Ganoon pala iyon. Kaya pala hindi basta-basta nakakapasok ang mga tao rito. Kaya pala parang hindi nakikita ng mga tao ang magandang paaralan na ito. Inilibot ko ang aking paningin at doon nakita ang ilang estudyante na abala sa kani-kanilang mga ginagawa. Karamihan sa kanila ay hinahanap ang kanilang mga kaibigan, at ang iba naman ay abala sa paghanga sa paligid.
Sino ba naman ang hindi hahanga sa ganda ba naman ng lugar.
Kahit ako ay hindi mapigilan ang mapanganga dahil sa sobrang ganda nito. Ang malawak na field na aming dadaanan bago pa makarating sa malaking pintuan papasok sa magandang palasyo o sa Blue Blood University. May mga bulaklak sa gilid ng daan na sobrang ganda at kumakanta pa. Ang isang malaking fountain sa gitna ang umaagaw ng pansin ng bawat estudyante dahil sumasayaw
