เธอไปทำอะไรผิดมานามิจัง//ข่าวคาวๆของอาจารย์

1323 Words
เวลาผ่านไปจนถึงวันสุดท้ายของสัปดาห์ นามิยังคงเป็นนักเรียนที่สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนไม่หยุดหย่อนเพราะเธอแอบไปสมัครการเขียนเรียงความและได้ที่1 โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลย ประกาศ นางสาวมาลินี ปราชญ์หาญ มาพบอาจารย์ที่ห้องผู้อำนวยการด้วยค่ะ กัสจัง: นามิทำไมโดนเรียกแบบนี้ล่ะไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า นามิ: ไม่นะ เลดี้: งั้นฉันสองคนไปด้วย เมื่อเข้ามาในห้องผอ.ตอนนี้ครูพายุและท่านผอ.คณะครูในโรงเรียนต่างอยู่กันครบเลย ทุกคนมองมาที่ฉันก่อนจะยิ้มออกมา ผอ.: นามิ ทางโรงเรียนได้รับหนังสือจากมูลนิธิคุณธรรมของคุณหญิงหน่อย นามิ: ทำไมหรอคะ หนูไม่เข้าใจ ครูพายุ: ทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาครูเลยนามิ นามิ: หนูทำอะไรผิดไปหรอคะ //ฉันเริ่มใจคอไม่ดีแต่จู่ๆทุกคนก็ตบมือให้ฉันพร้อมกับครูพายุที่ส่งเอกสารมาให้ เพียงแค่เปิดอ่านนามิก็ร้องกรี้ดออกมาด้วยความดีใจจนกัสจังและเลดี้ต้องเปิดประตูเข้ามา ครูพายุ: นามิเธอแอบส่งเรียงความไปตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่บอกใครเลย นามิ: นานมากแล้วค่ะครู กัสจัง: แม่ต้องดีใจมากแน่ๆเลย งู้ยยยเก่งจังเลยพี่สาวใครน๊าาา เลดี้: ยินดีด้วยนะแล้วชนะแบบนี้ได้เงินรางวัลเท่าไหร่หรอ นามิ: ได้ทุนไปเรียนต่อม.ปลายญี่ปุ่นน่ะ และทุกอย่างก็เงียบไปรวมทั้งพายุที่อึ้งกับคำตอบของนามิ กัสจัง: ทำไมนามิไม่ล้มเลิกความคิดนี้ซักทีถ้าแม่รู้ว่านามิจะไปหาพ่อแม่คงไม่ยอม นามิ: กัสจัง .... ครูนก: เอาเถอะจะไปไม่ไปค่อยว่ากันอีกที แต่การจะเข้ารับรางวัลครั้งนี้ต้องไปรับที่ระยอง งานจะจัดที่หาดของคุณหญิงหน่อย นามิ: ไปค้างหรอคะ ครูนก: ใช่จ่ะ ครูพายุ: พ่อครับผมกับลูกคุณหญิงหน่อยเป็นเพื่อนกัน พ่อจำไอ้นายได้ไหม ผอ.: จำได้ๆ งั้นเราไปกับนามิแล้วกัน ครูเอย: เอยขอไปด้วยนะคะ ผอ.: จะไปทำไมเยอะแยะ พายุไปคนเดียวก็พอแล้วค้างแค่คืนเดียว นามิ: ถ้างั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ ตอนนี้ข่าวของนามิก็ดังไปทั่วโรงเรียนเพราะกัสจังเที่ยวประกาศจนทั่ว นามิใฝ่ฝันอยากไปหาคุณพ่อมานานแล้วแต่แม่กับไม่ยอมแม้แต่ของที่คุณพ่อส่งมาให้แม่ก็เก็บไปทิ้งหมด ครูพายุ: นามิพรุ่งนี้เธอสัญญาอะไรไว้ //ผมเดินตามนามิออกมาก่อนจะทวงสัญญาที่เธอให้ไว้ นามิ: อะไรหรอคะ? นามิมองชายหนุ่มด้วยสีหน้างงจนชายหนุ่มถึงกับยิ้มออกมา ครูพายุ: ใช่สิครูไม่สำคัญหนิแค่นี้ก็ลืม //ผมส่งแววตาน่าสงสารไปยิ่งทำให้นามิคิ้วชนกัน นามิ: อ๋อนึกออกแล้วค่ะ ครูพายุ: กี่โมงดีล่ะ นามิ: คือ..... กัสจัง: ไปไหนนามิ! เลดี้: ครูจะพาเพื่อนหนูไปไหนคะ ? สองสาวจ้องมองครูพายุไม่ลดล่ะ จนครูเอยที่เดินตามมาเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย ครูเอย: มีอะไรกันหรอคะพายุ ครูพายุ: ไม่มีอะไรเดี๋ยวเราไปเตรียมงานสอนก่อนนะ ครูเอย: คืนนี้เดี๋ยวเอยไปหาแม่แล้วจะซื้อขนมไปฝากที่คอนโดนะคะ ครูพายุ: วันนี้แม่กับพี่สาวเรามาจากออสเตรเลียอ่ะ น่าจะไม่สะดวก ครูเอย: หรอไว้พรุ่งนี้ไปหาอะไรกินกันไหม นามิ: ครูพายุมาถามหาร้านก๋วยเตี๋ยวเรือหนูอยู่พอดีเลยค่ะ ร้านคาเฟ่แถวชาญเมืองที่เปิดใหม่อร่อยมากๆเลยค่ะ ครูเอย: ไปด้วยกันนะพายุ ครูพายุ: