หยุดหัวใจยัยเพลย์เกิร์ล

บทที่13) จองเวรจองกรรม

โรงเรียนธัญศิลาวิทยาศาสตร์

"กรี๊ด! อีสาลี่! อีสาลี่! มึงต้องตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้!"

"อะไรของมึงอีแซนดี้ คนจะนอนแม่งมากวนกันอยู่ได้" สาลี่ตบลงบนหน้าผากประมาณสิบไร่เศษของสหายรักอย่างแซนดี้ด้วยความโมโหที่แซนดี้นั้นบังอาจเข้ามายุ่งวุ่นวายในตอนที่เธอกำลังนอนหลับสบาย

"มึงดู! ดูสิว่าอาจารย์ประจำวิชาพฤกษศาสตร์เบื้องต้นของเราเป็นใคร!" แซนดี้กดนิ้วไปยังหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่มีรูปของไฟท์เตอร์โชว์หราอยู่บนนั้นด้วยความตื่นเต้น เพราะเด็กสาวนั้นมีความรู้สึกดีๆ ต่อไฟท์เตอร์เป็นการส่วนตัวนั่นเอง

"งั้นเทอมนี้กูก็จะไม่ลงเรียนวิชานี้ จะได้ไม่ต้องทนฟังเสียงร้องวี้ดว้ายของมึง รำคาญ! อีฉิบหาย!" สาลี่ยกเอาเหตุผลสิ้นคิดขึ้นมากล่าวอ้างเพื่อไม่ให้แซนดี้และวีวี่ที่เป็นสหายรักอีกคนจับพิรุจในตัวของเธอได้

"เสียใจด้วยนะคะที่วีวี่คนสวยคนนี้จะต้องแจ้งข่าวร้ายให้อีสาลี่ผู้ขี้ริ้วขี้เหร่ได้รับทราบ เพราะวิชานี้ในปีนี้นั้นบังคับนักเรียนทุกคนในระดับชั้นมอหนึ่งถึงมอหกลงเรียนทุกคนค่ะ" วีวี่ว่าอย่างรู้สึกสะใจที่ทำให้สาลี่ไร้ซึ่งหนทางหนีจากเสียงหวีดแหลมของแซนดี้ในทุกครั้งที่มีโอกาสได้เจอกันกับไฟท์เตอร์

"กรรมของกูจริงๆ มีเพื่อนเป็นมึงเนี่ยอีแซนดี้" แม้ปากจะก่นด่าแซนดี้หากแต่ใจดวงน้อยๆ ในทรวงอกสาวกลับรู้สึกหวาดวิตกเมื่อได้รับรู้ว่าเธอไม่มีอาจที่จะหลีกหนีเจ้ากรรมนายเวรอย่างไฟท์เตอร์ได้อีกต่อไป...

"เหอะน่าอีสาลี่ ถือว่าช่วยแบ่งเบาภาระหูให้กูเถอะนะ" วีวี่ก้มลงกระซิบข้างหูสาลี่ในตอนที่แซนดี้เผลอ

บ่ายวันเดียวกัน...

ที่สุดแล้วช่วงเวลาที่สาลี่เกลียดและหวาดระแวงมากที่สุดก็เดินทางมาถึง ในขณะที่วีวี่ก็ต้องถึงขั้นยกมือขึ้นนวดสองหูของตัวเองเพื่อรอรองรับเสียงหวีดร้องของแซนดี้ในเวลาที่ได้หล่อนนั้นได้เห็นหน้าอาจารย์ประจำวิชาพฤกษ์ศาสตร์คนใหม่ของโรงเรียน

"เดี๋ยวยังไงอาจารย์รบกวนนักเรียนแบ่งกลุ่มออกเป็นกลุ่มละสี่คนนะครับ แล้วอาจารย์จะแจกแจงเนื้อหาคร่าวๆ เกี่ยวกับโครงการตัวนี้ให้นักเรียนทราบอีกที" ไฟท์เตอร์ที่ได้ชื่อว่าเป็นอาจารย์ประจำวิชาพฤกษศาสตร์คนใหม่กล่าวพร้อมรอยยิ้มอ่อนหวาน และสิ่งนั้นมันก็ทำให้เหล่านักเรียนสาววัยแรกแย้มถึงกับรู้สึกเนื้อตัวหลอมละลายไปอย่างไม่ต้องสงสัย

"ครับ" เมื่อเห็นว่าการแบ่งกลุ่มผ่านไปได้ด้วยดี ไฟท์เตอร์ที่เป็นอาจารย์ประจำวิชาจึงทำตามหน้าที่ของตัวเองต่ออย่างที่ควรจะเป็น

"เดี๋ยวอาจารย์จะสุ่มเรียกหนึ่งในสี่ของแต่ละกลุ่มออกมาเป็นตัวแทนในการสุ่มจับฉลากโครงการที่กลุ่มของตัวเองต้องค้นคว้ามาส่งอาจารย์นะครับ"

