เมียนายเถื่อน | 6

1020 Words

17.02 น. ฉันเปิดประตูเข้าห้องอย่างระแวงมากหวังว่าการที่ฉันสายแค่สองนาทีนายเถื่อนจะไม่ทำอะไรฉันหรอกนะ “มึงสาย” นายเถื่อนเดินออกมาจากห้องพร้อมพูดขึ้นสายที่มองมาที่นั้นทำฉันขนลุกซู่ “แค่สองนาที” ฉันพูดราวกับไม่สนใจถึงในใจจะแอบหวั่นกับท่าทางของนายเถื่อนก็เถอะ “คืนนี้มึงเตรียมใจได้เลยกูพูดคำไหนคำนั้น” นายเถื่อนพูดขึ้นอีกครั้ง “นายไม่มีทางทำอะไรฉันได้หรอกสภาพแบบนี้” ฉันตอบกลับทันทีก่อนจะมองนายเถื่อน “งั้นก็ลองดู” นายเถื่อนเดินเข้ามาประชิดตัวฉันพร้อมกังผลักฉันลงบนโซฟาข้างๆ นายเถื่อนก็ค่อมฉันทันทีก่อนจะค่อยๆ ซุกไซร้ไปตามซอกคอของฉันพร้อมขมเม้มเบาๆ “อื้ออออ” ความแปลกใหม่ไหลเวียนเข้ามาในความรู้สึกหลังจากนั้นนายเถื่อนก็ดึงเสื้อนักเรียนของฉันออกมาด้านนอกพร้อมทั้งค่อยๆ สอดมือเข้าไปใต้เสื้อนักเรียน มือหนาทำหน้าที่อย่างเชี่ยวชาญเอื้อมไปปลดตะขอบราของฉันออกพร้อมกับถอดมันไปให้พ้นทางนายเถื่อนเลิกเสื้อนักเรียนของฉันขึ้นจนสองเต้าอวบลอยเด่นโชว์ตรงหน้าเขาฉันจึงรีบยกมือมาปิดทันที “หึ” นายเถื่อนจับมือฉันยกขึ้นเหนือหัวโดนมือข้างเดียวของเขาก่อนจะก้มลงมาดูดเม้มที่หน้าอกของฉัน “ฮึกกก อ่่าาาาาห์” ความรู้สึกแปลกใหม่เกิดขึ้นอีกครั้งมันเป็นความรู้สึกที่ฉันไม่เคยรู้สึกมันรู้สึกเสียวและในหัวก็ขาวโพลนไปหมด จนสุดท้ายนายเถื่อนก็หยุดการกระทำทั้งหมดลง “อันนี้กูแค่สั่งสอนที่มึงกลับมาไม่ตรงเวลาถ้ารอบหน้ามีอีกกูเอามึงจริงๆ แน่ข้าวเจ้า” นายเถื่อนพูดจบ ก็ลุกออกจากโซฟาเดินจากออกจากห้องของฉันไปทันที เถื่อน ผมพยายามแล้วพยายามห้ามใจแล้วแต่แม่งก็เตลิดไปได้ดีที่ว่าไม่ถึงขั้นนั้นเพราะผมยังหักห้ามใจตัวเองได้ไม่งั้นผมคงไม่รู้เอาหน้าไปไว้ที่ไหน พูดตรงๆ ผมถูกใจข้าวเจ้ามากถึงผมจะอยากได้เธอมากๆ แต่ผมก็อยากได้เธอจากความรักตอนที่ผมและเธอพร้อมใจกันไม่ใช่แบบนี้ ที่จริงผมแค่ปากดีไปงั้นแหละแต่พอเธอท้าผมก็ไม่ยอมไงผมเลยทำให้เธอรู้ว่าผมทำจริงและผมระงับอารมณ์ตัวเองโดยการเดินออกจากห้องเธอมาเลยเพราะขืนอยู่ในห้องของเธอต่อไปมีหวังมันคงไม่จบแค่นี้ “ทำไมมึงทำหน้าแบบหมาหงอย” พี่ชายคนเดียวของผมผมทักขึ้นทันทีก็อยากที่บอกชั้นสามสิบมีผมกับพี่ชายอยู่แค่สองคนจึงไม่แปลกที่เราจะเจอกัน “กูปรึกษาอะไรหน่อย” ผมพูดขึ้นทันทีด้วยน้ำเสียงซีเรียส “กูว่าน้ำท่วมแน่มึงมาปรึกษากู” พี่ชายผมพูดขึ้นอีกครั้ง “เฮียกูซีเรียส” ผมเรียกมันขึ้นต่อด้วยท่าทางจริงจัง “มึงว่ามา” พอเห็นว่าผมจริงจังมันก็เลยเลิกกวนตีนแต่โดยดี ลืมบอกว่าพี่ผมชื่อว่าไมค์มันแก่กว่าผมสามปีแต่ผมเรียกว่าเฮียเพราะทางบ้านเรามีเชื้อสายจีนอยู่บ้างส่วนชื่อผมนะหรอต่างกับมันมากเพราะอะไรอันนี้ก็ไม่รู้เฮียชื่อไมค์ผมชื่อเถื่อนเอาไรมาเข้ากันผมว่าป๊าม๊าลำเอียงเรื่องการตั้งชื่อแหละดูออก “คือกูเจอผู้หญิงคนนึงได้สองวันแล้วกูรู้สึกชอบเธอมากๆ แต่เธอเหมือนไม่เชื่อว่ากูชอบเธอจริงๆ อะเฮีย” ผมพูดขึ้นทันที “ผู้หญิงชั้นยี่สิบห้านะหรอ” เฮียพูดขึ้นอีกครั้ง “เฮียรู้ไง” ผมถามกลับทันทีเพราะไม่คิดว่าเฮียจะรู้เรื่องของผม “มีเรื่องไหนบ้างที่กูไม่รู้เกี่ยวกับมึง กูจะบอกนะไอ้เถื่อนถ้ามึงชอบเขาจริงๆ มึงก็บอกเขาไปตรงๆ แสดงความรู้สึกมึงให้เขารู้ไม่ใช่เอาแต่สันดานเถื่อนๆ ไปแสดงกับเขาแล้วก็รู้ไว้ด้วยว่าที่เขาไม่เชื่อเพราะมึงติดใช้สันดานเถื่อนๆ แบบชื่อมึงนี่แหละ” พูดจบเฮียก็เปิดประตูเข้าห้องไปเลยส่วนผมก็คิดตามคำพูดของเฮียก็จริงอย่างที่เฮียว่าผมไม่เคยแสดงออกแบบจริงจังให้ข้าวเจ้ารู้เพราะผมเป็นคนนิสัยเถื่อนๆ แบบนี้พูดก็แบบนี้ เมื่อคิดได้ผมจึงเคาะประตูห้องเฮียอีกครั้ง ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เหี้ยไรมึงอีก” เฮียเปิดประตูออกมาพร้อมหน้าตาหงุดหงิดสุดๆ เหมือนกับว่าผมเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารำคาญ “มึงบอกให้กูแสดงความรู้สึกดีๆ แต่มึงก็รู้กูพูดหวานไม่เป็นไม่ว่ากับใครต่อใครกูก็พูดแบบนี้หมด” ผมพูดความจริงบอกเฮียไปถึงแม้เฮียจะรู้ก็เถอะ “ควายต่อให้มึงพูดจายังไงมันก็ไม่เกี่ยว มึงแค่บอกความรู้สึกอะว่ามึงรู้สึกกับเขายังไงถึงตอนนั้นถ้าคำพูดมึงออกมาจากใจจริงๆ เขาก็จะรู้เอง” “ขอบใจ กูไม่กวนมึงละเฮีย” พูดจบก็ปลีกตัวเดินเข้าห้องตัวเองทันที คิดไปคิดมาผมกลับดันไปคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องของข้าวเจ้าว่าไปหน้าอกข้าวเจ้าแม่งโครตใหญ่โครตขาวซ่อนรูปสุดๆ ผมรู้สึกดีใจที่เจอเธอเหมือนเป็นความโชคดีก็ว่าได้เพราะเธอตรงสเปคผมทุกอย่าง พูดไปก็คิดถึงรสจูบหวานๆ ของคนที่ไม่มีประสบการณ์ถึงแบบนั้นมันกลับทำให้ผมตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกเลยแหละ รสจูบหวานๆ กับเจ้าของจูบที่โครตจะสวยทุกอย่างมันดูดีไปหมด ผมว่าผมหลงข้าวเจ้าเข้าแล้วจริงๆ ❤️ หลงน้องของเราเข้าแล้ววว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more