อาจารย์สอนรัก....[พระเอกแซ่บ]

โดนทำโทษ/อาจารย์น่ารักกับทุกคนจริงๆ

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!"

ทั้งหมดหยุดนิ่งก่อนจะรีบลุกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่ นามิรีบประคองตัวเองไว้เพราะเธอโดนรุมแถมยังโดนตบไปหลายที

ครูนก: ตามฉันมาที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้!!

ทั้ง7คนเดินคอตกมาที่ห้องปกครองเมื่อเลดี้และกัสจังเห็นสภาพของนามิก็รีบวิ่งมาหาก่อนจะถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

นามิ: ชูวิทย์บอกว่าอาจารย์เรียกพบพอฉันไปก็เลยมีสภาพแบบนี้แหละ

เลดี้: มันโกรธที่มันไม่ได้เป็นหัวหน้าห้องเหรอ

นามิ: ไม่รู้เหมือนกันเข้าไปข้างในเถอะ

ห้องปกครอง

ครูนก : นั่งรอตรงนี้เดี๋ยวครูพายุจะรีบมา

เมื่อเวลาผ่านไปครูพายุก็รีบเดินเข้ามาพร้อมกับโน๊ตบุ๊คก่อนจะเปิดคลิปเหตุการที่ห้องดนตรีให้ฝ่ายปกครองดู

ครูพายุ: ทำไมทำแบบนี้ล่ะอ๋อมถ้าผู้ปกครองของนามิแจ้งความเธอจะโดนเลยนะ

อ๋อม: หนูขอโทษค่ะ

กัสจัง: หนูจะบอกแม่ มึงรู้ไหมว่ากูกับนามิเป็นใครระวังจะไม่มีที่เรียน!!

ครูนก: กัสจังใจเย็นๆก่อนเดี๋ยวให้ฝ่ายปกครองจัดการ

ครูพายุ: นามิ กัสจัง เลดี้ ตามฉันมา

เมื่อพวกเราเดินออกมาพร้อมกับครูพายุเสียงไม้เรียวของฝ่ายปกครองจอมโหดก็ดังขึ้นทำเอานักเรียนต่างมามุงดูกัน

ครูพายุ: เจ็บตรงไหนหรือเปล่านามิจัง

นามิ: เจ็บหัวแล้วก็ที่แก้มค่ะ

ครูพายุ: เดี๋ยวฉันจะพาไปหาหมอ กัสจัง เลดี้ เดี๋ยวเลิกเรียนฉันพาไปเลี้ยงไอติมนะ

กัสจัง: ค่ะ!!

เลดี้: คิดก่อนไหม???

นามิ: วันนี้แม่ไม่อยู่บ้านด้วย...

เลดี้: เกี่ยวอะไรกับการไปกินไอติมมิทราบ?

ครูพายุ: ชี้โพรงให้กระรอกหรอฮะ?

ชายหนุ่มอมยิ้มเบาๆก่อนจะพานามิขึ้นรถแล้วรีบมาที่โรงพยาบาลทันที

หลังจากตรวจร่างกายเสร็จหมอก็ส่งใบรับรองแพทย์มาให้ชายหนุ่มก่อนที่ทั้งสองจะออกมาหาข้าวกลางวันกิน

นามิ: หนูยังไม่ได้กินข้าวเลยค่ะ

ครูพายุ: รู้แล้วล่ะฉันก็ยังไม่ได้กินเหมือนกัน อยากกินอะไรไหมอ่ะ

นามิ: อยากกินก๋วยเตี๋ยวเรือค่ะ

ครูพายุ: ร้านไหนอร่อยรู้ไหม ฉันกลับจากญี่ปุ่นมาได้เดือนเดียวยังไม่ค่อยคุ้นกับที่นี่เท่าไหร่

นามิ: คาบบ่ายมีวิชาอะไรบ้างนะคะหนูกลัวเรากลับไม่ทัน

ครูพายุ: คาบบ่ายมีวิชาศิลปะ เรียนกับฉัน

นามิ: อ่าวแบบนี้ก็ไปไม่ได้นะสิคะ

ครูพายุ เอางี้เดี๋ยวหาอะไรแถวนี้กินไปก่อนวันเสาร์ฉันพาไปโอเคไหมครับ

นามิ: หืม......จริงหรอคะ

ครูพายุ: อยากไปไหมล่ะ//ผมหันไปมองหน้าเด็กน้อยที่นั่งตาแป๋วอยู่ข้างๆ

นามิ: อยากค่ะ ที่นี่จัดร้านสวยแถมอาหารอร่อยมากด้วย

ครูพายุ: แต่มื้อนี้คงต้องกินบะหมี่ข้างโรงพยาบาลแล้วล่ะ

นามิ: ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณนะคะที่พามาหาหมอ

เมื่อกลับมาถึงโรงเรียนคาบวิชาศิลปะครูพายุก็เลยพํดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น พร้อมกับสอนเรื่องการควบคุมอารมณ์มารยาททางสังคม พวกอ๋อมเมื่อได้ยินก็ต่างนั่งเงียบไม่โต้เถียงแต่อย่างใด

ครูพายุ: วันนี้ครูคงยังไม่สอนอะไรมาก แต่อยากให้เอาสิ่งที่ครูพูดไปกลับไปคิดทบทวน อะไรดีไม่ดีเราทุกคนรู้ รู้ว่าผิดก็แก้ไข

"ผมมองนักเรียนในห้องนั่งกันเงียบก็พอจะเข้าใจสถานการณ์ นามิเป็นเหมือนตัวแทนของเพื่อนในห้องเพราะเธอเรียนเก่ง ชอบช่วยเหลือเพื่อนๆแค่รถผมเข้ามาจอดเพื่อนๆในห้องและรุ่นน้องรุ่นพี่ก็แห่มาถามไถ่อาการ"

นามิ: กัสจังแกอย่าบอกแม่นะ //ฉันหันไปกระซิบกัสจังที่นั่งอยู่ข้างหลัง

กัสจัง: ทำไมอ่ะ?