"ตัวแทนจากกลุ่มที่หนึ่ง ปฏิภานครับ" ถ้าหากจะดูจากการที่นักเรียนทุกคนมีความสนใจที่จะรับฟังในสิ่งที่อาจารย์อบรมสั่งสอนแล้วนั้น นับได้ว่าไฟท์เตอร์นั้นเป็นอาจารย์ที่ทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างเยี่ยมยอดคนหนึ่งเลยทีเดียว

"ตัวแทนจากกลุ่มที่สิบ สาลี่ครับ" ไฟท์เตอร์จงใจที่จะเอ่ยเรียกสาลี่ด้วยชื่อเล่นเพื่อแสดงให้แซนดี้ได้เห็นว่าเขานั้นมีความสนิทชิดเชื้อกับสาลี่มากแค่ไหน และเขาก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าสิ่งนี้มันจะสามารถทำให้แซนดี้กับสาลี่นั้นทะเลาะกันเองได้...

"ทำไมพี่ไฟท์ถึงเรียกมึงอีสาลี่" หากแต่แซนดี้นั้นกลับติดใจในเรื่องที่ไฟท์เตอร์ร้องเรียกชื่อของสาลี่ให้เป็นตัวเลือกของกลุ่มมากกว่าที่จะคิดว่าชายหนุ่มเรียกเพื่อนสนิทของเธออย่างคนที่สนิทสนมกัน...

"กูไม่รู้ มึงอยากรู้มึงก็ไปถามอาจารย์เองสิอีแซนดี้" สาลี่ว่าอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะค่อยๆ ยืดตัวขึ้นเต็มความสูงเพื่อไปสุ่มจับฉลากโครงการที่ตัวเองและกลุ่มเพื่อนอีกสามคนนั้นต้องลงมือทำ

"ว่าไงจ๊ะเมียจ๋า คิดถึงผัวไหมเอ่ย" ไฟท์เตอร์ยื่นแขนยาวออกไปก่อนจะคว้าหมับเข้ากับอกอิ่มของสาลี่และรีบชักมือกลับมาไว้ข้างกายของตัวเองตามเดิมในแทบจะทันที

"แก! ไอ้สารเลว" เหงื่อตรงสองขมับสาวถึงกับผุดขึ้นมาด้วยความหวาดวิตกว่าใครสักคนในที่นี้อาจจะทันได้สังเกตเห็นเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้านี้ที่ไฟท์เตอร์กระทำกับเธอ

"จับฉลากด้วยครับนักเรียน อาจารย์ก็พอจะเข้าใจว่าอาจารย์หน้าตาดี แต่ไม่จำเป็นต้องยื่นจ้องกันอยู่นานขนาดนี้ก็ได้ อาจารย์เขินครับ" จบประโยคดังกล่าวของไฟท์เตอร์ เพื่อนร่วมชั้นของเด็กสาวก็ถึงกับโห่ร้องหวีดแซวคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสาวมั่นอย่างสาลี่ในทันที

"โครงการที่กลุ่มที่สิบได้รับมอบหมายก็คือ การเฝ้าติดตามการเพาะพันธุ์กาแฟนะครับ" ไฟท์เตอร์ขยิบตาแพรวพราวเจ้าเสน่ห์ใส่นักเรียนสาวรุ่นน้องก่อนจะหันมายกยิ้มอย่างผู้ชนะให้กับสาลี่

"ฝากไว้ก่อนเถอะ!" ใบหน้ารูปไข่นั้นแดงจัดด้วยความโมโหแต่ทำอะไรไฟท์เตอร์ไม่ได้ จึงเลือกที่จะหมุนตัวกลับเพื่อเดินกลับไปนั่งประจำโต๊ะของตัวเองในทันที

"เลิกชั้นเรียนครับ"

"นักเรียนทำความเคารพ" แซนดี้ซึ่งเป็นหัวหน้าห้องกล่าวขึ้นเสียงใสหลังจากได้ยินอาจารย์หนุ่มร้องบอกว่าเลิกชั้นเรียน

"สวัสดีค่ะคุณครู,สวัสดีครับคุณครู"

"เธอไม่มีวันที่จะหนีฉันพ้นสาลี่ ต่อให้เธอจะพยายามหนีฉันไปจนสุดหล้าฟ้าเขียวแต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะไปกระชากเธอมาลงนรกไปด้วยกันกับฉันอย่างแน่นอน" ไฟท์เตอร์กล่าวขึ้นหลังจากที่นักเรียนของเขาเดินออกไปจากห้องจนหมดทุกคนแล้ว ก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อที่จะส่งข้อความบางอย่างไปยังภรรยาตีทะเบียนของเขาที่ชื่อว่าสาลี่...

มีใครเกลียดอีไฟท์ไหม จะบอกว่าอย่าเกลียดมันเลยเพราะบทเรียนที่มันจะได้รับสาสมกับสิ่งที่มันเคยกระทำเอาไว้อย่างแน่นอนจ้าา 🥰