อาจารย์สอนรัก....[พระเอกแซ่บ]

เธอไปทำอะไรผิดมานามิจัง//ข่าวคาวๆของอาจารย์

เวลาผ่านไปจนถึงวันสุดท้ายของสัปดาห์ นามิยังคงเป็นนักเรียนที่สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนไม่หยุดหย่อนเพราะเธอแอบไปสมัครการเขียนเรียงความและได้ที่1 โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลย

ประกาศ นางสาวมาลินี ปราชญ์หาญ มาพบอาจารย์ที่ห้องผู้อำนวยการด้วยค่ะ

กัสจัง: นามิทำไมโดนเรียกแบบนี้ล่ะไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า

นามิ: ไม่นะ

เลดี้: งั้นฉันสองคนไปด้วย

เมื่อเข้ามาในห้องผอ.ตอนนี้ครูพายุและท่านผอ.คณะครูในโรงเรียนต่างอยู่กันครบเลย ทุกคนมองมาที่ฉันก่อนจะยิ้มออกมา

ผอ.: นามิ ทางโรงเรียนได้รับหนังสือจากมูลนิธิคุณธรรมของคุณหญิงหน่อย

นามิ: ทำไมหรอคะ หนูไม่เข้าใจ

ครูพายุ: ทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาครูเลยนามิ

นามิ: หนูทำอะไรผิดไปหรอคะ //ฉันเริ่มใจคอไม่ดีแต่จู่ๆทุกคนก็ตบมือให้ฉันพร้อมกับครูพายุที่ส่งเอกสารมาให้

เพียงแค่เปิดอ่านนามิก็ร้องกรี้ดออกมาด้วยความดีใจจนกัสจังและเลดี้ต้องเปิดประตูเข้ามา

ครูพายุ: นามิเธอแอบส่งเรียงความไปตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่บอกใครเลย

นามิ: นานมากแล้วค่ะครู

กัสจัง: แม่ต้องดีใจมากแน่ๆเลย งู้ยยยเก่งจังเลยพี่สาวใครน๊าาา

เลดี้: ยินดีด้วยนะแล้วชนะแบบนี้ได้เงินรางวัลเท่าไหร่หรอ

นามิ: ได้ทุนไปเรียนต่อม.ปลายญี่ปุ่นน่ะ

และทุกอย่างก็เงียบไปรวมทั้งพายุที่อึ้งกับคำตอบของนามิ

กัสจัง: ทำไมนามิไม่ล้มเลิกความคิดนี้ซักทีถ้าแม่รู้ว่านามิจะไปหาพ่อแม่คงไม่ยอม

นามิ: กัสจัง ....

ครูนก: เอาเถอะจะไปไม่ไปค่อยว่ากันอีกที แต่การจะเข้ารับรางวัลครั้งนี้ต้องไปรับที่ระยอง งานจะจัดที่หาดของคุณหญิงหน่อย

นามิ: ไปค้างหรอคะ

ครูนก: ใช่จ่ะ

ครูพายุ: พ่อครับผมกับลูกคุณหญิงหน่อยเป็นเพื่อนกัน พ่อจำไอ้นายได้ไหม

ผอ.: จำได้ๆ งั้นเราไปกับนามิแล้วกัน

ครูเอย: เอยขอไปด้วยนะคะ

ผอ.: จะไปทำไมเยอะแยะ พายุไปคนเดียวก็พอแล้วค้างแค่คืนเดียว

นามิ: ถ้างั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ

ตอนนี้ข่าวของนามิก็ดังไปทั่วโรงเรียนเพราะกัสจังเที่ยวประกาศจนทั่ว นามิใฝ่ฝันอยากไปหาคุณพ่อมานานแล้วแต่แม่กับไม่ยอมแม้แต่ของที่คุณพ่อส่งมาให้แม่ก็เก็บไปทิ้งหมด

ครูพายุ: นามิพรุ่งนี้เธอสัญญาอะไรไว้ //ผมเดินตามนามิออกมาก่อนจะทวงสัญญาที่เธอให้ไว้

นามิ: อะไรหรอคะ?

นามิมองชายหนุ่มด้วยสีหน้างงจนชายหนุ่มถึงกับยิ้มออกมา

ครูพายุ: ใช่สิครูไม่สำคัญหนิแค่นี้ก็ลืม //ผมส่งแววตาน่าสงสารไปยิ่งทำให้นามิคิ้วชนกัน

นามิ: อ๋อนึกออกแล้วค่ะ

ครูพายุ: กี่โมงดีล่ะ

นามิ: คือ.....

กัสจัง: ไปไหนนามิ!

เลดี้: ครูจะพาเพื่อนหนูไปไหนคะ ?

สองสาวจ้องมองครูพายุไม่ลดล่ะ จนครูเอยที่เดินตามมาเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย

ครูเอย: มีอะไรกันหรอคะพายุ

ครูพายุ: ไม่มีอะไรเดี๋ยวเราไปเตรียมงานสอนก่อนนะ

ครูเอย: คืนนี้เดี๋ยวเอยไปหาแม่แล้วจะซื้อขนมไปฝากที่คอนโดนะคะ

ครูพายุ: วันนี้แม่กับพี่สาวเรามาจากออสเตรเลียอ่ะ น่าจะไม่สะดวก

ครูเอย: หรอไว้พรุ่งนี้ไปหาอะไรกินกันไหม

นามิ: ครูพายุมาถามหาร้านก๋วยเตี๋ยวเรือหนูอยู่พอดีเลยค่ะ ร้านคาเฟ่แถวชาญเมืองที่เปิดใหม่อร่อยมากๆเลยค่ะ

ครูเอย: ไปด้วยกันนะพายุ

ครูพายุ: ได้สิ!

