่าดีแล้วนะครับน้าซี ให้น้องเขาไปกับรถลุงลอยเถอะ เพราะรถผมไม่มีหมวกกันน็อคเหลือให้แล้ว "

ดีมาก นายพูดได้ดีมาก หากฉันไปคู่กับนาย คราวนี้คนได้ลือกันทั้งโรงเรียนแน่ๆ

" พ่อจะไม่เสียค่ารถรับส่งและจะหักค่าขนมของลูก หากไม่ฟังและไม่ทำตามที่พ่อสั่ง " น้ำเสียงของพ่อคือเฉียบขาดมาก

ทำเอาเราทั้งคู่ถึงกับต้องหันไปมองหน้าพร้อมกัน

" ตกลงว่าให้พ่อหักใช่ไหม แล้วหนูก็หาเงินมาจ่ายค่ารถรับส่งเอง " พ่อพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเราทั้งคู่เงียบนานเกินไป

" ผม... "

" โอเคค่ะ หนูจะไปกับพี่สายชลสุดหล่อก็ได้ค่ะพ่อ " ฉันฝืนยิ้มให้พ่อ

" โอเคดีมากลูกรัก " พ่อพูดจบคืนโทรศัพท์ให้เราทั้งคู่ แล้วก็พาตัวเองเดินออกไป

" เธอรับปากทำไม "

" ไม่รับปากแล้วนายจะส่งเสียค่ารถให้ฉันเหรอ? "

" ฉันไม่ได้รวยขนาดนั้นและไม่ยอมควักเงินมาจ่ายอะไรไร้สาระแบบนั้นหรอก จริงๆบอกแฟนเธอสิ ไอ้ปลาวาฬ ม.4 อะมันรวยจะตาย "

" อ้ายย ฉันกับมันยังไม่เป็นแฟนกันนะโว้ย เตี้ย อ้วน ซะขนาดนั้น ใครจะเอาทำแฟน ถึงจะรวยก็เถอะ "

" เหอะ! สมใจเธอแล้วสิ ที่มีคู่หมั้นหล่อแบบฉัน "

" อยากจะถ่มน้ำลายใส่หน้าจริงๆ ถามจริงที่บ้านมีกระจกปะ "

" มีสิ ถึงได้กล้าพูดว่าตัวเองหล่อ สมาร์ทสาวๆติดตรึม "

" เหอะ มั่นหน้ามั่นโหนกเหลือเกิน "

" หรือเธอจะว่าฉันไม่หล่อ แต่วันนี้ฉันแอบเห็นเธอมองฉันในลุคนี้ตาค้างเลยนะ "

เขาพูดจบยื่นหน้ามาใกล้หน้าฉัน ห่างเพียงแค่คืบ ฉันเบิกตากว้าง ตกใจ ใจสั่น พึ่งเคยเห็นซึ่งๆหน้าและใกล้ๆก็วันนี้แหละ

เขายิ้ม ฉันได้สติถอยหลังแล้วเบือนหน้าหนีทันที

" เรามาตกลงกันเถอะ " เขาพูดแค่นั้น

❤️____________❤️

นามปากกาม่านฟ้า