นางมารร้าย บำเรอรัก

ตอนที่ 1 คนมีอดีต (4)

ตอนที่ 1 คนมีอดีต (4)

ตั้งใจว่าจะด่าให้เสียคน แต่คำต่อว่าไม่มีหลงเหลืออยู่ในหัว ครั้นได้เห็นหน้าว่าใครที่บังอาจมาฉวยโอกาสกับเธอ

“อยากแตะก็บอกกันดีๆ ก็ได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องลักลอบ ซินนี่ชอบผู้ชายที่ตรงไปตรงมา” เธอว่าผู้ชายที่ยืนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่บ่งบอกอารมณ์แต่อย่างใด

“พอดีว่าผมก็เป็นผู้ชายที่ตรงไปตรงมาด้วยสิครับ พอคิดว่าอยากแตะ ก็เลยแตะไปตรงๆ” เขาโต้กลับ พร้อมด้วยรอยยิ้มหล่อเหลาที่อาบเต็มใบหน้า

แม้ว่าหญิงสาวตรงหน้าจะกำลังเข้าใจผิด แต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดจะแก้ตัว เนื่องด้วยคุณเธอไม่ได้โวยวายอะไร ดูเหมือนจะชอบใจด้วยซ้ำที่ถูกผู้ชายแตะต้อง น่าเสียดายที่เขาจำต้องละมือออกจากเอวอ้อนแอ้นนั้น

“พูดไทยชัดจังเลยนะคะ” ซีลีนาชมด้วยความจริงใจ เมื่อได้สังเกตใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรของเขาชัดๆ ว่าไม่ใช่คนไทยแท้ แต่เป็นลูกผสม

“นั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะบอกคุณซินนี่อยู่พอดี” เขาถือโอกาสเรียกอย่างสนิทสนม พร้อมกับชมย้อนจากถ้อยคำของเธอ เพราะหญิงสาวเองก็เป็นลูกครึ่งออกฝรั่งจ๋า ไม่ต่างจากเขาเท่าใดนัก

“ขอบคุณค่ะ พอดีว่าซินนี่เกิดและโตที่นี่ ภาษาไทยก็เลยชัดเป็นธรรมดา”

“ปกติผมเจอคนสวยๆ ที่เป็นลูกครึ่งมาเยอะ แต่ไม่เคยเจอใครที่ดูเร้าใจ และมีเสน่ห์เหมือนคุณซินนี่เลยครับ” ชายหนุ่มรูปงามหยอดคำหวานที่ไม่ได้เสแสร้งเลยแม้แต่น้อย เป็นการยากที่เขาจะ ‘ชื่นชม’ ใครในแรกเห็น แต่เพราะเป็นเธอ ที่เขารู้สึก ‘ชื่นชอบ’ แต่แรกเจอ เลยเผลอพูดอะไรเลี่ยนๆ ไป ซึ่งมันไม่ใช่ตัวตนเขา ที่ออกอาการรุกเร้าใครแบบนี้

“ผู้ชายก็แบบนี้ล่ะค่ะ ซินนี่ฟังมาเยอะจนเบื่อ ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว ซินนี่ขอตัวก่อนนะคะ” ซีลีนาว่าให้ เพื่อหมายหนีจากสายตาพราวระยับ ราวกับจะจับเธอกินเป็นอาหารหวาน และดวงตาของเขา เหมือนดั่งมีมนตร์สะกดให้เธอใจเต้นแรงยามสบตา

“เดี๋ยวสิครับ ไม่คิดจะให้เกียรติทำความรู้จักกับเพื่อนคนนี้หน่อยหรือครับ”

“เพื่อนมีเยอะแล้วค่ะ และวันนี้ซินนี่ก็บังเอิญมากับเพื่อนด้วย คุณเองก็คงมีเพื่อนสาวๆ สวยๆ เยอะแยะอยู่แล้วมั้งคะ ซินนี่ไม่อยากเป็นเพื่อนในคอลเล็คชั่นของคุณ ขอตัวอีกครั้งค่ะ”

แม้จะถูกใจชายหนุ่มแปลกหน้าแค่ไหน แต่ซีลีนาก็เลือกที่จะไม่สานสัมพันธ์ จากสายตาของเขาที่มองเธอราวราชสีห์หยอกล้อกับหนู เธอคงไม่แคล้วกลายเป็นของเล่นสำหรับอีกฝ่าย