สายตาของพายุยังมองนามิที่ถูกเพื่อนลากออกไปจนพ้นสายตา "ทำไมถึงปฎิเสธกันนะนามิ"

เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใส นามิและกัสจังเดินทางมาเรียนด้วยมอไซค์คันโปรดเพราะวันนี้แม่ของเธอไปค้างบ้านญาติที่ต่างจังหวัดทั้งสองเลยต้องอยู่กับแม่บ้านแค่3คน

เลดี้: พวกแกมานี่เร็ว!!!

นามิ: อะไรหรอเสียงดังลั่นเลย

กัสจัง: เรื่องชาวบ้านเป็นงานถนัดของเลดี้จริงๆเลย

นามิและกัสจังรีบเดินมานั่งที่โต๊ะประจำเลดี้ก็ยื่นโทรศัพท์ให้ทั้งสองดู กระทู้ข่าวของโรงเรียนที่มีคนไปโพสไว้

"อาจารย์หนุ่มขย่ำครูสาวในห้องทำงานแล้วลากไปกินต่อในรถ เสียงครางกระเส่าดังออกมาเหมือนคนจะขาดใจ คาดว่าครูสาวน่าจะโดนแทงจนพรุน555555"

?: หึยยย ทำไปได้ไงอ่ะ

?: หมดศรัทธาเลย

?: สองคนนี้เพิ่งไปเที่ยวกันมาผู้ชายดูนิ่งแต่ผู้หญิงดูแรงๆอยู่นะ มองจิกทุกคนที่มองผู้ชาย

?: ไม่มีหลักฐานนะกล่าวหาแบบนี้ได้ไง

?: อาจารย์คงไม่ทำแบบนั้นหรอกคราวหลังจะกล่าวหาก็เอาหลักฐานมาด้วย

เมื่อนามิอ่านเสร็จก็รีบส่งโทรศัพท์คืนให้เลดี้ก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพื่อรอเวลาเข้าแถว

กัสจัง: ฉันรู้สึกไม่ชอบครูพายุแล้วอ่ะ

เลดี้: ใช่ดูก็รู้ว่าครูพายุสนใจนามิ แล้วก็ทำแบบนี้กับพี่ฟาง ม.5 พี่หวาน ม.6

กัสจัง: จริงดิ!

เลดี้: อืม เมื่อวานฉันไปเอาครีมที่พี่ฟางแกบอกอย่าบอกใครนะพี่คุยกับครูพายุอยู่ คือแบบถ้าไม่พูดก็ไม่รู้ปะ?

กัสจัง: แสดงเก่งเนอะ นี่นามิเราขอสั่งห้ามเลยนะห้ามยุ่งกับครูพายุเด็ดขาด!!!

นามิ: อืม //ฉันตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือแต่เป็นการบังหน้าเท่านั้น ทำไมจิตใจของฉันมันถึงฟุ้งซ่านแบบนี้

ถึงเวลาขึ้นเรียนนามิต้องเดินมาเอาสมุดงานที่ครูพายุไปแจกเพื่อนๆ แต่ครูพายุกับมองนามิด้วยสายตาแปลกๆ

กัสจัง: ดูสิเลดี้มองแบบนี้หมายความว่าไง!

เลดี้: เหมือนอยากจะพูดอะไรกับนามิเลย

กัสจัง: อย่ามายุ่งกับนามินะ!!

เลดี้: คอยดูไปก่อนอย่าเพิ่งโวยวาย

หลังจากที่นามิแจกสมุดให้เพื่อนๆเสร็จเธอก็กลับมาเปิดหนังสือเรียนของตัวเอง นามิใช้ภาษาญี่ปุ่นได้ดีและคร่องมาก เธอพูดตอบโต้กับครูพายุได้เป็นอย่างดี

ครูพายุ: だいじょうぶ？ (เป็นอะไรรึเปล่า)

นามิ: だいじょうぶ ( ไม่เป็นไรค่ะ)

พายุยังคงมองนามิที่ก้มหน้าอ่านหนังสือและจดคำศัพท์ลงสมุด เพื่อนๆในห้องก็พากันงงที่ทั้งสองคนพูดภาษาญี่ปุ่นและเข้าใจกันแค่สองคน

เลดี้: กัสจังแปลว่าอะไร?

กัสจัง: ไม่รู้ฉันเคยเจอเคยได้คุยกับพ่อหรือไงละ มีแต่นามิที่เคยอยู่ญี่ปุ่น

เมื่อหมดเวลาเรียนห้องของนามิจะต้องย้ายไปเรียนคอมพิวเตอร์เมื่อทุกคนออกไปแล้วเหลือนามิที่เก็บโต๊ะของเพื่อนๆที่ลืมเก็บเข้าที่พายุก็รีบเดินมาหานามิก่อนจะดึงแขนนามิให้หันมาหาตน

ครูพายุ: เธอเป็นอะไรนามิจัง

นามิ: ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ปล่อยนะคะเดี๋ยวใครเห็นจะเข้าใจผิด

ครูพายุ: อืม....ทำไมเบี้ยวนัดกันล่ะ //ผมปล่อยมือจากแขนของนามิแต่ก็ยังมองนามิไม่ละสายตา

นามิ: หนูไม่สบายค่ะเลยไม่อยากไปไหน

ครูพายุ: เธอเป็นอะไรแล้วหายหรือยัง

นามิ: หายแล้วค่ะหนูขอตัวก่อนนะคะ

ครูพายุ: เธอโกรธครูเรื่องข่าวหรือเปล่านามิจัง

นามิ: ทำไมหนูต้องโกรธด้วยล่ะคะครู

ไม่มีเสียงตอบกลับจากพายุ นามิหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปทิ้งให้พายุอยู่กับความสับสนอยู่คนเดียว

"หึ!!"