นางมารร้าย บำเรอรัก

ตอนที่ 2 รู้หน้าไม่รู้ใจ ใครพูดยังไงก็ไม่เหมือนพิสูจน์เอง (1)

ซีลีนาสอดส่ายสายตามองหาพวงชมพูด้วยความร้อนใจ เหล้ายาปาปิ้ง เครื่องผสมชงดื่มทุกอย่างยังคงจัดวางไว้เหมือนเดิม ขาดแต่เจ้าของที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

หากว่าพวงชมพูลุกไปเข้าห้องน้ำ ก็น่าจะเดินสวนกัน เพราะทางไปห้องน้ำก็มีอยู่ทางเดียว หรือถ้ากลับก่อนแล้วก็ควรบอกกล่าวกันบ้างสิ

คิดได้เช่นนั้น มือบางจึงควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า เพื่อต่อสายโทรหา แต่ก็เสียเวลาเปล่า เมื่อเจ้าตัวไม่รับสาย

เธอไม่ได้ว่าอะไร ถ้าพวงชมพูจะไปไหนหรือกลับก่อน ขอแค่เพื่อนเธอปลอดภัย ไม่ได้ถูกใครฉุดไปทำอันตรายเท่านั้นพอ

“ว่าไงจ๊ะสุดสวย คิดถึงจังเลย มาหอมที” วงแขนล่ำๆ ที่วางพาดรอบไหล่บาง ทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง แต่ก็ทันหลบปากหนาที่ยื่นมา หมายจะดอมดมพวงแก้มเธอได้อย่างฉิวเฉียด

“พี่วิทย์! คนบ้า เล่นอะไรเนี่ย ซินนี่อารมณ์ไม่ดีอยู่นะ” เสียงใสๆ ตวาดออกไปแว้ดๆ

ซีลีนาว่าให้ชายหนุ่มที่เธอนับถือไม่ต่างจากพี่ชายอย่างงอนๆ ดวงตาคมสวยจิกมองคนที่หัวเราะร่วนด้วยความหมั่นไส้ คนบ้าอะไรเจอกันเมื่อไหร่ไม่เคยจะมีทุกข์ร้อนใดๆ ให้เห็น หัวร่อต่อกระซิกทำหน้าทะเล้นได้ตลอดเวลา ช่างน่าอิจฉาจริงๆ

“อยากอารมณ์ดีปะล่ะ พี่มีเพื่อนจะแนะนำให้ซินนี่รู้จัก”

“ไม่เอา ซินนี่ไม่อยากคุย ตอนนี้ซินนี่กำลังหงุดหงิด ไม่รู้ว่าเพื่อนหายไปไหน”

“อ้าว มากับใครล่ะ ยัยแอนกับยัยนุสเหรอ” ไววิทย์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาลืมไปว่าปกติซีลีนาจะไม่มาสถานที่แห่งนี้คนเดียว แต่จะมีเพื่อนสาวที่แสบพอกันอีกสองคน คือ อรนันท์ และนุสรา ติดสอยห้อยตามมาด้วยทุกครั้ง จนทั้งหมดต่างก็สนิทสนมกับเขาไปด้วย แต่ทำไมเขาไม่ยักเห็นยัยสองคนนั่นล่ะ

“เปล่าค่ะ เพื่อนอีกคน ไม่รู้เค้ากลับไปแล้วหรือหายไปไหน ช่างเถอะค่ะ พี่วิทย์มีอะไรกับซินนี่ ทำไมไม่ไปดูแลลูกค้าล่ะคะคุณเจ้าของร้าน”

“พี่ก็ดูแลลูกค้าวีไอพีที่เป็นดาราดังอยู่นี่ไง ไม่ดีหรือ”

“ค่า การบริการเป็นเลิศจริงๆ เลยนะคะ รู้งี้ ซินนี่ชวนยัยแอนกับยัยนุสมาด้วยก็ดี พี่วิทย์จะได้ไม่มีเวลาว่าง” เธอบอกก่อนจะยิ้มเยาะด้วยความสะใจ เมื่อพี่ชายนอกไส้ทำหน้าคล้ายกินยาขม

ซีลีนารู้มาตลอดว่าเพื่อนสาวสองคนนั้น หลงเสน่ห์พี่วิทย์จนถอนตัวไม่ขึ้น ตามทึ้งตามตื๊ออีกฝ่าย จนผู้ชายจะหัวใจวายตายอยู่แล้ว ซึ่งเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าท้ายที่สุดนั้น ไววิทย์จะเลือกใคร บางทีเขาก็ทำเหมือนไม่ใส่ใจหญิงสาวทั้งคู่ แต่บางทีก็มีอาการรักพี่เสียดายน้อง ซีลีนาจึงไม่อาจก้าวก่ายอะไรได้ ด้วยเพื่อนสาวทั้งสองต่างก็ยังปรองดองกันดี

ยังไงเธอก็ขอภาวนา ว่าอย่าให้ความเป็นเพื่อนของนุสราและอรนันท์ต้องจบลง เพราะหลงรักผู้ชายคนเดียวกันเลย

“พอเลย ไม่ต้องมาแกล้งพี่ เพื่อนไม่อยู่แล้ว ก็มานั่งด้วยกันดีกว่า” ไววิทย์ตัดบท ก่อนจะลากแขนเรียวเล็กให้เดินตามไปยังโต๊ะที่เพื่อนหนุ่มของเขา นั่งทำหน้าถมึงทึงอยู่...

ซีลีนานั่งตัวเกร็งอย่างทำอะไรไม่ถนัด มันไม่ใช่เธอเลยสักนิดที่จะเสียความมั่นใจ หรือมีอาการประหม่าจนวางมือวางไม้ไม่ถูกแบบนี้

หลังจากที่ไววิทย์ทั้งลากทั้งดึงเธอมา หญิงสาวจึงได้เห็นว่าเพื่อนที่พี่วิทย์บอกจะแนะนำให้รู้จัก ก็คือคนเดียวกันกับชายหนุ่มที่ดูสุขุมนุ่มลึก น่าหลงใหล และเต็มไปด้วยเสน่ห์อันน่าค้นหา ซึ่งเธอเพิ่งได้สนทนากับเขาไปไม่กี่ประโยค

ถ้ารู้ว่าอีตานี่เป็นเพื่อนเขา เธอจะไม่เดินตามมาด้วยเด็ดขาด หากทำได้ซีลีนาอยากย้อนเวลากลับไป ไม่เดินไปห้องน้ำ แล้วนั่งอยู่กับพวงชมพู จนถึงเวลากลับไปนอนพักบ้านใครบ้านมัน ยังจะดีเสียกว่า

เพราะหลังจากที่แนะนำแต่ละฝ่ายให้รู้จักกัน ไววิทย์ก็หายต๋อม ทิ้งเธอไว้ให้นั่งอยู่บนโซฟายาว ตัวเดียวกันกับหนุ่มหล่อ ผู้ไม่ใช่คนแปลกหน้าอีกต่อไป

ชายหนุ่มนั่งสบายๆ คล้ายไม่ทุกข์ร้อน พาดแขนยาวๆ ไปตามพนักโซฟา พอซีลีนาโดนไววิทย์ผลักให้นั่งลงข้างๆ ก็เหมือนถูกอ้อมแขนเขาโอบล้อมอยู่กรายๆ

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะชิ้นส่วนร่างกายหรือเสื้อผ้าส่วนหนึ่งส่วนใดของชายหนุ่ม ไม่ได้ถูกเนื้อตัวเธอเลยสักนิด หากแต่สิ่งที่เป็นปัญหา คือใบหน้าที่เฉยชามึนตึงของเขาต่างหาก ซึ่งเธอไม่รู้ว่าพ่อเทพบุตรสุดหล่อกำลังไม่พอใจอะไร ดูไม่ใช่ผู้ชายคนที่เธอเคยเจรจาที่หน้าห้องน้ำเมื่อก่อนหน้านั้นเลยสักนิด

ซีลีนานั่งสงบจิตสงบใจ หายใจเข้าออกยุบหนอพองหนออยู่เพียงครู่ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นอย่างตัดสินใจแน่แน่ว ว่าจะไม่เสียเวลานั่งแกร่วโดยไร้ประโยชน์อีก

“จะไปไหนครับ”

ทันทีที่ร่างบางขยับ คล้ายจะลุกจาก มือหนาที่พาดอยู่บนโซฟาก็วางหมับลงมาที่ไหล่บาง พร้อมทั้งกดเธอไว้ให้นั่งลงเช่นเดิม สร้างความไม่พอใจให้หญิงสาวบ้างแล้วนิดๆ

“ซินนี่จะกลับบ้านค่ะ” เธอบอกเสียงออกสะบัด ด้วยไม่สบอารมณ์ตั้งแต่ตอนพวงชมพูหายไปไม่บอกกล่าวแล้ว

“ดูคุณซินนี่รีบร้อนจังเลยนะครับ” เอ็ดเวิร์ดถามแกมวิจารณ์ แต่ไม่ได้มองหน้าผู้หญิงข้างๆ แต่อย่างใด กลับยกแก้วเครื่องดื่มขึ้น เพื่อกระดกกลืนลงคอจนหมดรวดเดียว