เมียนายเถื่อน

เมียนายเถื่อน | 2

“คอนโดเอ็กซ์” ไม่ทันจะต้องถามคนข้างหลังก็พูดขึ้นมาเสียดื้อๆเออดีเหมือนกันเพราะผมก็อยู่ที่นี่ซึ่งผมก็ไม่ต้องเสียเวลา

หลังจากที่มาถึงผมก็ขับรถเข้ามาจอดในลานจอดรถที่ประจำทันที

“ที่จริงส่งหน้าคอนโดก็ได้นะ” เธอพูดขึ้นพร้อมกับลงจากรถ

ส่วนผมก็หยิบถุงยาที่หิ้วอยู่หน้ารถและเดินตามคนตรงหน้ามาที่ลิฟต์ทันที

“ตามมาทำไมเนี่ย” เธอถามผมขึ้นทันทีเมื่อผมเดินตามเธอไปยังลิฟต์

“ให้กูมาส่งไม่มีน้ำใจทำแผลให้กูหรอ” ผมถามขึ้นใจจริงก็อยากจะกลับห้องไปนอนพัก แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้วก็นิดนึงแล้วกัน

ส่วนผมเองไม่ใช่ผู้ชายที่พูดเพราะหรืออะไรผมก็พูดจาหมาๆแบบนี้กับทุกคนนั่นแหละแต่คนเดียวที่จะได้ยกเป็นข้อยกเว้นสำหรับผมนั่นก็คือม๊า

“เห็นว่ามาส่งหรอกนะยอมให้ขึ้นมาพักก่อนก็ได้” เข้าทางสิครับ และอย่างที่จะบอกผมก็ไม่ใช่คนดีอะไรมีเหยื่ออยู่ตรงหน้าก็ไม่แปลกที่จะคว้าไว้

เมื่อเข้ามาในลิฟต์คนตรงหน้าผมก็กดไปยังชั้นยี่สิบห้าเมื่อลิฟต์เปิดออกเธอก็เป็นฝ่ายเดินนำไปที่ห้องของเธอและเมื่อเข้ามาในห้องทำผมตกตะลึงไม่น้อยเพราะใครจะคิดว่าผู้หญิงหน้าตาสวยตรงหน้าผมจะมีโทนสีห้องแบบดำเทาแบบนี้

“ห้องน้ำอยู่นู่นไปล้างหน้าล้างตัวก่อนเลือดเต็มไปหมด” ผมเดินมายังห้องน้ำอย่างว่าง่ายเอาจริงตอนนี้ไม่ได้รู้สึกปวดแผลเท่าไหร่เพียงแต่มันแค่ตึงๆมึนๆมากกว่าอาจจะมีความรู้สึกจี๊ดๆบ้างแต่ก็พอทนได้

หลังจากผมออกจากห้องน้ำร่างบางเจ้าของใบหน้าสวยก็ส่งผ้าผืนเล็กให้ผมเช็ดหน้าเช็ดตาและเช็ดหัวพร้อมกับผมที่เดินตามเธอมายังโซฟากลางห้อง

“นั่งลงจะทำแผลให้” ผมนั่งลงอย่างว่าง่ายส่วนร่างบางที่เห็นแบบนั้นก็แทรกตัวลงมาอยู่ระหว่างขาของผม

ท่านี้มันโคตรได้ล่อแหลมพอสมควรและเกิดอารมณ์ได้ง่าย

เธอค่อยๆเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์ล้างแผลจากนั้นก็นำมาเเตะๆลงที่แผล

“โอ้ย ! ” ผมสะดุ้งขึ้นทันทีที่สำลีเเตะลงความรู้สึกแรกที่ได้รับคือความแสบ

จำได้ว่าตอนโดนไอ้เหี้ยกรณ์ตีไม่ได้แสบขนาดนี้เลย

“มือหนักฉิบหาย” ผมพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ

“ฉันได้ยิน” ร่างบางพูดขึ้นพร้อมกับเเตะสำลีลงที่แผลผมใหม่อีกครั้งแต่ครั้งนี้รับรู้ได้ถึงความเบามือจากนั้นเธอก็ใส่ยาและปิดแผลให้ผม

ผมว่าแผลผมก็ไม่ได้ใหญ่แต่มันแค่เป็นทางยาวตามไม้เบสบอลและไม่ได้ลึกมาก

“เสร็จก็กลับไปได้แล้ว” ร่างบางพูดอีกครั้งผมจึงใช้จังหวะที่เธอกำลังจะเดินออกจากระหว่างขาผมดึงเธอให้นั่งลงบนตัก

