ตอนที่ 8.
975 Words
“ฮึ คนดีเหรอ”
เกริกยิ้มหยัน มองลูกสาวที่เทิดทูนพ่อตัวเองราวกับเทวดาอย่างสมเพช นี่นายเลิศคงไม่เคยให้ลูกรู้ว่าตัวเอง เคยทำความชั่วอะไรไว้บ้าง สร้างภาพเป็นคนดีให้ลูกยกย่อง แต่ต่อให้ผ่านมากี่ปี เขาก็จำได้ไม่ลืมถึงวันสุดท้ายในชีวิตของบิดาของเขา
“หมดแล้ว ไม่มีอะไรเหลือเลย ไอ้เลิศ มึงเอาของกูไปหมด มึงโกงกู มึงหลอกกู มึงทำให้กูไม่เหลืออะไรสักอย่าง ไอ้ขี้โกง ไอ้เลว!”
ภาพของนายการุณบิดาของเขาที่นั่งร้องไห้ อยู่ข้างกองขวดเหล้า พร่ำด่าแต่คนที่ทำให้ตัวเองต้องถูกฟ้องล้มละลาย ทรัพย์สมบัติของตระกูลกัมปนาทถูกอีกฝ่ายยึดไปหมด แม่ของเขาพยายามกันเขาไม่ให้เข้าไปใกล้พ่อที่กำลังเมามาย พ่อถูกพิษสุราครอบงำจนระบายความเจ็บช้ำในใจออกมา บ้านกำลังจะถูกยึด เขากับแม่กำลังจะไร้ที่อาศัย พ่อก็มีสภาพยิ่งกว่าซากศพ วันๆ จมอยู่ในกองเหล้า แม่พยายามรวบรวมเงินก้อนสุดท้าย จะพาเขาย้ายไปอยู่ที่อื่น
“แม่จะพาเกริก ไปอยู่บ้านคุณตาคุณยายที่เชียงราย”
“แล้วพ่อละครับ พ่อไม่ไปกับเราด้วยเหรอครับ”
ถึงพ่อจะไม่ค่อยสนใจเขานัก แต่พ่อก็คือผู้ให้กำเนิด ย่อมมีความผูกพันทางสายเลือด เขารักพ่อไม่น้อยกว่าที่รักแม่ ยิ่งสงสารท่านมากขึ้นเมื่อเห็นสภาพน่าเวทนานั้น พ่อของเขาเป็นนักธุรกิจมีงานยุ่งตลอดเวลา ไม่ค่อยมีเวลาให้เขากับแม่ แต่พ่อก็มีของฝากให้เขาเสมอยามกลับจากทำงานที่เมืองนอก พูดคุยสั่งสอนเขาในยามอยู่ด้วยกัน แม้จะใส่ใจน้อยแต่ไม่เคยละทิ้งให้เขาลำบาก พ่อในสายตาของเขาคือผู้ชายดูดี สมาร์ท และเก่งกาจ แต่พ่อต้องกลายมาเป็นไอ้ขี้เหล้ากำลังจะถูกฟ้อง ไม่เหลือสภาพเดิมให้ลูกชายได้เห็น มันเจ็บปวดเหลือเกินเมื่อต้องเห็นพ่อในสภาพนั้น
“ไอ้เลิศ เกียรติก้องหล้า มันเอาทุกสิ่งไปจากพ่อ มันโกงพ่อ มันเอาสมบัติของเราไปหมด พ่อจะต้องทำให้มันสูญเสียแบบที่มันทำกับพ่อ”
พ่อพูดกับเขาในวันหนึ่งที่แม่ออกไปข้างนอก เขาไม่เข้าใจคำพูดของพ่อนัก ได้แต่มองพ่อขับรถออกไปจากบ้านในสภาพสติไม่เต็มร้อย พ่อกลับมาอีกครั้งในช่วงเย็นท่าทางร้อนรน
“ไอ้เลิศมันจะเล่นงานพ่อ มันจะเอาตำรวจมาจับพ่อ”
“ตำรวจจะมาจับคุณพ่อได้ยังไงครับ พ่อไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ครับ” เขาไม่เข้าใจที่พ่อพูด
“ไอ้เลิศมันใส่ร้ายพ่อไง มันใส่ความพ่อ มันแจ้งตำรวจจับพ่อ ไอ้สารเลวนั่นมันกำลังจะลากพ่อเข้าคุก หลังจากที่เอาสมบัติของเราไปหมด”