ได้สิ! สายตาของพายุยังมองนามิที่ถูกเพื่อนลากออกไปจนพ้นสายตา "ทำไมถึงปฎิเสธกันนะนามิ" เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใส นามิและกัสจังเดินทางมาเรียนด้วยมอไซค์คันโปรดเพราะวันนี้แม่ของเธอไปค้างบ้านญาติที่ต่างจังหวัดทั้งสองเลยต้องอยู่กับแม่บ้านแค่3คน เลดี้: พวกแกมานี่เร็ว!!! นามิ: อะไรหรอเสียงดังลั่นเลย กัสจัง: เรื่องชาวบ้านเป็นงานถนัดของเลดี้จริงๆเลย นามิและกัสจังรีบเดินมานั่งที่โต๊ะประจำเลดี้ก็ยื่นโทรศัพท์ให้ทั้งสองดู กระทู้ข่าวของโรงเรียนที่มีคนไปโพสไว้ "อาจารย์หนุ่มขย่ำครูสาวในห้องทำงานแล้วลากไปกินต่อในรถ เสียงครางกระเส่าดังออกมาเหมือนคนจะขาดใจ คาดว่าครูสาวน่าจะโดนแทงจนพรุน555555" ?: หึยยย ทำไปได้ไงอ่ะ ?: หมดศรัทธาเลย ?: สองคนนี้เพิ่งไปเที่ยวกันมาผู้ชายดูนิ่งแต่ผู้หญิงดูแรงๆอยู่นะ มองจิกทุกคนที่มองผู้ชาย ?: ไม่มีหลักฐานนะกล่าวหาแบบนี้ได้ไง ?: อาจารย์คงไม่ทำแบบนั้นหรอกคราวหลังจะกล่าวหาก็เอาหลักฐานมาด้วย เมื่อนามิอ่านเสร็จก็รีบส่งโทรศัพท์คืนให้เลดี้ก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพื่อรอเวลาเข้าแถว กัสจัง: ฉันรู้สึกไม่ชอบครูพายุแล้วอ่ะ เลดี้: ใช่ดูก็รู้ว่าครูพายุสนใจนามิ แล้วก็ทำแบบนี้กับพี่ฟาง ม.5 พี่หวาน ม.6 กัสจัง: จริงดิ! เลดี้: อืม เมื่อวานฉันไปเอาครีมที่พี่ฟางแกบอกอย่าบอกใครนะพี่คุยกับครูพายุอยู่ คือแบบถ้าไม่พูดก็ไม่รู้ปะ? กัสจัง: แสดงเก่งเนอะ นี่นามิเราขอสั่งห้ามเลยนะห้ามยุ่งกับครูพายุเด็ดขาด!!! นามิ: อืม //ฉันตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือแต่เป็นการบังหน้าเท่านั้น ทำไมจิตใจของฉันมันถึงฟุ้งซ่านแบบนี้ ถึงเวลาขึ้นเรียนนามิต้องเดินมาเอาสมุดงานที่ครูพายุไปแจกเพื่อนๆ แต่ครูพายุกับมองนามิด้วยสายตาแปลกๆ กัสจัง: ดูสิเลดี้มองแบบนี้หมายความว่าไง! เลดี้: เหมือนอยากจะพูดอะไรกับนามิเลย กัสจัง: อย่ามายุ่งกับนามินะ!! เลดี้: คอยดูไปก่อนอย่าเพิ่งโวยวาย หลังจากที่นามิแจกสมุดให้เพื่อนๆเสร็จเธอก็กลับมาเปิดหนังสือเรียนของตัวเอง นามิใช้ภาษาญี่ปุ่นได้ดีและคร่องมาก เธอพูดตอบโต้กับครูพายุได้เป็นอย่างดี ครูพายุ: だいじょうぶ? (เป็นอะไรรึเปล่า) นามิ: だいじょうぶ ( ไม่เป็นไรค่ะ) พายุยังคงมองนามิที่ก้มหน้าอ่านหนังสือและจดคำศัพท์ลงสมุด เพื่อนๆในห้องก็พากันงงที่ทั้งสองคนพูดภาษาญี่ปุ่นและเข้าใจกันแค่สองคน เลดี้: กัสจังแปลว่าอะไร? กัสจัง: ไม่รู้ฉันเคยเจอเคยได้คุยกับพ่อหรือไงละ มีแต่นามิที่เคยอยู่ญี่ปุ่น เมื่อหมดเวลาเรียนห้องของนามิจะต้องย้ายไปเรียนคอมพิวเตอร์เมื่อทุกคนออกไปแล้วเหลือนามิที่เก็บโต๊ะของเพื่อนๆที่ลืมเก็บเข้าที่พายุก็รีบเดินมาหานามิก่อนจะดึงแขนนามิให้หันมาหาตน ครูพายุ: เธอเป็นอะไรนามิจัง นามิ: ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ปล่อยนะคะเดี๋ยวใครเห็นจะเข้าใจผิด ครูพายุ: อืม....ทำไมเบี้ยวนัดกันล่ะ //ผมปล่อยมือจากแขนของนามิแต่ก็ยังมองนามิไม่ละสายตา นามิ: หนูไม่สบายค่ะเลยไม่อยากไปไหน ครูพายุ: เธอเป็นอะไรแล้วหายหรือยัง นามิ: หายแล้วค่ะหนูขอตัวก่อนนะคะ ครูพายุ: เธอโกรธครูเรื่องข่าวหรือเปล่านามิจัง นามิ: ทำไมหนูต้องโกรธด้วยล่ะคะครู ไม่มีเสียงตอบกลับจากพายุ นามิหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปทิ้งให้พายุอยู่กับความสับสนอยู่คนเดียว "หึ!!"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD