Episode 13 เซอร์ไพรส์
1620 Words
Episode 13 เซอร์ไพรส์
วันจันทร์
ฉันเริ่มอาการดีขึ้น ไม่ปวดหัวแล้วและวันนี้ก็มีสอบวิชาพละศึกษากับวิชาคณิตศาสตร์ด้วย ขาดไม่ได้ ขี้เกียจไปซ่อมคนเดียว
" เธอนี่นะ จะลาอีกวันเป็นไรไป " เขาว่าพลางยื่นหมวกใบสีขาวให้ฉัน
" ฉันเป็นเด็กดี ขาดไม่ได้นะ เอ่อ แล้วหมวกนี้... "
" ฉันซื้อใหม่เมื่อวานนะ " แล้วทำไมเราต้องรู้สึกดีใจด้วย แปลกแฮะ
" อืม " ฉันขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ของเขา
" ขยับเข้ามาอีก "
" ทำไมอะ "
" เดี๋ยวเกิดเธอวูบจะเป็นลมทำไง นั่งไกลขนาดนั้น "
" เป็นห่วงเหรอ? " ฉันมันปากไวจริงๆ ทำเอาเขาถึงชะงักเงียบไปเลย เขาไม่ตอบอะไรค่อยๆขับรถออกไป มุ่งตรงไปโรงเรียน
วันนี้เราทั้งคู่มาสาย ไม่รู้เพราะอะไรหรือความตั้งใจของเขากันแน่ที่จะป่าวประกาศให้โลกรู้ว่าฉันกับเขาเป็นอะไรกัน
ปกติเขาจะมาตอนเช้าตรู่ ในช่วงที่เพื่อนๆยังไม่มา แต่วันนี้มาแปลก มาตอนที่เพื่อนเต็มในโรงเรียนแล้วเขายังพาฉันซ้อนท้ายเข้าโรงเรียนอีก สายตาทุกคนจับจ้องมองมาที่ฉันและเขาทันที
" เธอเป็นอะไรไหม ฉันดูเธอเกร็งๆนะ " เขาถามตอนที่ฉันกำลังถอดหมวกกันน็อคออกจากหัว แต่ถอดเท่าไรก็ไม่ออกสักที
" ปะ...เปล่า " ฉันพูดพร้อมหันมองซ้ายมองขวา สายตาของทุกคนกำลังจ้องมาที่ฉัน
" คุยกับฉัน มองแค่ฉัน เธอไม่ต้องไปสนใจคนอื่นหรอก เขาจะพูดอะไรก็ช่างหัวมัน " เขาพูดเหมือนจะไม่แคร์
" อืมๆ ทำไมมันแกะไม่ออกอะ " สายของหมวกกันน็อคที่รัดลงมาที่คาง มันเริ่มเจ็บเพราะฉันเริ่มจะดึงมันออก
" มาเดี๋ยวฉันทำให้ " เขาพูดจบเดินเข้ามาหาฉันพร้อมโน้มตัวมานิดหน่อย เพราะฉันเตี้ยกว่าเขานะ มือหนาแกะให้ฉันออกอย่างง่ายดาย ทำไมมันดูง่ายจัง เขาจะว่าฉันตอแหลไหมเนี่ย
" อืมๆ ขอบใจนะ งั้นฉันไปก่อนนะ " ฉันเงยหน้าสบตาเขาเล็กน้อย พร้อมถอดหมวกออกยื่นคืนให้เขา
" เดี๋ยวก่อน! วันนี้เธอสอบคณิตศาสตร์ใช่ไหม "
" อืม พี่รู้ได้ไง "
" เรื่องที่ฉันรู้ไม่สำคัญหรอก แต่มันสำคัญที่ว่าเด็กตั้งใจเรียนอย่างเธอ จะทำข้อสอบได้ไหมมากกว่า อย่าลืมนะว่าลอกเพื่อนไม่ได้ "
" พี่จะว่าฉันโง่เหรอ "
" แล้วมันไม่จริง? "
" เหอะ! " ฉันย่นจมูกใส่เขา
" อะ นี่ สมุดจดของฉัน ฉันทำมาให้เธอดูคร่าวๆ ของวันนี้ที่เธอจะสอบ เอาไปอ่านซะ สอบคาบบ่ายใช่ไหม " เขารู้แม้กระทั่งเวลาสอบเลยเหรอ? เขาดูเหมือนจะใส่ใจเป็นพิเศษนะ ฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองเป็นแน่
" อืม! " ฉันยื่นมือไปรับ เเต่เขาชักกลับ
" พูดขอบคุณเป็นไหม? "
" ชิ ขอบคุณค่าาพี่สายชลของน้อง " ฉันฉีกยิ้มแบบฝืนๆพร้อมพูดประชดออกไป
" ดีมาก คราวหลังพูดแบบนี้แหละน่าฟังหน่อย " เขายื่นสมุดมาให้ฉันแล้วเดินยิ้มเข้าไปในโรงอาหาร แปลกดีแหะ!
