แม้ว่าสมองจะไม่ได้สั่งให้เขาทำแบบนั้นสักนิด ปัดโธ่เอ๋ย แล้วไอ้มือบ้า ก็ลูบแผ่นหลังเนียนๆ ใต้เสื้อเชิ้ตแขนกุด ขึ้นลงไปมา เพื่อปลอบใจอีกต่างหาก กรรมของไอ้เอ็ด!
“ซินนี่เป็นลูกสะใภ้ที่แย่มากเลยใช่มั้ยคะ คนบ้านนี้คงจะไม่มีใครชอบขี้หน้าซินนี่เลย” คนมาดมั่นที่กลายเป็นคนขี้น้อยใจตั้งแต่ได้ผัว! เอ่อ ได้สามี เอ่ยออกมาอย่างเศร้าๆ ขณะที่เขาได้แต่กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น
“อย่าคิดแบบนั้น ตอนนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว คุณต้องทำใจให้สบายสิ” ทำไมเขาไม่พูดไปเลยว่าสมน้ำหน้านะ แต่ก็นั่นล่ะ ว่าไปก็กลายเป็นว่าตัวเองไปด้วย ทำไงได้ กลายเป็นผัวเมีย ก็เหมือนคนเดียวกันไปแล้วนี่ แม้ไม่เต็มใจ แต่เขาก็ต้องรับผิดชอบในทุกข์หรือสุขของซีลีนาอยู่ดี
“ว่าไง คุณโอเคหรือเปล่า” เอ็ดเวิร์ดถามคนในอ้อมแขนที่เงียบไป
“ค่ะ” ซีลีนาผละออกมาจากอ้อมอกเขา ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง
มือหนาปัดป่ายปอยผมรกๆ ออ
