พิษรักสัมพันธ์มาเฟีย

“เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ?” ได้ยินชัดเจนว่าคนตรงหน้าพูดว่าอะไร หากแต่เธอต้องการให้เขายืนยันมันอีกครั้ง ใจเธอเต้นแรงไม่เป็นส่ำกับสิ่งที่ ‘วาคีล’ พูดเมื่อครู่ เธอสามารถให้เขาได้ทุกอย่างยกเว้นเรื่องเดียว สถานะ… เขาเอ่ยขอสถานะ ‘คนรัก’ ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถให้เขาได้ เธอไม่ชอบการผูกมัด อยากสนุกแบบนี้ไปเรื่อยๆ เธอคงเป็นคนแปลกคนหนึ่ง ผู้หญิงหลายคนต้องเป็นฝ่ายเรียกร้องสถานะพวกนี้ หากแต่สำหรับเธอ… พยายามหนีมัน “เป็นแฟนกันไหม” “…” เธอได้รับการยืนยันแล้ว อุตส่าห์ให้โอกาสพูดใหม่แล้วแท้ๆ แต่เขากลับพูดประโยคเดิม “พวกเราอยู่แบบนี้มานานแล้วนะ ผมอยากให้เราเป็นมากกว่านี้ได้ไหม…มิวนิค” อึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก เธอเคยบอกกับตัวเองว่า ใครที่เรียกร้องสถานะคนรักด้วยจะตัดทิ้งทันที เธอไม่ได้อยากตัดวาคีล เพราะเขาพิเศษและโดดเด่นกว่าผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แถมยังเป็นคนแรกที่เธอ…ยอมมอบร่างกายให้ ผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเธอ เธอไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งบนเตียงด้วย แค่คุยเล่นสนุกเท่านั้น ทว่ากับวาคีลแค่เป็นความต้องการ ‘ลอง’ แต่ไม่คิดว่าจะ ‘ติดใจ’ “พวกเราพอแค่นี้เถอะ” “อะไรนะ?” “พอแค่นี้เถอะ ฉันหมดสนุกกับนายแล้ว” เธอบอกเขาตรงๆ โดยไม่หลบสายตา วาคีลมองหน้ามิวนิคนิ่งๆ ความเงียบของทั้งคู่เริ่มก่อตัวกลายเป็นความอึดอัด สายตาวาคีลเริ่มฉายแววความเจ็บปวดออกมา หัวใจแกร่งพลันปวดหนึบเมื่ออีกฝ่ายกำลังขอจบความสัมพันธ์ ทั้งที่ตนกำลังขอเริ่มความสัมพันธ์ในสถานะใหม่ เจ็บดีเหมือนกัน… “ที่ผ่านมาคืออะไร?” “ก็แค่สนุก แต่นายดันคิดจริงจังไปเอง” มิวนิคตอบอย่างไม่สนใจเลยว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรกับคำตอบ สีหน้าเธอดูนิ่งเฉยไม่รู้สึกรู้สากับสถานการณ์ตอนนี้ คงมีแค่เขาที่รู้สึกอยู่ฝ่ายเดียว ตอนนี้เธอไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป แต่ก็แอบรู้สึกหน่วงอยู่ลึกๆ “ฉันไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับนาย ไม่เคยรู้สึกเลยตั้งแต่วันแรก” เขาฟังมิวนิคพูดนิ่งๆ ภายในใจเจ็บปวดจนแทบไม่มีแรงยืนต่อ บอกตรงๆ ไม่เคยรู้สึกกับใครมากเท่านี้ มิวนิคคือผู้หญิงคนแรก ในชีวิตไม่ใช่ว่าไม่เคยผิดหวังเรื่องความรัก หากแต่นี่เป็นครั้งแรกกับความผิดหวังที่โคตรรู้สึกเจ็บ “ไม่มีความรู้สึกสักนิดเลยเหรอ?” “ไม่มี” เธอตอบกลับอย่างไม่คิดอะไร สงสารวาคีลนะ แต่เธอให้สถานะกับเขาไม่ได้จริงๆ อีกหนึ่งเหตุผลคือ เธอมีคู่หมั้นแล้ว คุณพ่อเพิ่งบอกเธอว่าแอบหมั้นกับลูกชายนักธุรกิจ ที่เป็นเพื่อนสนิทสมัยเรียนของคุณพ่อตั้งแต่เธอยังเด็ก ซึ่งเธอไม่เคยรู้มาก่อน การหมั้นแบบนี้แน่นอนว่ามีเรื่องของธุรกิจเข้ามาพ่วงด้วย และเธอไม่อาจปฏิเสธมันไปได้ ความจริง ต่อให้วาคีลไม่ขอสถานะเธอก็ต้องมาจบความสัมพันธ์อยู่ดี เพราะเป็นคำสั่งของคุณพ่อ วาคีลเป็นผู้ชายที่ดี คนดีๆ แบบเขาควรเจอผู้หญิงที่ไม่ใช่แบบเธอ เขาควรเจอคนที่ดีกว่านี้ เธอเห็นวาคีลน้ำตาคลอ ถึงเธอเป็นผู้หญิงแข็งกระด้าง แต่ก็แอบอ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้ เขาคงเจ็บปวดมาก เธอเข้าใจความรู้สึกนี้เพราะเคยมาผ่านแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นต้องจบความสัมพันธ์กับเขา ต่อให้ท้ายที่สุดเธอต้องกลายเป็นตัวร้ายในสายตาเขาก็ตาม “ฉันขอโทษนะวาคีล แต่ฉันไปต่อกับนายไม่ได้จริงๆ นายควรเจอคนที่ดีกว่าฉัน” “แล้วเป็นเธอไม่ได้เหรอมิวนิค?” “ฉันมีคู่หมั้นแล้ว” วาคีลนิ่งเงียบ คำตอบเมื่อครู่สร้างความเจ็บปวดให้ชายหนุ่มไม่ใช่น้อย “เหตุผลแค่นี้มากพอที่จะทำให้นายเลิกยุ่งกับฉันได้ไหม?” “…” “เราพอกันแค่นี้เถอะ” เธอหันหลังเดินออกไปทันทีที่พูดจบ วาคีลยืนมองมิวนิคที่เดินออกไปด้วยความเจ็บปวด หัวใจแกร่งแทบแหลกสลายเป็นผุยผง ยังคงจดจำความรู้สึกในวันนั้นได้ไม่ลืมเลือน