หลังจากเคารพธงชาติเสร็จก็เรียนคอมพิวเตอร์กันเลยคาบแรก
" ยัยแซมมี่แกปิดบังอะไรพวกฉันอยู่ "
ระหว่างที่นั่งรอครูผู้สอนวิชานี้ ทุกคนในห้องต่างพูดคุยกัน
" ไม่นะ " ฉันอ่านสมุดจดของแฟน เอ้ย คู่หมั้น มันขัดๆยังไงไม่รู้ แต่ตอนนี้นายดีกับฉันมาก ฉันขอเรียกนายว่าพี่สายชลล่ะกัน ถึงมันกระดากปากเล็กน้อยอะ
" เดี๋ยวๆ แล้วนี่อะไร "
" ยัย...ด้าเอาสมุดฉันคืนมานะ "
ยัยด้าแย่งสมุดที่พี่สายชลให้ฉัน ไปอ่านพร้อมยัยปลายัยนับดาวยัยนา พวกนางๆพากันไปมุงดู ก่อนจะอุทานเสียงดัง
" ว้าย! " พวกนางหันมามองหน้าฉันพร้อมยิ้มออกมา
" วันศุกร์ที่แล้วพี่นัฐขอเบอร์ แล้วนี่สมุดพี่สายชลจดวิชาคณิตศาสตร์ที่เราจะสอบวันนี้พี่เขาให้แกอีก " ยัยนาพูดอย่างตื่นเต้น
" แกทำบุญด้วยอะไรเนี่ย มีแต่หนุ่มฮอตสนใจอะ "
" พวกแก อย่าเสียงดังไปสิ " ฉันปรามเพื่อนสาว เพราะทุกคนในห้องกำลังหันมามองฉันเป็นตาเดียวกัน
" ทำไม? มีของดีก็ต้องอวดสิ " ยัยนาพูดแล้วยักไหล่
พวกนางทั้งสี่คนพากันอ่านสมุดจด ไปมา หัวเราะคิกคัก
" แซมมี่ " เสียงเรียกนี้ทำให้ฉันต้องหันไปมอง เพื่อนร่วมห้อง เป็นเหรัญญิกของห้องเราเอง เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆผิวขาวใส่แว่นตาด้วย
" ว่าไงเหมียว "
" เธอเป็นแฟนพี่สายชลเหรอ? "
ฉันถึงกับนิ่งชะงักไปเลย จะพูดไงดี ฉันยังไม่ตกปากรับคำเป็นแฟนของเขาเลย
" พอดีพี่สาวเราเป็นเพื่อนห้องเดียวกับพี่สายชลนะ พี่เขาบอกมา " เหมียวพูดขึ้นอีกรอบ
" แล้วไง ถ้ายัยแซมมี่จะเป็นเเฟนพี่สายชลมันเกี่ยวอะไรกับเธอ " จู่ๆยัยนาก็พูดขึ้นพร้อมเดินมาเอาแขนคล้องคอฉัน
" ปะ...เปล่า เราแค่จะยินดีด้วยนะ " เหมียวเหมือนจะกลัวยัยนานะ ก้มหน้าหลุบตาต่ำ แล้วกลับหลังหันเดินไปนั่งที่โต๊ะคอมตัวเอง
" แต่วันก่อน มีข่าวลือว่าเธอกับพี่นัฐเป็นแฟนกันนี่น่า " เพื่อนในกลุ่มเหมียวพูดขึ้น
" จริงๆยัยแซมมี่ยังไม่ตกปากรับคำกับพี่นัฐนะ พวกเธออะลือเก่งเกินไปนะ เขาแค่ขอเบอร์เอง " ยัยด้าพูดขึ้นพร้อมเดินมาสมทบกอดคอฉันอีกคน
" เหรอ? แต่ฉันว่าเธอเหมาะสมกับพี่นัฐมากกว่าพี่สายชลนะ " เพื่อนในกลุ่มเหมียวพูดต่อ
" จริงๆใครจะเหมาะสมกับยัยแซมมี่ต้องให้เธอมาตัดสินด้วยเหรอ เชอรี่! " ด้าตะเบ็งเสียงดัง
" พอๆ " ฉันรีบห้ามยัยด้า
" ไปๆ ไปนั่งก่อนยัยด้า เดี๋ยวครูก็มาสอนแล้ว อย่าให้เป็นเรื่องเลย " ยัยนับดาวพูดขึ้น
" ใช่ๆ แกอย่าให้ยัยนับดาวที่เป็นหัวหน้าห้องเราลำบากเลย " ปลาพูดเสริม
เพื่อนฉันทั้งสี่คนนะ ยัยปลากับยัยนับดาวเป็นเด็กเรียนเก่ง พูดจาน่าฟัง ใจเย็น แต่ยัยด้านี่มีนิสัยใจร้อน นางชอบแสดงออกไปเลยว่าไม่พอใจตรงไหน และยัยนาคือนางเป็นประเภทไม่กลัวใครเหมือนกัน ชอบพูดเสียงดังทำนองนี้
