Chapter Two
1363 Words
SA harap ng isang café-c*m-working place natagpuan ni Joaq ang sarili. Palagi siya sa lugar na iyon ngunit ngayon lang niya nakita ang café na iyon. May kung anong humatak sa kanya papasok doon. A cozy feelings embraced him as he stepped in further. Mga nakangiting staff ang sumalubong sa kanya sa counter.
“Good morning sir!” Masayang bati sa kanya ng babaeng sa tantya niya ay nasa edad disiotso.
“Good morning. What’s your best seller here?” bati at tanong niya.
“Try our red velvet cupcake.” Recommend ni Mari sa kanya ayon sa pangalang nabasa niya sa suot nitong name tag. “Yung owner mismo po ang nagbake nito.”
Red velvet… He said when he remember someone.
“Okay, I’ll try that one and café americano please.” Aniya saka ginala ang tingin sa paligid. Kakaunti palang ang tao doon. Naghanap siya ng mapu-pwestuhan.
“May art gallery po sa second floor. Pwede po muna kayo umikot doon tapos i-se-serve po namin ang order niyo kapag nakababa na kayo,” anang sa kanya ng isang staff na Scarlett ang pangalan. Ngumiti ito sa kanya saka tinuro ang daan papunta doon. Nasipat niya ang pambisig na orasan. Five minutes left before ten o clock in the morning. Wala pa naman si Art at Mrs. Salazar kaya sinunod niya payo ni Scarlett.
Pagkadating nila sa opisina kanina, tumawag si Mrs. Salazar at nakiusap kung maari niya itong sunduin sa hotel kung nasaan 'to pansamantalang nakatira. Dapat siya ang susundo sa matandang kliyente bilang siya ang gusto makita ng nito ngunit hindi siya pumayag kaya wala nagawa si Art. Ito ang sumundo sa babae at siya naman ang humanap ng maari nilang pagme-meeting-an. At ang lugar na kinaroroonan niya ang napili niya. Agad niya i-tinext kay Art ang address noon na nakita niya sa labas.
Nagpatuloy siya sa pag-akyat at gaya ng sabi ni Scarlettt, totoo nga na isa iyong gallery. Bumungad sa kanya ang iba’t ibang painting na punong puno ng emosyon. Naagaw ng isang painting ang kanyang atensyon. Girl in the Rain ang nakalagay na pangalan sa signage blade sa gilid noon. Bigla siya may naalala.
“You’re a painter?”
“Yes.”
“What is your best art work?”
“The Girl in the Rain painting that I made when I was thirteen years old.”
Binasa niya ang history na nasa gilid noon. It was hand painted by Paola Rachelle Sanchez. Napaisip siya.
“Hi sir!” Bati na siyang pumukaw sa kanya dahila pa mapalingon siya agad sa bumati. It was a guy wearing a semi-formal attire with eyeglass and the hair was neatly comb. Kung hindi siya nagkakamali ay nasa edad lamang niya ito. “I guess you like the painting.”
“Yeah. I remember someone because of it.” Sagot niya. “How much will be the cost of this?”
“Hindi siya binebenta. That art work is just a display. Nasa kabilang side ang mga binebenta naming painting.” Itinuro nito ang kabilang hallway. Malawak ang second floor na iyon ng café. Kung susumahin, isang maari ka maglagay doon ng hanggang tatlong kwarto pa katabi ng isang kwarto na may nakalagay na authorized personnel only.
“I double its price.” Aniya.
“Wait lang sir, tatawagin ko yung may-ari.” Tumango siya at mabilis na tumalikod ito saka tumungo sa kwartong may nakalagay na authorized personnel only. Nagvibrate ang cellphone niya. Text iyon galing kay Art at tinatanong kung nasaan siya. He reply back saying his upstairs. Hindi na nagreply pa ang kaibigan sapagkat nakita niya itong umaakyat kasama si Mrs. Salazar. Ngumiti ang babae pagkakita sa kanya. Dahil ayaw niya maging rude, nginitian niya din ito.
“Joaq, bakit dito?” bungad na tanong sa kanya ni Mrs. Salazar.
“Why not here? This is a new place I found while walking. Its two blocks away from our office.” Paliwanag niya. Gano’n siya kasipag maglakad. Iyon na ang nagsilbi niyang exercise dahil late siya nagising at sinundo pa siya ni Art sa bahay niya.
“Hindi ka ba nagbabasa ng mga article tungkol sa lugar na ito? This place is haunted. Sinasabi na may babaeng madalas sa gabi lamang lumalabas dito para mang-akit ng mga lalaki.” Tugon ni Mrs. Salazar.
“Like a virgin ghost?” Hindi makapaniwala ng tanong ni Art. Napailing siya. Hindi siya naniniwala sa mga gano’n. Mas nakakatakot ang realidad at multo ng nakaraan kaysa sa mga hindi matahimik na kaluluwa.