พ่อพร่ำด่านายเลิศไม่หยุดปาก บอกเล่าสิ่งที่โดนอีกฝ่ายกระทำให้เขารับรู้
“เกริกจำไว้นะไอ้คนชื่อเลิศ เกียรติก้องหล้า มันไม่ใช่คนดี มันทำลายครอบครัวเรา มันแย่งชิงทุกอย่างของเราไป”
พ่อดึงเขามากอดไว้แน่น นั่นเป็นกอดสุดท้ายของพ่อ ท่านจูงมือเขามาที่ห้องทำงานของท่าน จับเขาให้นั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะทำงาน ตัวท่านเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของตัวเอง
“แก้แค้น ลูกต้องแก้แค้นให้ครอบครัวเรา ทำให้ไอ้เลิศกับครอบครัวมันสูญเสียแบบที่มันทำกับเรา สัญญากับพ่อสิ”
“พ่อ... ผม”
เขาไม่ทันจะรับปากก็เบิกตากว้าง เมื่อเห็นพ่อเปิดลิ้นชักแล้วหยิบปืนออกมา
“พ่อจะทำอะไรครับ ไม่นะพ่อ อย่า!”
ปัง!
เสียงปืนดังก้องขึ้น พ่อจบชีวิตตัวเองต่อหน้าเขา เป็นภาพสุดท้ายที่ยังอยู่ในความทรงจำของเขา
“เกริก ออกมาลูก อย่ามองคุณพ่อ ฮือ อย่ามองลูก ฮือ”
แม่มาถึงเมื่อพ่อลั่นไกสังหารตัวเองไปแล้ว แม่พาตัวเขาออกมาไม่ให้ไปดูศพพ่อ เจ้าหน้าที่พาร่างพ่อออกไปเหลือเพียงกองเลือดบนพื้นและเลือดที่เปื้อนเต็มเก้าอี้
ยี่สิบปีกับความเจ็บปวดที่ยังฝังจำในใจ รอเวลาชำระแค้น นายเลิศเอาทุกอย่างของครอบครัวเขาไป รวมถึงชีวิตพ่อของเขา ความตายมันง่ายไป มันไม่สาสมกับที่เขาต้องเจ็บปวดมาตลอดยี่สิบปี ตัวเขาจะทำให้นายเลิศเจ็บปวดยิ่งกว่าตายทั้งเป็น ด้วยการกระชากหัวใจของมันมาย่ำยีไม่ให้เหลือซาก ลูกสาวสุดที่รักของมันจะกลายเป็นเครื่องมือแก้แค้นชั้นดี ให้พ่อตัวเองต้องเจ็บจนแทบกระอัก
“รู้ไหมจอมขวัญ ว่าไอ้นายเลิศพ่อแสนดีของเธอ มันทำอะไรกับครอบครัวฉันไว้บ้าง” เกริกแค่นเสียงถาม
“พ่อฉันไปทำอะไรให้ครอบครัวแก”
จอมขวัญนิ่วหน้าไม่เข้าใจ ไอ้โจรป่านี่มีความแค้นอะไรกับพ่อของเธอนักหนา
“ฮึ เธอจะรู้สึกยังไง ถ้าพ่อของเธอถูกฉันโกงจนหมดตัว บ้านโดนยึด ทรัพย์สินถูกเอาไปหมด ไม่เหลือแม้แต่เศษสตางค์ติดบ้าน”
เกริกขยับลุกขึ้นนั่ง ดึงร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งเผชิญหน้ากัน แสงจากตะเกียงไฟฉายสาดส่องใบหน้างาม ที่ยังคงไม่รู้เรื่องราวอะไร แต่ด้วยนิสัยไม่ยอมแพ้ได้ยินเขาพูดก็เถียงไว้ก่อน
“บ้าเหรอ พ่อฉันฉลาดไม่มีทางโง่ให้ใครโกงได้หรอก”
“ฮึ ใช่สิ พ่อเธอมันฉลาดแกมโกง คนโง่คงเป็นพ่อของฉันที่ถูกพ่อของเธอโกงจนหมดตัว”
- Writer
