พิษรัก 1 | เจอกันอีกครั้ง
557 Words
ปัจจุบัน
( วาคีล )
เขายืนพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างใจเย็น สายตามองภายนอกของไนต์คลับอย่างยากคาดเดา อดีตที่ผ่านมาเป็นปีๆ แต่กลับไม่เคยเลือนหายออกไปจากใจ
บาดแผลนี้สาหัสไม่ใช่น้อย ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเพื่อเล่นสนุก ทั้งที่เขาตั้งใจรักเป็นอย่างดี ยังคงจำวันสุดท้ายที่เส้นความสัมพันธ์ขาดไม่เป็นชิ้นดี หวนนึกถึงทีไรเจ็บปวดเสมอ
วันนั้นรัก วันนี้เกลียดชัง…
บอกกับตัวเองให้ปล่อยวาง หากแต่มันยากที่จะทำแบบนั้น
ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ดึงเขาออกจากภวังค์ความคิดในอดีต มือที่ถือโทรศัพท์อยู่ยกขึ้นดูว่าใครโทรมา พอเห็นเป็นเบอร์ ‘วีน่า’ น้องสาวจึงกดรับสาย
ไม่รับไม่ได้ เดี๋ยวงอน รายนี้ยิ่งขี้น้อยใจอยู่ด้วย
“ว่าไงตัวแสบ”
(เฮียจะกลับบ้านเมื่อไหร่อะ)
ว่าแล้ววีน่าต้องโทรมาถามเรื่องนี้ เขาไม่กลับบ้านมาแล้วเกือบหนึ่งเดือน ปกติกลับบ้านทุกสัปดาห์ วีน่าบ่นคิดถึงตลอด แต่เขาไม่อยากกลับเพราะยังไม่พร้อมคุยเรื่องแต่งงาน พ่อหมั้นเขาไว้กับลูกสาวเพื่อนสนิทสมัยเรียน เรื่องนี้ไม่เคยรู้มาก่อน เพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้
ตอนเขาอกหักครอบครัวรู้ ทุกคนพยายามปลอบใจ และช่วยทำให้เขาก้าวผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า บางทีการแต่งงานครั้งนี้อาจทำให้เขาลืมผู้หญิงใจร้ายคนนั้น มันก็อาจจะจริง การเจอคนใหม่ๆ สามารถช่วยทำให้ลืมอดีต ฟังดูเหมือนง่าย แต่สำหรับคนอย่างเขาถ้าได้ฝังใจกับใครคงยากที่จะลืม
(พ่อแม่คิดถึง น่าด้วย)
“เดี๋ยวอาทิตย์นี้กลับ”
(พูดแล้วนะ)
“สัญญา”
(รอออ ว่าแต่ตอนนี้เฮียอยู่ไหน ไนต์คลับ?)
“อือ ไม่ค่อยอยากมาเท่าไร”
(นานๆ ทีไง ปกติน่าเฮียไม่ค่อยเที่ยว เอาแต่ทำงานอย่างเดียว) ใช่แล้ว พี่ชายของตนเอาแต่ทำงานไม่ค่อยออกไปเปิดหูเปิดตากับแสงสี นานๆ จะยอมออกไปเที่ยวกับแก๊งเพื่อน เพราะคนในอดีตทำให้พี่ชายตนกลายเป็นคนด้านชา บ้างานเป็นที่หนึ่งเพื่อไม่ต้องมาคิดเรื่องอดีต
(อาทิตย์นี้เฮียกลับจริงๆ นะ น่าจะให้ชิมขนมที่เพิ่งหัดลองทำ)
“หึ โอเค” เขาตอบวีน่า จังหวะมองไปมุมหนึ่งของไนต์คลับ สายตาพลันสะดุดกับใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามาข้างในคนเดียว วินาทีนั้นหัวใจแกร่งกระตุกวูบจนรู้สึกเจ็บแปลบ
ผู้หญิงใจร้ายคนนั้น คนที่สร้างบาดแผลไว้ให้เขา…
นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ความสวยของเธอยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เหมือนวันแรกที่ทำให้เขาตกหลุมรัก
(เฮีย เฮียวาคีล!)
“ฮะ…”
(ได้ยินที่น่าพูดไหมเนี่ย)
“พูดว่าอะไรนะ พูดอีกรอบได้ไหม”
(เจอสาวอะดิ๊)
“เพ้อเจ้อ”
(คิก… ปล่อยให้เฮียอยากรู้ดีกว่า น่าขอไปหาคุณแม่ก่อนนะ)
“โอเค เดี๋ยวเฮียจะเข้าไปหาเพื่อนแล้ว” เขาวางสายจากวีน่าแล้วหันมาสูบบุหรี่ต่อ การเจอมิวนิคที่นี่ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกหวั่นอะไร แต่ถ้าเป็นไปได้ขอไม่เจอเลยดีกว่า
ยิ่งเจอ ยิ่งเกลียด…
- Writer