นามิ: เอาเถอะ

ครูพายุ: คุยอะไรกัน//ผมก้มลงไปกระซิบถามนามิจนเธอสะดุ้งโหยง

นามิ:ครู!!!!

ทั้งคู่สบตากันก่อนที่ชายหนุ่มจะเปลี่ยนบรรยากาศเป็นเล่นเกมส์ใบ้คำโดยจัดเป็น4ทีมตามแถวของโต๊ะนักเรียน

หลังจากเครื่องวุ่นวายจบลงนามิและเพื่อนก็ต่างใช้ชีวิตอย่างปกติ ด้านครูพายุก็เริ่มเข้ากับนักเรียนและอาจารย์ท่านอื่นได้เป็นอย่างดี

กัสจัง: นามิมองครูพายุทำไมหรอ

เลดี้: แค่นี้ดูไม่ออกหรอกัสจัง คิกๆๆ

นามิ: อะไรฉันไม่ได้ชอบครูสักหน่อย

กัสจัง: ยังไม่มีใครพูดอะไรเลยนะ ฮั่นแน่นามิมีความรักกกกกก!!!

เสียงกัสจังตะโกนดังลั่นจนทุกคนในโรงอาหารหันมามองรวมทั้งครูพายุที่นั่งอยู่กับกลุ่มของอาจารย์ด้วย

นามิ: กัสจังหุบปากเดี๋ยวนี้เลยนี่กินเข้าไปให้หมดเลยนะหืม!!!

นามิลุกหนีไปนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ที่ห้องสมุดไม่นานครูพายุก็เดินมาหยิบหนังสือตรงมุมที่นามิแอบอยู่

ครูพายุ: อ่าวนึกว่าใครนามิจังนี่เอง

นามิ: ครูพายุ //ฉันรีบปิดหนังสือก่อนจะหยิบบัตรสมาชิกห้องสมุดไปยื่นให้บรรณารักษ์

ครูพายุ: อันนี้ของครู //ผมยื่นบัตรสมาชิกให้กับบรรณารักษ์อีกคนที่นั่งอยู่

หลังจากที่นามิได้หนังสือมาแล้วเธอก็เดินออกมานั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนริมสระบัวอยู่คนเดียว พายุเห็นว่าไม่มีใครจึงเดินไปนั่งข้างๆก่อนจะส่งช็อกโกแลตให้เธอหนึ่งอัน

ครูพายุ: มันช่วยได้ //ผมหยิบขึ้นมาแกะก่อนจะยัดใส่ปากตัวเอง

นามิ: ขอบคุณค่ะ

ครูพายุ: เมื่อกี้ในโรงอาหารเกิดอะไรขึ้นหรอ?

นามิ: ไม่มีอะไรค่ะ

ครูพายุ: มีความรักหรอ? //ผมมองหน้านามิก่อนจะยักคิ้วให้เธอ

นามิ: ไม่มีค่ะ//ฉันรีบหยิบช็อกโกแลตมาแกะแล้วยัดใส่ปาก

ครูพายุ: เป็นเด็กเป็นเล็กริอาจมีความรัก หึ!

นามิ: หนูก็บอกอยู่ว่าหนูไม่มี

"พายุคะ เอยเคลียร์งานเสร็จแล้วค่ะ"

นามิ: ครูเอยสวัสดีค่ะ

ครูเอย: อ่าวนามิทำไมมานั่งอยู่คนเดียวล่ะ

นามิ: รำคาญกัสจังค่ะเลยหนีมานั่งอ่านหนังสือ

ครูพายุ: ครูไปก่อนนะ

ครูเอย: คืนนี้สรุปไปฉลองวันเกิดที่ไหนหรอคะ

นามิมองครูเอยกับครูพายุที่จับมือกันออกไป ความรู้สึกเหมือนโดนถีบลงไปกลางสระบัวจริงๆ

"อกหักทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน..….เฮ้อ"

นามิ: กัสจัง เลดี้ ออกมาจากถังขยะได้แล้ว!!

เลดี้: ข้างถังขยะค่ะ!!!

กัสจัง: นี่เค้าสองคนนี้มีซัมติงกันจริงๆหรอวะ

เลดี้: แสดงว่าที่ไอ้บาสพูดเป็นเรื่องจริง

กัสจัง: ไหนว่ามาสิ?

เลดี้: ไอ้บาสมันบอกว่าวันก่อนมันมาเอารถมอไซค์คนสุดท้ายแล้วมันได้ยินเสียงของตก มันคิดว่าใครมาตบกันพอเดินไปใกล้ๆก็ได้ยินเสียง อ๊าห์ ซี๊ดดด อู้ววว แบบเนี้ย มันเลยไปนั่งซุ่มอยู่ข้างห้องน้ำก็เห็นครูพายุกับครูเอยออกมาด้วยกัน

กัสจัง: โอ้วววว จบกันว่าที่พี่เขย

นามิ: พูดอะไรกัสจังเดี๋ยวใครมาได้ยินก็เข้าใจผิดหรอก! //ฉันดุกัสจังก่อนจะหยิบช็อกโกแลตที่กินไม่หมดโยนใส่ถังขยะ

เลดี้: ฉันบอกแล้วว่าครูพายุอันตราย

นามิ: เลิกพูดเถอะ//ฉันก้มลงอ่านหนังสือที่อ่านหน้าเดิมมา10นาทีก็อ่านไม่รู้เรื่องสักที