“This place isn’t haunted. There’s no virgin ghost here.” Sabay sabay sila napalingon.
Hindi na siya nagulat nang makita ang babaeng nagsalita. He knew that it was her upon seeing the painting he wants to purchase. Hindi nga multo ang nakatira doon. And the virgin ghost that Mrs. Salazar saying was a hoax. Nakita niya ang rumehistrong gulat sa mukha ni Paola nang makita siya ngunit agad ito nakabawi.
“I’m that girl whom they saw sneeking around at night. I preferred to roam around at night to get inspiration for my art works. At nagbi-bake ako sa madaling araw.” Paliwanag pa nito sa kanilang tatlo.
“My apologies for that, miss?” ani Art dito.
“Just don’t spread unbelievable myths that might kill my business,” anito at hindi ibinigay kay Art ang pangalan. “and for you, I’m not selling that painting. Eloy, guide them downstairs and closed this section for awhile. I don’t want to be disturbed again.” Iyon lang at mabilis itong lumakad pabalik sa pinggalingan nitong kwarto. Napangiti siya kahit ang lamig nang pakikitungo nito sa kanya.
“She’s rude.” Komento ni Mrs. Salazar.
“She has the right to be rude, Mrs. Salazar. You called her place haunted even if it's not true,” aniya saka nauna na bumaba. Pina-serve na niya kina Mari ang order niya at naupo sa pang-tatlunang upuan. Umupo din doon sila Art at Mrs. Salazar at sinimulan na nila ang meeting.
~•~•~
NAGPAROO’T PARITO naman si Paola matapos niya magwalk out at pumasok sa working room niya. Bakit nandito ang lalaking iyon na hindi na niya matandaan ang pangalan? Pinahanap ba siya nito? Mariin siyang napapikit. Hindi pa siya ready na makita ito ngunit madaya talagang kalaban ang tadahana. Dadalhin ka nito sa mga taong iniiwasan mo. She bit her nails. Gano’n siya kapag natataranta.
“You know that guy, am I right?” tanong sa kanya ni Eloy. Napatingin siya dito kaya naman nilapitan niya ito at hinawakan sa magkabila nitong balikat.
“Am I rude awhile ago?” tanong niya at tumango naman ito. “Oh my God!” sigaw niya.
“Lakas na naman kasi ng topak mo eh. Pero don’t worry pinagtanggol ka ni handsome guy doon na evil witch na kasama nila. Gaga ba siya, kung haunted ito sana wala tayo customer!”
“Kaya ka kakaunti lang ang customer nito, bakla dahil sa article na iyon.” Paglilinaw niya sa kaibigan saka napaupo siya. “Hindi ko na alam kung anong gagawin ko para maalis iyon at dumami na ang customers natin.”
“Avoid sneeking out at night kasi. Madalas na nakaputi ka pa. Tapos palitan natin ang pa-ilaw mo. Bigyan natin ng liwanag at mga bulaklak sa baba. Tapos dito sa gallery kaunting dim lang ng ilaw.” Suhestyon ni Eloy sa kanya. “Bawasan mo din pagiging misteryoso mo.”
“I’m better off like this. Unknown.” Mahina niyang sabi. “and that guy, siya iyong naka-one night stand ko, Eloy.”
“Sino ‘don?”
“The guy who wants to purchase my painting.”
“Gaga ka! Ang gwapo ‘non! Gusto kita sabunutan alam mo ba iyon?” Umiwas siya dito at tinungo niya ang bintana. Mula doon ay sinilip ang tanawin sa labas. “Kelan ka huling naarawan, Paola?”
Kailan nga ba? Seven years old siya yata noong huli. When she reached eight years old, she became aloof of people even with her relatives. Doon siya nahumaling sa pagpipinta. Two years ago nang maisipan niya makihalubilo at doon niya nakilala si Yvo. Ang lalaking unang nagpatibok ng puso niya. Ngunit pinagsisihan niya ang desisyon niyang iyon. Sana hindi na siya lumabas at nanatili sa kwarto niya. Sana hindi na niya nakilala sina Yvo at Bernice. Sana hindi niya kinailangan na magparaya. Sana buhay pa ngayon ang lalaking nagpakita sa kanya kung gaano kaganda ang mundo sa labas. Ang lalaking siya ding dahilan kung bakit siya nanatili sa kadiliman.
“Hindi ko na maalala at ayoko na alalahanin pa,” aniya sa kaibigan saka isinara ang kurtina. She hates sunlight. Gaya ng sabi nila, wala siya karapatang maging masaya. Wala din magmamahal sa kanya lalo na lapag nalaman ang mga nangyari sa nakaraan.
“Pao, don’t let your past defines you. You’re nice and beautiful inside and out.”
“I’ll be judged wherever I’ll go, whatever I do. Let’s accept that.”
- Writer