หลังจากเรียนคอมเสร็จพวกเราก็ว่างหนึ่งคาบก่อนจะเข้าเรียนวิชาภาษาไทยในคาบต่อไป
" สรุปแกกับพี่สายชลยังไงอะ " นาพูดขึ้น
" ฉันอุตสาห์ให้เบอร์แกกับพี่นัฐ สรุปพี่สายชลตัดหน้าไปก่อนแล้ว "
" แต่ถึงแกจะคบใคร พวกเราก็โอเคหมดแหละ "
" พูดได้ดียัยนับดาวเพื่อนรัก " ยัยด้ากอดยัยนับดาวแบบหยอกล้อ
นี่แหละเพื่อนฉัน เพื่อนที่เรียกว่าสนิทมาแต่มัธยมต้นโน่น และมันโชคดดีตรงที่มัธยมปลายเราทั้งห้าคนยังอยู่ห้องเดียวกันอีก
คาบว่างพวกเราพากันมานั่งริมคลองในโรงเรียน แถวนี้อากาศเย็นสบายร่มรื่น แม่วิเคยบอกว่าเป็นที่แม่วิชอบมานั่งเล่นประจำสมัยท่านเรียนอยู่ที่นี่นะ
เพื่อนสาวต่างเม้ามอยส์กันอย่างออกรส ส่วนฉันนะเหรอนั่งอ่านสมุดจดของพี่สายชลอยู่ ฉันเป็นเด็กเรียนก็จริง แต่เรียนไม่เก่ง แต่ความจำเป็นเลิศฉันจึงอาศัยความจำเอา เลยต้องอ่านหลายๆรอบหน่อย
" ว้ายๆ " เสียงของยัยด้าและยัยนามันรบกวนประสาทฉันมาก ฉันจึงอ่านทวนข้อสามอีกหนึ่งรอบแต่...
" อะ " เสียงดังคุ้นหูพร้อมกับดอกกุหลาบหนึ่งช่อ ห่อด้วยกระดาษสีใสยื่นมาข้างหน้าฉัน ทำให้ฉันเงยหน้าจากสมุดหันไปมองคนที่ถือดอกไม้ทันที ทำเอาฉันชะงักอ้าปากเหว่อเลย
" หะ...ให้ฉันทำไมเหรอ? " หัวใจฉันเต้นตึกตักๆ ไม่นึกว่าเขาจะทำตามแล้วเอามาให้ มันเซอร์ไพรส์มาก
" เป็นแฟนกันนะ " เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง ใบหน้าของเขาเรียบเฉยไม่ยงไม่ยิ้มอะไรเลย ฝืนปะเนี่ย
" ว้ายย อิจฉา อะ " เสียงนี้เป็นเสียงโต๊ะรอบข้างที่พากันสนใจฉันและเขา
ถ้าไม่รับเขาคงหน้าแตก แต่เขาคงป่าวประกาศทุกคนแล้วมั้งว่าฉันกับเขาเป็นอะไรกัน งั้นตามน้ำไปก่อนละกัน ถึงจะมองไม่ออกว่าเขาจริงจังหรือว่าแค่ทำให้มันถูก
" อืม " ฉันยื่นมือไปรับดอกไม้
" ตกลงไหม ตอบก่อน " บังคับแหละดูออก
" เป็นค่ะพี่สายชล " ฉันพูดเน้นชัดทุกถ้อยคำ
" โอเคเธอเป็นแฟนฉันแล้วนะ " เขาพูดแค่นั้นก็นั่งลงแทรกที่ใกล้ๆฉัน จนฉันต้องขยับห่างออกไปนิด รุกแรงหรือเปล่าเนี้ย?
ยัยพวกเพื่อนฉันกรี๊ดกราดกันใหญ่ ส่วนมากก็เป็นยัยด้ากับยัยนาแหละ สักพักเพื่อนๆของเขาเอาขนมมาให้ เยอะมาก
" ตั้งใจสอบนะ " เขาพูดแค่นั้นก็ลุกขึ้นยืน
" อืม " ฉันพยักหน้า
" พูดใหม่สิ "
" ค่ะ " ฉันรู้ว่าเขาชอบให้พูดเพราะๆมีหางเสียง
" งั้นฉันไปเรียนก่อนนะ "
ฉันพยักหน้า พอเขาเดินไปแค่นั้นแหละ ยัยด้ายัยนาแย่งขนมกันใหญ่เลย พวกนี้อะเหมือนเด็กๆเลย
❤️___________❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- Writer
