The Billionaire's Seductive Desire: the girl who stole his heart

Chapter 7: "can't blame a guy for hoping."

❦ Russell’s POV ❦

Nasuka ako habang papasok ng resthouse at ayan na lang ang naaalala ko nung gabing nalasing ako ng sobra.

Nagising ako sa isang alarm. I looked for my phone without opening my eyes at ng makapa ko ang phone ko, binuksan ko ang mata ko pero wala namang alarm, besides, naka off lahat ng alarm ko. Kung ganun, kaninong phone ang tumutunog. Nang mamatay ang nakakarinding tunog, napalingon ako sa tabi ko. “Carla?” I said ng makita ko sya.

“Hi sir! Good morning. Sorry po, hindi ko na napatay yung alarm ko kagabi. Nagising pa po tuloy kayo.” ani nya naman,

Napangisi ako. Itinukod ko ang braso ko at ipinatong ang mukha sa aking palad. “How was it?” tanong ko sa kaniya. I’m sure whatever happened last night, she had fun. Probably the best night of her life.

Nakita ko ang pamumula ng kanyang mukha. "Anong how was it, sir?" tanong niya, halatang iniwasang tumingin diretso sa akin.

I leaned in closer, keeping my grin. "Come on, Carla. You don't have to be shy. We had quite a night, didn't we?"

Lalo pang namula si Carla, kasabay ng pag-irap niya. "Sir, wala pong nangyari. Uminom lang kayo ng sobra tapos kinailangan ko kayong ihatid pabalik dito. You were too drunk to even walk straight."

Nagtawanan kami pareho, but I noticed her avoiding my gaze. "Oh, really? Then why are you blushing? You sure you don’t remember anything…interesting?"

Umiling siya ng marahan, pero nanatiling namumula ang kanyang pisngi. "Wala po talaga, sir. Siguro dahil sa pag e-enjoy niyo kagabi, nagiging wild ang imagination niyo."

Mas lalo akong napangisi. "Wild, huh? I remember you being close, Carla. Really close."

“Sir!” gulat niyang sagot, sabay iling. “Seriously, wala po talagang nangyari. I took care of you because you were too drunk to take care of yourself. That's all."

Hindi ko mapigilan ang sarili ko na tuksohin sya lalo. “So, you took care of me, huh? I must have been quite a handful.”

Natawa siya ng mahina, ngayon ay tumitingin na ng diretso sa akin. "Opo, sir. You were. Pero wala pong nangyari beyond that."

I leaned even closer, our faces inches apart. "But you wanted something to happen, didn't you, Carla?"

Tumayo siya at inayos ang sarili, habang ako naman ay napangisi pa rin. "Alright, alright. But Carla," sabi ko habang naglalakad kami palabas ng kwarto, "you can’t blame a guy for hoping."

Tumawa siya, pero may konting inis sa kanyang mga mata. "Hope all you want, sir. Pero sa susunod, siguro iwasan nyo na lang pong magpakalasing ng sobra."

Habang naglalakad kami patungo sa dining area, hindi ko mapigilan ang sarili ko na pagmasdan siya. There's something about Carla that draws me in. Maybe it’s the challenge, or maybe it's something more. But one thing’s for sure, this is just the beginning.

Pagkatapos ng breakfast, nagpasya akong lumabas at maglakad-lakad sa beach. Malapit na akong makarating sa pampang nang marinig kong tinawag ako ni Carla. "Sir Russell, may kailangan po ba kayo?"

Nilingon ko siya at nakita kong hinahabol niya ako. "Just some fresh air. Want to join me?"

Saglit siyang nag-alinlangan, pero sumama rin siya sa akin. Tahimik kaming naglakad sa tabi ng dagat, pinapakinggan ang tunog ng alon na humahampas sa pampang.

"Sir, about last night..." nagsimula siya, pero pinutol ko siya.

"Walang problema, Carla. I know you took care of me. And I appreciate it."

Ngumiti siya, parang nabawasan ang bigat sa kanyang dibdib. "Thank you, sir. Gusto ko lang pong sabihin na wala talagang nangyari. Gusto ko pong malinaw yun."

Huminto ako at hinarap siya. "I believe you, Carla. But I can't help but wonder...what if something did happen?"

Namula ulit ang pisngi niya, pero ngayon ay may konting inis sa kanyang mga mata. "Sir, please. Wala po talagang nangyari."

Lumapit ako sa kanya, halos magkadikit na ang aming mga mukha. "I know, Carla. But can you blame me for hoping?"

Hindi siya nakapagsalita agad. Nakita ko ang pagkalito sa kanyang mga mata. "Sir, bakit ba kasi...?"

I took a deep breath and stepped back, giving her space. "I'm just teasing, Carla. But seriously, thank you for taking care of me."

Tumango siya, medyo napa-relax na rin. "Walang anuman po, sir. Gusto ko lang pong siguruhin na okay kayo."

"Okay, okay," sabi ko, raising my hands in mock surrender. "I'll stop teasing. For now."

