คุณคือพ่อของลูก

ไม่มีความสำคัญ

ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกสั่นสะเทือนขัดจังหวะคนที่กำลังแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม

จัสมินยกฝ่ามือดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างเบาๆ เสี่ยแบล็คก็เหมือนเฉกเช่นทุกครั้ง งอแงทุกครั้งเวลาที่เธอขัดในสิ่งที่เขาต้องการ

"มิน..."

"มินว่าเสี่ยรับโทรศัพท์ก่อนดีกว่าค่ะ บางทีคนที่โทรมาอาจจะมีธุระสำคัญก็ได้นะคะ"

"อะไรมันจะสำคัญไปมากกว่าเธอวะ"

"เอาเป็นว่าถ้าเสี่ยรับโทรศัพท์ก่อน แล้วมินจะยอม" ข้อต่อรองทำหนุ่มหล่อตาโต

"พูดแล้วนะ ฉันไม่ยอมอดทนหรอกนะบอกเลย" ไฮโซหนุ่มโพลงขึ้นพร้อมกับการโน้มตัวไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาตั้งท่าจะรับสาย

ทว่าเบอร์ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอส่งผลให้หนุ่มหล่อชะงักไป

"เป็นอะไรเหรอคะ ทำไมถึงทำหน้าตกใจแบบนั้น"

"เปล่า"

"ให้มินออกไปรอด้านนอกไหมคะ เผื่อว่าคุณอยากจะคุยโทรศัพท์กับ..."

"แม่ฉันโทรมาน่ะ เอาเป็นว่าฉันยอมใจดีให้เธอได้ทำงานก่อน เลิกงานเมื่อไหร่ค่อยคุยเรื่องของเรา"

"ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นมินขอไปทำงานนะคะ"

"ครับ" เสี่ยแบล็คยิ้มให้กับหญิงสาวที่เขาปรารถนามากกว่าใคร

รอจนกระทั่งจัสมินเดินออกไปจากห้องจึงยอมกดรับสายมารดา

"ครับแม่"

[ มัวทำอะไรอยู่เหรอตาแบล็ค ทำไมถึงรับสายแม่ช้าขนาดนั้น ]

"ผมทำงานอยู่ครับ แต่ก็ไม่ได้รับสายช้าขนาดนั้นสักหน่อย คุณแม่มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมเสียงถึงไม่ค่อยดีเลย"

[ แล้วจะให้แม่เสียงดีอารมณ์ดีอยู่ได้ยังไง ในเมื่อแกสร้างปัญหาเอาไว้ ]

"สร้างปัญหา? ผมทำอะไรเหรอครับ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"

[ หนูเอ๋ยกลับมาจากต่างประเทศแล้วนะ และวันนี้น้องก็ไปที่ผับ ตั้งใจจะไปเซอร์ไพรส์แกซ้ำยังกำชับว่าไม่ให้แม่บอกแกล่วงหน้า สุดท้ายพอไม่มีแม่คอยบงการแกก็ทำเรื่องที่มันงามหน้าอยู่ดี ]

"น้องเอ๋ยมาที่นี่งั้นเหรอครับ"

[ ก็ใช่น่ะสิ หนูเอ่ยไปที่นั่นและไปเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็น ไปเห็นในสิ่งที่คู่หมั้นที่ดีไม่ควรทำ ]

"บ้าฉิบ!" เสี่ยแบล็คสบถออกมาเบาๆ

หากมารดาของเขาได้พูดแบบนี้ และรู้สึกหงุดหงิดมากขนาดนี้แปลว่าคู่หมั้นของเขาคงมาเห็นเขาอยู่กับจัสมินอย่างแน่นอน

[ แกมีอะไรจะอธิบายหรือเปล่า ]

"จริงๆ เรื่องนี้เราก็เคยคุยกันตั้งแต่แรกแล้วนะครับ ผมไม่ได้อยากหมั้นและยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานด้วยซ้ำ"

[ นั่นมันก็เป็นแค่เรื่องในอดีต ตอนนี้แกมีคู่หมั้นแล้ว ไม่ควรมีเรื่องผู้หญิงคนอื่นมาทำให้คู่หมั้นของแกเสียใจ ผู้หญิงคนนั้นที่เป็นแค่พีอาร์ในผับของแก บอกแม่มาว่าแกจะจัดการเองหรือจะให้แม่เป็นคนจัดการ ]

"คุณแม่ครับ..."

[ ถ้าแกไม่เลือกนั่นแปลว่าแม่จะเป็นคนลงมือเอง ]

"ไม่ครับ ผมจะจัดการทุกอย่างเอง"

[ ดี ถ้าอย่างนั้นภายในคืนนี้ง้อหนูเอ๋ยให้สำเร็จ ถ้าแกทำไม่ได้แม่จะลงโทษตัวต้นเหตุที่ทำให้หนูเอ๋ยเสียใจอย่างแน่นอน ] คนอย่าง คุณบารมี พูดคำไหนคำนั้น

เธอเลือกคนที่คู่ควรกับลูกชายของเธอมากที่สุดเอาไว้แล้ว จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเด็ดขาด

ไม่ว่าที่ผ่านมาลูกชายของเธอจะเคยเถลไถลมากขนาดไหน แต่ในวันที่เอ๋ยกลับมา แบล็คจะต้องเลิกกับผู้หญิงทุกคน สลัดของเล่นเหล่านั้นให้ไกลจากตัวทันที

.