ในสถานที่พักผ่อนหย่อนใจยามราตรีเช่นที่นี่ จะมีคนรู้ได้อย่างไรว่าใครเป็นใคร ส่วนใหญ่ก็มักถูกเหมารวมว่าเป็นพวกรักสนุก ที่ไม่สนใจความทุกข์ที่รออยู่เบื้องหน้า ก็เท่านั้น

แม้เธอจะไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย ซ้ำร้ายยังเป็นนักแสดงที่ภาพพจน์ไม่ได้ดูดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องง่ายไปกับใครก็ได้เสียเมื่อไหร่ และคนที่มีอดีตเคยเจ็บช้ำจากคำว่ารักอย่างเธอ ก็ไม่อยากเผลอใจให้ใครได้กระทำย่ำยีเล่น เหมือนที่เคยเป็นมา

หญิงสาวจากไป ในขณะที่ชายหนุ่มได้แต่ยืนกำหมัดด้วยโทสะที่เก็บระงับไว้ ก็แค่ผู้หญิงเที่ยว แต่งตัวจนแทบจะปิดอะไรไม่มิด จะเท่าไหร่กันเชียว เชิญเย่อหยิ่งต่อไปเถอะ

และที่เขาเผลอสัมผัสเธอไป ก็แค่อุบัติเหตุ ด้วยชายหนุ่มเดินออกจากห้องน้ำตามหลังเธอมาติดๆ แล้วดันสะดุดลื่น เพราะพื้นมันเปียกพอดี จังหวะที่จะหัวคะมำ เลยต้องหาอะไรยึดไว้ จึงได้เกาะเอวบางของสาวเจ้า แล้วเขาก็โดนเจ้าหล่อน ตอกใส่หน้านิ่มๆ ให้เจ็บใจเล่นๆ แบบนี้ บ้าที่สุด!

“เป็นอะไรวะเพื่อน ทำไมทำหน้าตาเคร่งเครียดแบบนี้” ไววิทย์ เอ่ยถามอย่างสงสัย เมื่อได้เห็นใบหน้าบูดๆ ของ เอ็ดเวิร์ด เดลตัน หรือชื่อไทยของเขาคือ รัฐศาสตร์ อธิปตรัยกุล หลังเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ ชะรอยจะหงุดหงิดที่ไม่มีสตรีสาวสวย นั่งอ่อนระทวยอยู่ข้างกายกระมัง

“เปล่า” คนถูกถามตอบกลับเสียงเรียบ เหมือนว่าไม่มีอะไร แต่ในใจแสนเดือดปุดๆ

“สนใจคนนั้นเหรอ” ไววิทย์เอ่ยถาม เมื่อมองตามสายตาของเพื่อน เห็นหญิงสาวในชุดเดรสสีส้มสดสายเดี่ยวคล้องคอสุดเซ็กซี่นางหนึ่ง ยืนหันรีหันขวางราวกับมองหาใครสักคน

“…………”

“เอาจริงป่ะล่ะ” ถามอีกครั้งด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แม้อีกฝ่ายจะไม่หือไม่อือ เพราะรู้ว่าคนอย่างเอ็ดเวิร์ด ผู้เป็นลูกชายมหาเศรษฐีเจ้าพ่อธุรกิจขนส่ง หรือ Logistics รายใหญ่ของโลก ไม่จำเป็นต้องจีบใครให้เมื่อย แต่เดาจากสายตาที่มองผู้หญิงคนนั้นไม่กะพริบ ก็พอจะรู้ว่า คงสนใจใคร่อยาก ‘ได้’ อยู่มากมายเชียวล่ะ

“แกหมายความว่าไง” เอ็ดเวิร์ดยอมเปิดปากซักอีกฝ่าย เพราะเพื่อนชายอย่างไววิทย์รู้จักและสนิทสนมกับเขาจนรู้ไส้รู้พุง จึงไม่จำเป็นต้องเก๊กอะไรให้ยุ่งยาก

“นั่นน่ะน้องซินนี่ เด็กในสังกัดฉันเอง”

พอได้คำตอบ ชายหนุ่มก็หน้าตึงขึ้นมาทันที ที่แท้ก็เด็กเพื่อนเขาหรอกหรือ หมดกันความนิยมชมชอบและความประทับใจในแรกเห็น เขาไม่อยากกินของเหลือเดนจากเพื่อนสนิท แม้จะแค่คิดกินเล่นๆ ไม่ใช่เป็น Main Course หรือ อาหารหลัก ก็ตาม…