Napangiti siya, pero alam kong may konting kaba pa rin sa kanyang dibdib. "Salamat po, sir."

Nagpatuloy kami sa paglalakad, mas tahimik na ngayon pero mas magaan ang pakiramdam. Habang naglalakad, napapaisip ako. Carla is different. She's not like the others. And maybe, just maybe, that's why I can't stop thinking about her.

Nakarating kami sa isang parte ng beach na walang tao. Huminto ako at tumingin sa malayo, sa dagat na tila walang hanggan. "Carla, do you ever wonder what lies beyond the horizon?"

Nilingon niya ako at ngumiti. "Minsan po, sir. Pero sa tingin ko, hindi mahalaga kung ano ang nasa dulo. Ang mahalaga ay kung paano natin tinatahak ang paglalakbay."

Nagustuhan ko ang sagot niya. "You're right, Carla. The journey is what matters."

Tahimik kaming nagpatuloy sa paglakad, pero alam kong sa pagitan ng mga katahimikan at simpleng pag-uusap namin, may unti-unting nabubuong koneksyon. At hindi ko maiwasang isipin, ano kaya ang naghihintay sa amin sa dulo ng paglalakbay na ito?

I was about to begin a new conversation when Carla suddenly stood up. Her eyes sparkled with an eager light, and a wide grin spread across her face as she bounced on the balls of her feet, barely able to contain her enthusiasm. “Glen.” tawag nya kaya napalingon ako sa direksyon ng tinitignan nya.

“Oh! The worker guy.” sabi ko sa hangin bago ibinalik ang tingin sa karagatan.

❦ Carla’s POV ❦

Iniwan ko na si sir at sa sobrang excited kong makita si Glen my crush, hindi na ako nakapagpaalam kay sir Russell.

Glen approached with his usual easygoing smile. "HI, Carla!" he said, his eyes lighting up as they met mine.

"Hi, Glen! Gusto ko lang magpasalamat kagabi," sagot ko, feeling my heart race. Glen had been my crush for a while, pero wala akong lakas ng loob na sabihin sa kanya.

“Wala yun. Buti nga at nakita kita. Alam mo naman, hindi tayo sure sa mga taong nakapaligid sa atin.” tama nga naman sya. Hay naku! Ngayong iniisip ko yung mga posibilidad na mangyari, bigla naman akong natakot. Buti na lang talaga at nandun si Glen.

Nagkamustahan lang kami saglit at bumalik na rin ako kay sir Russell na kasalukuyang nasa pwesto pa rin nya kung saan ko sya iniwan. “You like him, don’t you?” bungad nya sa akin ng makabalik ako sa kaniya,

Natigilan ako sandali, hindi alam kung paano sasagutin ang tanong. "Sir, he's a good guy. I mean, I enjoy his company," sabi ko, trying to sound casual.

Ngumiti si Sir Russell, pero may halong lungkot sa kanyang mga mata. "I see. Well, it’s good to have friends around," he said softly, looking back at the sea.

"Naku, Sir Russell," sagot ko, nag-aalinlangan. "Parang mas komportable lang po ako sa kanya. He's... I don't know, parang mas madali pong kausapin."

He nodded thoughtfully, a hint of understanding in his eyes. "I get it, Carla. Sometimes, it's easier with someone like him."

Napaisip ako sa kanyang sinabi. "Oo nga po, sir. Ayun nga lang, hindi ko rin alam kung ano ba talaga ang dapat kong gawin."

He smiled gently. "Carla, you don't have to figure everything out right away. Just take your time. It's okay to explore what feels right for you."

Napangiti rin ako, natutuwa sa suportang ipinapakita niya. "Salamat po, Sir Russell. I appreciate your understanding."

"Tara, let's walk," sabi niya, naglalakad na kami ulit sa tabi ng dagat. "Tell me more about Glen. Ano bang meron sa kanya na nagustuhan mo?"

Napatawa ako. "Medyo kalog kasi siya, sir. Pero mabait. Parang nagiging light lagi ang mood pag kasama ko siya."

He chuckled softly. "Sounds like a good friend to have."

"Yeah," sagot ko, ngiti sa labi. "I think so."

Tumingin sya sa akin, “You know, hindi naman sa pagmamayabang but I have mastered the art of seduction.”

Napalingon naman ako sa kaniya, “Ano yun sir?” tanong ko. May ganun pala.

Napangisi si Sir Russell at tumango-tango ng bahagya. "Well, Carla, seduction is... how should I put it? It's about drawing someone in, making them feel intrigued or attracted to you."

Nagulat ako sa kanyang sagot. "Parang may paboritong technique ka ah?" tanong ko na may halong pang-aasar.

Shemay! Panong hindi nya makakabisado yun, eh yung mga mata pa lang nya, attractive na, given na gwapo at maskulado pa sya.

He shrugged playfully. "Maybe I do, maybe I don't. But seduction isn't just about physical attraction. It's about charm, wit, knowing how to engage someone on a deeper level."