“จะทำอะไร” ร่างบางมองหน้าผมพร้อมกับถามขึ้น

“ไม่ได้อ่อยกูรึไง” ผมถามออกไปทันทีเพราะในใจตอนนี้คิดเข้าข้างตัวเองไปแล้ว

“หลงตัวเองเถอะหน้าตาอย่างนายมีอะไรให้อ่อย” ร่างบางพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกผมเลยจัดการเปลี่ยนท่าโดยจับร่างบางให้นอนลงส่วนผมก็ค่อมเธอเอาไว้

“นี่ ! ลุกไปเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงแสดถึงความไม่พอใจดังขึ้นทันที ส่วนผมก็ไม่ได้สนใจเสียงแหลมๆของเธอ

ผมไล่สำรวจใบหน้าของเธอจัดว่าเป็นคนที่สวย สวยมากเลยทีเดียว

“กูไม่ลุกและกูจะบอกอะไรให้ต่อไว้ใจแค่ไหนก็ไม่ควรให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักเข้าห้องแบบนี้” ผมพูดขึ้นทันทีเพราะถ้าไม่ใช่ผมตอนนี้เธออาจจะโดนข่มขืนไปแล้วก็ได้

ใจง่ายไว้ใจคนง่ายยอมให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักเข้าห้องได้ไง

“แค่สงสารกลัวเลือดไหลหมดตัว”

“แล้วไม่กลัว” ผมถามขึ้นอีกครั้ง

“อย่างนายมีอะไรให้กลัว” เธอพูดตอบกลับมาทันทีมันเลยทำให้ผมจับใบหน้าของให้เธอเชิ่ดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆทาบปากลงไปบนอวัยวะเดียวกัน

“อื้อ อ่อย” เธอเม้นปากแน่นไม่ยอมให้ลิ้นเข้าไปเชยชิมความหวานในปากของเธอ

“เปิดปาก” ผมพูดขึ้นอีกครั้งแต่เหมือนเธอจะไม่ฟัง ผลักผมจนล้มลงจากตัวเธอ

“มาจูบฉันทำไมเนี่ยเป็นบ้ารึไง” เธอง้างมือขึ้นทำท่าจะฟาดลงมาทางผมแต่ผมกลับคว้ามือเธอไว้ก่อน

“กูชื่อเถื่อนเรียกกูว่าเถื่อน” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง

“ชื่อเถื่อนไม่พอการกระทำยังเถื่อนสมชื่อ” เธอพูดขึ้นทันที ซึ่งอันนี้ไม่เถียงเพราะการกระทำกับชื่อของผมมันสอดคล้องกันจริงๆ

“ให้กูลองทำอะไรเถื่อนๆกว่านี้ไหมละบางทีมึงอาจจะชอบก็ได้นะ” ผมพูดขึ้นอีกครั้งทำให้ใบหน้าสวยของเธอตอนนี้ที่กำลังตกใจกลีบกลายเป็นว่ามันน่ารักมาก

“นี่ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะไม่งั้นฉันจะโทรแจ้ง รปภ.” เธอพูดขึ้นพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมา

“พูดสิแล้วจะยอมออก ต่อให้เรียก รปภ. ก็ทำอะไรกูไม่ได้เพราะกูจะบอกว่าผัวเมียทะเลาะกัน” ผมพูดขึ้นพร้อมมองเธอนิ่งๆ น่าแกล้งฉิบหายเลยโว้ย

“พูดอะไรรีบบอกแล้วไปสักที” เธอถามกลับทันควัน

“คิดเองสิถ้าไม่พูดกูก็ไม่ออกนอนกับมึงนี่แหละท่าจะดี” ผมพูดขึ้นอีกครั้งทำเอาใบหน้าสวยของเธอดูตกใจกว่าเดิม

“ถะ...เถื่อนกลับไปก่อนได้มั้ยข้าวเจ้าขอ” เธอพูดออกมาเสียงไม่ดังนั แต่มันก็ทำให้ผมได้ยินทั้งประโยคยิ่งน้ำเสียงเสียงอ้อนๆแบบนี้ลูกของภายใต้กลางเกงมันเหมือนจะขึ้นเลยวะ

ว่าแต่ชื่อข้าวเจ้าหรอน่ากินสัสๆ อยากกินข้าวเจ้าโว้ย

“เออกลับก็ได้” จากนั้นผมก็เดินยิ้มแป้นออกจากห้องของเธอตรงไปที่ห้องผมที่อยู่ชั้นบน

ผมกดลิฟต์ไปที่ชั้นสามสิบเป็นชั้นบนสุดของคอนโดแห่งนี้และชั้นบนสุดก็มีเพียงสองห้องเท่านั้นคือห้องของผมและพี่ชาย