นางมารร้าย บำเรอรัก

ตอนที่ 2 รู้หน้าไม่รู้ใจ ใครพูดยังไงก็ไม่เหมือนพิสูจน์เอง (2)

และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่ง ที่ยิ่งทำให้ซีลีนาอารมณ์ไม่ดีไปกันใหญ่ ถ้าเขาจะถามไปงั้นๆ แล้วจะถามทำไม เมื่อพูดกับเธอก็ควรแสดงท่าทีให้ความสนใจที่จะรับรู้คำตอบบ้างสิ

“ไม่ได้เรื่อง ไม่มีอะไรได้ดั่งใจสักอย่างเลยวันนี้”

หญิงสาวคิดไป ใบหน้าก็ออกเง้างอดให้เห็นได้ชัดเจน ตามแรงอารมณ์ของคนขี้หงุดหงิดและใจร้อนเป็นทุนเดิม

“เอ๊ะ! คุณแตะซินนี่อีกแล้วนะคะ” ซีลีนาหันไปแหวใส่ เมื่อชายหนุ่มที่ทำท่าทีลุ่มหลงเธอในคราแรก แสดงท่าทางแปลกๆ ไป เหมือนกับไม่สนใจไยดีเธออีก แล้วตอนนี้ก็เปลี่ยนมาสัมผัสเธอ แถมยังขยับกายเข้ามาเบียดใกล้ชิดจนตัวติดกัน เธอไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ

“ก็คุณซินนี่บอกว่า ชอบผู้ชายตรงไปตรงมาไม่ใช่เหรอครับ” เอ็ดเวิร์ดสวนกลับ ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ไม่มีอาการบึ้งตึงให้เห็นอีก แม้จะไม่ได้นึกพิศวาสหญิงตรงหน้ามากมายเหมือนในคราแรกพบแล้วก็ตาม แต่ถ้าน้องนางไม่ปฏิเสธการ ไปต่อ เขาก็ไม่ขอขัดข้อง

“คุณต้องการอะไรคะ ซินนี่อยากกลับบ้านแล้วจริงๆ ค่ะ คุณปล่อยซินนี่ไปเถอะนะคะ อย่ามาหลอกซินนี่ให้ยากเลย คนอย่างคุณหาผู้หญิงสาวๆ สวยๆ อยู่เป็นเพื่อนได้ไม่ยากหรอกค่ะ”

ซีลีนาตัดสินใจขอร้องเขาไปตามตรง ไม่อยากมีความรัก หรือหลงใหลได้ปลื้มใครอีกแล้ว เธอไม่พร้อมจะเจ็บในตอนนี้ ถ้าจะมีใครสักคนเข้ามา ขอให้เป็นคนที่ใช่ ที่พร้อมจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต ไม่ใช่ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนหรือฉาบฉวย

“จริงหรือครับ” เอ็ดเวิร์ดถามย้ำ สายตาเขาบ่งชัดว่าไม่เชื่อ ว่าแม่เหยื่อสาวแสนสวยตรงหน้า จะทำท่าปฏิเสธเขาได้ มือเรียวยาวหยิบปลายผมสลวยขึ้นมาสูดดมความหอม ก่อนจะกระชับอ้อมแขนที่โอบไหล่เธอไว้ให้เข้ามาใกล้กว่าเดิม โดยที่หญิงสาวก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด อยากจับอยากดมก็ทำไป แต่ถ้าทำมากกว่านี้เมื่อไหร่ เตรียมตัวตายทั้งเป็นได้เลย!

“ผมชอบคุณ” ชายหนุ่มแจ้งความประสงค์ เขารู้ว่าหญิงสาวไม่ใช่คนโง่ เธอคงรู้ว่าประโยคที่เขาพูดนี้มีความหมายในตัวมันเอง

“ซินนี่รู้ค่ะ ว่าคุณหมายความถึงขอบเขตแค่ไหน แต่ซินนี่ไม่อยากเป็นของเล่นของใคร” ดาราสาวเจ้าบทบาทไม่ยอมแพ้ แม้จะหวั่นไหวไปกับถ้อยคำล่อหลอกของเขาเข้าแล้วจริงๆ

“แล้วคุณซินนี่ มีอะไรดีที่เหมาะจะเป็นของจริงล่ะครับ” เอ็ดเวิร์ดถามกลับอย่างท้าทาย

ถ้าจะให้เขาจริงจัง ขอบอกเลยดังๆ ว่า อย่าหวัง แต่ถ้าเธอเจ๋งจริงก็ทำให้เขารักให้ได้ก่อนแล้วกัน แต่นั่นมันยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ เพราะคนอย่างเขาไม่เคยคิดจะตกหลุมพรางของใคร แค่ยอมตกบ่วงเสน่หาได้ในบางครั้ง ที่อยากทำ ก็เท่านั้น...