.

.

"มิน" ข้อมือที่ถูกรั้งส่งผลให้จัสมินหมุนตัวกลับหลัง

พอพบว่าเป็นชายหนุ่มที่รู้สึกดีต่อกัน จัสมินยิ้มกลับไปทันที

"มีอะไรเหรอคะ"

"พอดีว่าฉันมีธุระด่วนที่ต้องไปจัดการ"

"อ๋อ จะให้มินไปเป็นเพื่อนเหรอคะ?" จัสมินไม่ได้เข้าข้างตัวเองมากเกินไป

หลังจากที่เธอยอมรับความรู้สึกของตัวเองและเลือกที่จะสานสัมพันธ์กับคนที่อยู่สูงกว่า เสี่ยแบล็คทำให้เธอเห็นว่าเธอเองก็พิเศษสำหรับเขา

บ้างก็ชวนออกไปทำธุระเป็นเพื่อนเขา ครั้งนี้เธอเองก็คิดว่ามันอาจจะเป็นแบบนั้น

"เปล่า ฉันแค่บอกให้เธอรู้ เธอทำงานของเธอต่อเถอะ ถ้ามีปัญหาอะไรหรือลูกค้าคนไหนทำให้เธอไม่พอใจโทรหาฉันได้ทันที"

"อ๋อได้ค่ะ"

"เธอจะเข้าไปนั่งเล่นนอนเล่นในห้องของฉันก็ได้นะ ไม่ต้องทำหรอกงานน่ะ" จัสมินอมยิ้มเมื่อได้ฟัง แม้คำพูดประโยคนี้จะได้ฟังจนชิน แต่มันก็ยังเป็นประโยคที่ทำให้เธอยิ้มได้อยู่ดี

"ถึงวันที่มินขี้เกียจทำงานแล้วอยากอยู่เฉยๆ มากกว่า เสี่ยอย่าเบื่อมินนะ"

"เมียสวยขนาดนี้ใครจะเบื่อได้ลงคอ" ฝ่ามือหนารั้งเอวคอดเข้ามาประชิด

แน่นอนว่าคนระดับเสี่ยแบล็คไม่แคร์สายตาใครอยู่แล้ว

"อย่าค่ะ คนมองเราอยู่นะ"

"แล้วไงอ่ะ ฉันกอดเมียฉัน"

"มีธุระไม่ใช่เหรอคะ ยังจะมาล้อเล่นกับมินอีก"

"คืนนี้ไปค้างที่คอนโดฉันนะ ไว้เสร็จธุระเมื่อไหร่ฉันจะรีบกลับมารับ"

"แต่ว่ามิน..."

"อย่าขัด หรือเธอไม่ได้รักฉันแบบที่ฉันรักเธอ" การบอกรักคำโตส่งผลให้ใจดวงน้อยเต้นแรง เพราะร่างกายและหัวใจของเธอมันเป็นของเขาอยู่แล้ว สิ่งที่หัวใจสั่งให้จัสมินทำก็คือการพยักหน้าออกมา

"ก็ได้ค่ะ"

"น่ารักแบบนี้ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ถ้างั้นฉันไปทำธุระนะ เสร็จธุระเมื่อไหร่ฉันจะรีบกลับมา"

"ค่ะ" ไฮโซหนุ่มกดริมฝีปากจูบแก้มเนียนหนักๆ

ประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของเขา จากนั้นก็สาวเท้าออกจากผับในเวลาต่อมา

"ดอกไม้ที่สั่งไว้ได้แล้วค่ะ" พนักงานจากร้านดอกไม้ยื่นช่อดอกไม้ที่ถูกสั่งไว้ให้กับผู้ที่เป็นเจ้าของ

ไฮโซหนุ่มรับช่อดอกไม้มาถือไว้หลวมๆ มือหนาล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าตามด้วยการต่อสายหาใครบางคนทันที

"พี่กำลังไปรอน้องเอ๋ยที่ร้านอาหารนะครับ"

[ คุณป้าบอกกับพี่แบล็คว่ายังไงเหรอคะ ]

"พี่ว่าเรื่องนี้ให้พี่มีโอกาสได้อธิบายด้วยตัวเองดีกว่านะครับ พี่เชื่อว่าน้องเอ๋ยจะเข้าใจ"

[ ถ้าอย่างนั้นพี่แบล็คก็ตอบเอ๋ยสักคำสิคะ เหตุผลที่พี่แบล็คออกมาหาเอ๋ย มันเป็นเพราะคุณป้าบังคับ หรือเอ๋ยสำคัญกับพี่แบล็คมากกว่าผู้หญิงคนนั้น ]

"น้องเอ๋ยกำลังเข้าใจผิดนะครับ ผู้หญิงคนนั้นที่น้องเอ๋ยพูดถึงเป็นแค่พีอาร์ในร้านก็แค่นั้น ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับพี่เลย"

[ จริงเหรอคะ ]

"จริงที่สุดครับ"

[ เอ๋ย... ]

"ให้พี่มีโอกาสได้อธิบายกับน้องเอ๋ยแบบต่อหน้าเถอะนะครับ พี่จะรอน้องเอ๋ยนะ..."