รถคันหรูจอดนิ่งสนิทที่หน้าคอนโดของหญิงสาว โดยที่ซีลีนาไม่ได้เป็นคนขับมา และรถหรูหราคันนี้ก็ไม่ใช่รถของเธอ แต่เป็นรถของชายหนุ่ม ซึ่งอาสาขับมาส่งถึงที่ ดังนั้น รถของเธอเลยต้องจอดนิ่งไว้ที่ร้านอาหารกึ่งผับของไววิทย์ไปโดยปริยาย ฝ่ายพี่ชายตัวดีก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะให้ลูกน้องขับมาส่งให้ในวันหลัง

ดูพี่วิทย์จะมีอาการดีอกดีใจจนออกนอกหน้า เมื่อเพื่อนเขาอาสามาส่งเธอ ไม่รู้นิสัยเพื่อนตัวเองหรืออย่างไร ว่าจะเขมือบเธอกลืนลงท้องเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คอยดูนะ ถ้าเธอพลาดท่าเสียทีอีตานี่เมื่อไหร่ จะไปฉีกอกพี่วิทย์คนแรกเลยจริงๆ

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนสี่สิบนาที และเธอมีคิวถ่ายละครเรื่องใหม่ตอนเช้า นัดหมายกับพี่รินนี่และกองถ่ายไว้ ว่าจะไปเจอกันที่ช่องในเวลาหกนาฬิกาตรง แต่ตอนนี้ยังไม่ได้นอน น้ำยังไม่ได้อาบ ชุดก็ยังไม่ได้เปลี่ยน แถมแทนที่จะได้ใช้เวลาทำธุระส่วนตัว กลับต้องพาชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักกันวันเดียวติดสอยห้อยมาด้วยอีก

“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” ซีลีนาเป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนา หลังจากที่ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบกันมาตลอดทางทั้งสองคน หลังตกลงเส้นทางที่จะไปยังจุดหมายได้แล้ว

หญิงสาวทำท่าจะเปิดประตูออกไป เมื่อเห็นว่าเขายังนั่งนิ่ง แต่ไม่ทันที่มือเธอจะได้สัมผัสประตูรถ มือหนาของเขาก็คว้าแขนเรียวยาวไว้เสียก่อน เขาจับตัวเธออีกแล้ว!

“ที่เราตกลงกันไม่ใช่แบบนี้นี่ครับ” ดวงตาคมเข้มของชายหนุ่มลูกผสม แฝงความตำหนิไว้นิดๆ เมื่อหญิงสาวทำเหมือนจะผิดคำพูด ไม่ใช่เด็กๆ กันแล้ว เธอจะมาทำท่าตื่นตกใจคล้ายสาวน้อยวัยสิบห้าหยกๆ สิบหกหย่อนๆ แบบนี้ไม่ได้

“ซินนี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ ถ้าคุณยังไม่เปลี่ยนใจ ก็เชิญขึ้นไปบนห้องด้วยกันเถอะค่ะ ดึกแล้ว พรุ่งนี้ซินนี่มีงานแต่เช้า” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างอวดดี ไม่มีวี่แววลังเลหรือหวาดกลัวเขาเหมือนในคราวแรก สร้างความพึงพอใจให้แก่ชายหนุ่มยิ่งนัก

“ต้องแบบนี้สิครับ คนเก่งของผม”

เอ็ดเวิร์ดดึงแขนเรียวเล็กที่จับไว้เข้ามาใกล้ ก่อนจะกดจมูกดมลงไปบนหัวไหล่บางอย่างหยอกๆ สร้างความไม่พอใจให้แก่ซีลีนา แต่เธอก็ไม่ว่าอะไร คงมีแต่ใบหน้าคมสวยที่บึ้งตึงไปพร้อมๆ กับพวงแก้มที่ออกสีแดงระเรื่อ แต่แสงสว่างเพียงสลัวของลานจอดรถในอาคารก็ช่วยปกปิดมันไปได้ ไม่ให้ชายหนุ่มได้เห็นว่าเธอเองก็เอียงอายเป็นเหมือนกัน แม้ท่าทางภายนอกจะดูก๋ากั๋นจนเหมือนโชกโชนก็เถอะ